De positie van Al-Qa’idah tegenover de Palestijnse Hamas (deel 2)
Antwoord:
Ondanks dat Ayman Zawâhirî getuigt dat Hamas afstand heeft genomen van de Sjari’ah en dat zij een andere wetgeving dan de Koran hebben genomen en dat zij zich baseren op seculiere wetten, blijft hij bevestigen dat zij moslims zijn. Hij beschouwt hen niet als ongelovigen, noch als perverselingen, onder het voorwendsel dat zij: « Hun toebehoren tot de Islam bevestigen » !!!
Het bevestigen van zijn toebehoren tot de Islam is een bewering dat praktische alle Arabische regeerders op aarde hebben. Wat dan te zeggen over de Saoedische regering die niet alleen bevestigen dat zij tot de Islam toebehoren, maar ook tot de weg van de Selef (de vrome voorgangers). Dit verhindert Zawâhirî niet om hen (Saoedische regering) tot ongelovigen te verklaren omwille van hun verzet tegen de Wet van Allah en omwille van hun steun aan de ongelovigen tegenover de pseudo-moslims. Evenals de andere Arabische regeringen voor hun democratie, zoals Egypte en de andere tawaghiet.
Bijgevolg zeggen wij tegen de leiders van Al-Qa‘idah: « Zijn uw ongelovigen beter dan dezen? Of bent u vrijgesteld in de geschriften? » (Soerate 54 vers 43)
Ayman Zawâhirî verricht takfir op de Arabische leiders en verklaart dit door het feit dat zij niet oordelen volgens de Sjari’ah en dat zij de ongelovigen helpen tegen de pseudo-moslims, maar wanneer Hamas oordeelt met iets anders dan de Wet van Allah en dat zij bovendien deelnemen aan de wetgeving buiten deze van Allah met hun 74 zetels in het parlement, weigert Zawâhirî takfier over hen te verrichten ?
Wat is dit voor favoritisme?
Sjeich Soelaymân ibn ‘Abdallah Âl-Sjeych (rahimoehoe’Allah) heeft gezegd:
وإن كان يقول: أقول غيرهم كفار، ولا أقول هم كفار، فهذا حكم منه بإسلامهم، إذ لا واسطة بين الكفر والإسلام، فإن لم يكونوا كفاراً فهم مسلمون; وحينئذ فمن سمى الكفر إسلاماً، أو سمى الكفار مسلمين، فهو كافر، فيكون هذا كافراً.
« Als hij zegt: « Anderen dan diegenen zijn ongelovig, maar ik zeg niet dat die ongelovig zijn.» Hij heeft hen dus als moslims beoordeeld, want er is geen positie tussen de Islam en het ongeloof. Als zij niet ongelovig zijn, dan zijn zij moslims. Daardoor heeft hij de naam « ongeloof » gegeven aan de Islam en aan de ongelovigen de naam « moslim » en is dit dus een ongelovige. » [Einde van het citaat] [Dourar As-Saniyya 8/160]
Sjeich ‘Abdellatîf Ibn ‘Abderrahmân Âl- Sjeich (rahimoehoe’Allah) heeft gezegd:
وقد بلغ شركهم إلى تعطيل الربوبية، والصفات العلية، وإخلاص العبادات للمعبودات الوثنية ومعارضة الشريعة المحمدية، بأحكام الطواغيت، والقوانين الإفرنجية فمن جادل عمن خالط هؤلاء، ودخل لهم في الشورى، وترك الهجرة إلى الله ورسوله، وافتتن به كثير من خفافيش البصائر، فالمجادل فيه، وفي حل ما أخذ من العسكر والزوار، لا يدري ما الناس فيه من أمر دينهم، فعليه أن يصحح عقيدته، ويراجع دين الإسلام من أصله،
« En hun sjirk heeft de afschaffing van de Heerschappij van Allah en van Zij Schone Eigenschappen, bereikt en het heeft de alleendienst tegenover hun afgoden. En het heeft het verzet tegen de Wet van Mohammed bereikt met de wetten van de Tawaghiet en van het Westen! Degene die polemiseert ten gunste van degenen die zich mengen met die mensen daar en die deelnemen aan hun bijeenkomsten; en het ballingschap naar Allah en Zijn Boodschapper verlaat, en veel onwetenden zijn besmet geraakt door deze plaag - degene die polemiseert ten gunste van hen en over het toestaan van datgene dat zij genomen hebben van hun groepen, diegene weet niet in welke toestand de mensen van vandaag zich in hun religie bevinden. Hij moet zijn geloof corrigeren en de religie van de Islam herzien, zelfs tot de basis ervan.» [Dourar As-Saniyya 8/353, 354]
En hij zegt in Dourar As-Saniyya vol. 14 pg. 200:
ويلتحق بالقسم الأول: حضور المجالس المشتملة على رد أحكام الله وأحكام رسوله، والحكم بقانون الإفرنج والنصارى والمعطلة، ومشاهدة الاستهزاء بأحكام الإسلام وأهله؛ ومن في قلبه أدنى غيرة لله، وتعظيم له، يأنف ويشمئز من هذه القبائح، ومجامعة أهلها ومساكنتهم،
« En de eerste categorie [deze van de grote vorm van ongeloof] omvat het feit deze bijeenkomsten bij te wonen waarin de Wetten van Allah en Zijn Boodschapper worden verworpen, waarin men oordeelt met de westerse wetten van de christenen en de atheïsten en waarin men spotternij tegenover de Wetten van de islam en degenen die deze opvolgen, bijwoont. Iemand die een vleugje van jaloezie en verering van Allah in zijn hart heeft, zal dit verwerpen en zal zich gespannen voelen bij het zien van deze gruweldaden en bij het idee zich te verenigen met deze mensen en met deze mensen samen te wonen.»
