Ibn Taymiyyah heeft gezegd:
فاسم المشرك ثبت قبل الرسالة؛ فإنه يشرك بربه ويعدل به ويجعل معه آلهة أخرى ويجعل له أندادا قبل الرسول ويثبت أن هذه الأسماء مقدم عليها وكذلك اسم الجهل والجاهلية يقال: جاهلية وجاهلا قبل مجيء الرسول وأما التعذيب فلا.
« De naam afgodendienaar is bevestigd, zelfs wanneer geen enkele boodschap hem is bereikt, want hij kent deelgenoten toe aan zijn Heer en heeft hem ervan afgewend. En hij gelooft in andere godheden die hij in concurrentie stelt met Allah, hoewel geen enkele profeet hem is bereikt. Maar de namen zoals « heidendom » en « heiden » zijn voor hem bevestigd. Men zegt van een persoon dat hij een heiden is, zelfs als er geen enkele boodschapper tot hem is gekomen. Maar daarentegen is er geen bestraffing voor hem. »
[Bron: Majmou‘ al-Fatawa volume 20 pg 38]
Sjeich ‘abd al-Latif ibn ‘Abd ar-Rahman Âl Sjeich zegt :
مع أن العلامة ابن القيم رحمه الله جزم بكفر المقلدين لشيوخهم في المسائل المكفرة إذا تمكنوا من طلب الحق ومعرفته، وتأهلوا لذلك. فأعرضوا ولم يلتفتوا. ومن لم يتمكن ولم يتأهل لمعرفة ما جاءت به الرسل فهو عنده من جنس أهل الفترة ممن لم تبلغه دعوة رسول من الرسل. وكلا النوعين لا يحكم بإسلامهم ولا يدخلون في مسمى المسلمين، حتى عند من لم يكفر بعضهم وسيأتيك كلامه. وأما الشرك فهو يصدق عليهم، واسمه يتناولهم وأي إسلام يبقى مع مناقضة أصله؟
« Terwijl Ibn Al Qayyim, moge Allah barmhartig zijn met hem, categoriek was in het ongeloof van degenen die blindelings hun heren volgen in goddeloze thema’s, ondertussen zij capabel zijn om de waarheid op te zoeken, te kennen en dat zij bekwaam zijn om deze toe te passen, maar zij wenden zich af en schenken er geen aandacht aan. Wat betreft degenen die niet bekwaam zijn om te kennen wat de boodschappers hebben onderwezen, zijn volgens hem zoals de mensen van Fatrah tot wie de boodschap van geen enkele boodschapper was gekomen. Maar geen enkel van deze 2 categorieën zal beoordeeld worden als moslim en moslim genoemd worden, zelfs volgens de mening van degenen die hen niet het statuut van ongelovige geven. En wij zullen jou bijgevolg enkele uitspraken tonen. Maar wat betreft sjirk, de verrichter ervan verdient en neemt zijn naam. En welke islam blijft er over ondanks de ongeldigheid van de basis ervan?! »
[Bron: Minhaj Ta’sis pg 99]