Sjeich ‘Abdallah Ibn ‘Abdellatîf Âl-Sjeich zegt:
[من لم يكفر الذين يحكمون بغير ما أنزل الله] وسئل الشيخ عبد الله بن عبد اللطيف، عمن لم يكفر الدولة، ومن جرهم على المسلمين، واختار ولايتهم وأنه يلزمهم الجهاد معه; والآخر لا يرى ذلك كله، بل الدولة ومن جرهم بغاة، ولا يحل منهم إلا ما يحل من البغاة، وأن ما يغنم من الأعراب حرام؟
فأجاب: من لم يعرف كفر الدولة، ولم يفرق بينهم وبين البغاة من المسلمين، لم يعرف معنى لا إله إلا الله، ؛ فإن اعتقد مع ذلك: أن الدولة مسلمون، فهو أشد وأعظم، وهذا هو الشك في كفر من كفر بالله، وأشرك به
« Sjeich ‘Abdallah Ibn ‘Abdel-Latif werd ondervraagd over degene die de Ottomaanse staat niet verbant uit de islam, hen helpt tegen de moslims en ervoor kiest om met hen een verbond aan te gaan en te gaan strijden? En over een ander die niets zegt over dit alles, maar die in tegendeel deze staat en zij die hen helpen beschouwt als rebelse moslims. Hij is niet toegestaan tegenover hun te handelen zoals hij toegestaan is tegenover de rebelse moslims? En dat iedere buit afgenomen van de Arabieren, haraam is?
Hij antwoordde: « Degene die het ongeloof niet kent van deze staat en geen verschil maakt tussen deze staat en de rebelse moslims, weet dan niet wat « Er is geen ware godheid, behalve Allah» betekent. En als hij dan nog denkt ook dat het een moslimstaat is, is het nog erger! Dit komt erop neer dat hij twijfelt over het ongeloof van degene die niet gelooft in Allah en Hem een deelgenoot toekent[1]. En wat betreft degene die hen aanmoedigt of hen helpt, om het even wat voor hulp, tegen de moslims, is duidelijk een afvallige. » [Dourar As-Saniyya 10/429]
En de overeenkomst tussen deze fatwa en de zaak van Zawâhirî is - hoewel deze fatwa uitgevaardigd werd m.b.t. het Ottomaanse rijk - de oorzaak van deze fatwa dat zij niet oordeelden volgens de Wet van Allah. En dat zij afstand deden van de Sjari’ah door wetten wettig te maken in de parlementen naast Allah! Kijk wat de sjeich zegt over degenen die deze Ottomanen beschouwden als rebelse moslims dat men moest bestrijden: « Degene die het ongeloof van deze staat niet kent en geen verschil maakt tussen deze staat en de rebelse moslims, weet niet wat « Er is geen ware godheid behalve Allah » betekent. » Wat kan men dan zeggen van Zawâhirî die Hamas niet ongelovig verklaart, zelfs niet pervers en nog minder opstandig. En hij is van mening dat het noodzakelijk is om hen te steunen en niet te bestrijden, zelfs niet als rebel?
Het ongeloof van degene die zich als gelijke stelt aan Allah, is bevestigd op de meest duidelijke manier in de Koran en in de Soennah. Het is zo duidelijk op de manier dat degene die toegang heeft tot de Koran en de Soennah en vervolgens ondanks dit enkel twijfelt over het ongeloof van deze tawaghiet, een ongelovige is.
Wat kan men dan zeggen over degene die niet eens twijfelt, maar het tegenovergestelde bevestigt dat zij geen ongelovigen zijn, zelfs geen perverselingen?!
Sjeich Al-Islâm Ibn Taymiyyah heeft gezegd:
وهذا إذا كان في المقالات الخفية فقد يقال: إنه فيها مخطئ ضال، لم تقم عليه الحجة التي يكفر صاحبها، لكن ذلك يقع في طوائف منهم في الأمور الظاهرة التي تعلم العامة والخاصة من المسلمين أنها من دين المسلمين، بل اليهود والنصارى يعلمون أن محمدًا صلى الله عليه وسلم بعث بها، وكفر مخالفها؛ مثل أمره بعبادة الله وحده لا شريك له، ونهيه عن عبادة أحد سوى الله من الملائكة والنبيين والشمس والقمر والكواكب والأصنام وغير ذلك، فإن هذا أظهر شعائر الإسلام، ومثل أمره بالصلوات الخمس، وإيجابه لها وتعظيم شأنها، ومثل معاداته لليهود والنصارى والمشركين والصابئين والمجوس، ومثل تحريم الفواحش والربا والخمر والميسر ونحو ذلك.
« En dit is wanneer het gaat over subtiele uitspraken, dan kan men zeggen dat deze persoon zich heeft vergist en is afgedwaald, het bewijs waarvan het verlaten ervan een ongeloof is, is hem niet bereikt geweest. Maar het komt voor bij bepaalde groepen van onder hen dat zij vervallen in voor de hand liggende zaken dat alle moslims weten, zowel de bevolking als elk individu op zich, dat dit deel uitmaakt van de religie van de moslims, dat zelfs de joden en de christenen weten dat Mohammed (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) gezonden is geweest om te onderwijzen en om degenen die zich hiertegen verzet, te beoordelen als ongelovigen. Zoals bijvoorbeeld het bevel om enkel en alleen Allah te aanbidden zonder deelgenoten toe te kennen, het verbod van het aanbidden van een andere dan Hem, hetzij de engelen, profeten, de zon, de maan of andere afgoden en afgodsbeelden. Dit zijn de meest fundamentele rituelen van de Islam, evenals de verplichting van de 5 gebeden en de toewijding van dit ritueel, en het verzet tegen de joden, christenen, afgodendienaars, Sabeeërs, de aanhangers van het zoroastrisme, het verbod op verdorvenheden, op rente, op alcohol en op gokken … » [Majmoû‘ Al-Fatâwâ 4/54]
Kijk hoe Ibn Taymiyyah hier vermeldt dat zelfs de joden en de nasara weten dat de profeet Mohammed degenen die een andere dan Allah aanbaden, als ongelovigen beoordeelde! Hoe kan men dan zeggen dat Zawâhirî, die zijn leven toewijdt aan het voeren van oorlog tegen de joden en de nasara en tegen degenen die zich alliëren met hen, het ongeloof van degene die deelneemt aan de wetgevende bijeenkomsten en rivalen aan Allah toeschrijft in het oordeel, ontkent?
En waarom verricht hij takfier op de andere Arabische regeerders, in het bijzonder op de Saoedische staat? De Saoedische staat bevestigt net zoals Hamas zijn toebehoren tot de Islam en het volgen van de weg van de Selef, zoals we al hebben vermeld. Bovendien past de Saoedische staat werkelijk bepaalde wetten van de Sjari’ah toe, in tegenstelling tot Hamas die geen enkele wet ervan toepast en die integendeel bevestigt niet de sjari’ah te willen toepassen, zoals één van hun leiders - Hamid Al Baytaoui – op 20/2/2006 had bevestigd:
إن حركة حماس لا تفكر أبداً في إقامة دولة إسلامية ، أو تطبيقالشريعة حالياً
« De Hamas-beweging denkt er op geen enkele manier aan om een islamitische staat in te stellen, noch de Sjari’ah toe te passen. »
In ’t kort geeft dit ons het volgende:
De Saoediers: Bevestigen hun toebehoren tot de Islam en nog beter tot de oproep van imam Mohammed Ibn ‘Abdelwahhâb en voor hem tot de Selefoe Sâlieh; Zij passen bepaalde principes toe van de Sjari‘ah: maar zij zijn ongelovig, zelfs als zij zich toeschrijven tot de Islam.
Hamas: Bevestigen hun toebehoren tot de Islam en vooral aan al-Ikhwân al-Muslimin, Zij passen de Sjari’ah niet toe en erger nog: zij verklaren dat zij er geen seconde aan denken om deze toe te passen. Maar zij zijn geen ongelovigen, want zij schrijven zichzelf toe tot de Islam !
Hoe leg je dit verschil uit?
Dit onderscheid ligt hem in één enkel punt : het feit dat Hamas, in tegenstelling tot de Saoediërs de joden bestrijden … terwijl de Saoediërs bondgenoten zijn van de Amerikanen tegen de “moslims” …
En dit is een principe bij Zawâhirî: Voor hem wordt een moslim die een gelijke aan Allah toeschrijft en een andere dan Hem aanbidt of erger zelfs, een moslim die zich gelijk stelt aan Allah in zijn wetgeving, vergeven door onwetendheid en blijft hij moslim, maar dit op één voorwaarde, dat hij de kruisvaarders niet helpt tegen de oorlog tegen de pseudo-moslims. Want als hij de kruisvaarders helpt tegen de “moslims”, dan wordt hij onmiddellijk een afvallige, zoals Zawâhirî vermeldde op pagina 49 in hetzelfde boek:
إجابتي على السؤال الأوللطالب الدعاء هو أن موقفي من عوام الشيعة هو موقف علماء أهل السنة ، و هو أنهممعذرون بجهلهم . أما من شارك منهم زعماءهم في التعاون مع الصليبيين و الاعتداء علىالمسلمين فحكمهم حينئذٍ حكم الطوائف الممتنعة عن شرائع الإسلام . أما عوامهم الذينلم يشاركوا في العدوان على المسلمين ، و لم يقاتلوا تحت لواء الصليبية العالمية ،فهؤلاء سبيلنا معهم الدعوة و كشف الحقائق ، و تبيين مدى الجرائم التي ارتكبهازعماؤهم ضد الإسلام و المسلمين ، و كيف تعاونوا مع الصليبيين على احتلال أفغانستانو العراق
« Mijn antwoord op de eerste vraag … wat betreft mijn positie tegenover de sjiitische bevolking is niet anders dan de positie van de geleerden van Ahloel Soennah, zij zijn geëxcuseerd door hun onwetendheid[2]. Daarentegen zijn degenen die hun leiders bijstaan in hun steun aan de kruisvaarders om de “moslims” te onderdrukken, in dit geval is hun statuut dat van degenen van de groepen die weigeren om zich te onderwerpen aan de Wetten van de Islam[3]. Wat betreft de bevolking die zich niet schuldig maakt aan geweld tegenover de “moslims” en die niet strijden onder de vlag van de kruisvaarders, wij handelen als volgt met hen, wij roepen hen op tot de waarheid en wij onthullen hen de feiten en de aard van de misdaden die hun leiders plegen tegen de Islam en tegen de moslims en hoe hun leiders de kruisvaarders hebben geholpen om Afghanistan en Irak binnen te vallen. » [Einde van het citaat]
De handelswijze van het bondgenootschap en de verwerping bij Zawâhirî stelt zich voor als volgt:
- Voor hem, is degene die zich toeschrijft tot de Islam, maar een andere dan Allah aanbidt of zichzelf opstelt als een heer buiten Allah, of afstand doet van het gezag van de Sjari’ah of gelooft dat de Koran welke wij reciteren van het begin tot het einde vervalst is en dat de ware Koran 15.000 verzen bevat, zoals de geloofsleer van de sjiïeten van Iran … een moslim aan wie men zijn fout moet uitleggen en dat men hem moet steunen waarin hij gelijk heeft…
- Terwijl degene die niets van dit alles doet, maar die de kruistochten tegen de ‘moslims’ bijstaat, zonder desondanks hij een andere dan Allah aanbidt, noch zichzelf opstelt als Zijn gelijke, deze persoon is onmiddellijk een afvallige voor hem…
Bijgevolg is de doctrine van Zawâhirî dat: de moesjrik die zich toeschrijft tot de Islam zijn moslimbroeder is, als hij een gelijke toeschrijft aan Allah, is hij excuseerbaar voor dit … maar als hij de kruisvaarders helpt tegen Al-Qa’idah, dan is dit niet vergeefbaar.
En bepaalde eminente geleerden van Najd hebben gezegd:
مما يوجب الجهاد لمن اتصف به:عدم تكفير المشركين، أو الشك في كفرهم، فإن ذلك من نواقض الإسلام ومبطلاته، فمن اتصف به فقد كفر، وحل دمه وماله، ووجب قتاله حتى يكفر المشركين، والدليل على ذلك قوله صلى الله عليه وسلم:" من قال لا إله إلا الله، وكفر بما يعبد من دون الله، حرم ماله ودمه"،علق عصمة المال والدم بأمرين:الأمر الأول: قول: لا إله إلا الله;. الثاني: الكفر بما يعبد من دون الله. فلا يعصم دم العبد وماله، حتى يأتي بهذين الأمرين: الأول: قوله: لا إله إلا الله، والمراد معناها لا مجرد لفظها، ومعناها هو توحيد الله بجميع أنواع العبادة. الأمر الثاني: الكفر بما يعبد من دون الله، والمراد بذلك تكفير المشركين، والبراءة منهم، ومما يعبدون مع الله.
« « En van onder de motieven van Djihaad tegen degene die het verricht: de polytheïsten niet verbannen uit de Islam of twijfelen om dit te doen, want dit is zeker één van de oorzaken van de ongeldigheid en de annulaties van de Islam; degene die zich hieraan schuldig maakt, treedt de Islam dus uit en zijn bloed en rijkdommen zijn niet langer meer heilig; en het is verplicht geworden om deze te bestrijden totdat hij de polytheïsten uit de Islam verbant.
En het bewijs hiervan zijn de woorden van de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam):; « Degene die getuigt dat er geen ware godheid is dan Allah en zich afhoudt van datgene wat aanbeden wordt buiten Allah, zijn bloed en rijkdommen zijn heilig. »[4] Het heilig zijn van het bloed en de rijkdommen zijn dus afhankelijk van twee elementen: ten eerste het getuigen dat er geen ware godheid is dan Allah en ten tweede datgene wat aanbeden wordt buiten Allah, verwerpen. En het bloed en de goederen van een persoon zullen enkel beschermd zijn door deze twee elementen. Het zeggen dat er geen ware godheid is dan Allah; hierbij wordt niet verwacht van de persoon om dit gewoon uit te spreken, maar wat het betekent, namelijk: de Eenheid van Allah in alle vormen van de aanbidding.
En het tweede is het verwerpen van datgene wat aanbeden wordt buiten Allah en wat hier verwacht wordt is het verbannen van de polytheïsten vanuit de Islam en zich af te zonderen van hen en van datgene wat zij met Allah aanbidden.» [Dourar As-Saniyya 9/291]
Lees het begin, deel 1, op volgende link:
http://vanuit-de-duisternis-naar-het-licht.over-blog.com/article-de-positie-van-al-qa-idah-tegenover-de-palestijnse-hamas-deel-1-121934028.html
[1] Wat de sheich, rahimahoellah, wil zeggen is dat degene die twijfelt over het ongeloof van een polytheïstische staat, een ongelovige is, want het valt onder één van de annulaties van de islam, deze regel is: Degene die twijfelt over het ongeloof van een polytheïst, is een ongelovige.
Het is interessant om te noteren dat je deze fatawa kunt terugvinden onder het hoofdstuk: degene die twijfelt over het ongeloof van degene die regeert met iets anders dan dat Allah geopenbaard heeft. Het oordeel van zo’n iemand is duidelijk. Hij is een ongelovige, want hij twijfelt over het ongeloof van een taghoet en een taghoet is erger dan een polytheïst. Deze twijfel is niets anders dan het resultaat van onwetendheid over de betekenis van de sjahada “la ilaha illa Allah”.
[2] Belangrijke opmerking: De sjiïtische bevolking waarover Zawâhirî praat zijn de Rawâfidh die men voornamelijk terugvindt in Iran. Het zijn diegenen die jullie waarschijnlijk allemaal hebben zien zichzelf verminken tijdens hun feesten, wie jullie hebben erediensten zien brengen aan doden en aan « heiligen », wie jullie hebben zien Hussein (moge Allah tevreden met hem zijn) aanroepen en gebeden en offers toebrengen. Dit zijn degenen over wie Zawâhirî hier praat. Wat betreft degenen die een verschil maken tussen de sjiïtische leiders en de volgers, zijn ofwel misleid ofwel bedrogen door hen! Weet dat deze mensen die satanische en heidense rituelen uitoefenen met duizenden en duizenden zijn en slechts enkelen van onder hen worden beschouwd als religieuze leiders …
[3] Dit wil zeggen dat zij « afvalligen » zijn, dit is wat Zawâhirî wil zeggen.
[4] Overgeleverd door Moeslim.
