Antwoord voor de vernieuwers die degenen uit de islam verbannen, die het woord « christen » gebruiken om degenen aan te wijzen die ‘Issa (‘alayhi salam) aanbidden
In de naam van Allah, de Meest Barmhartige, de Meest Genadevolle
Moge de Zegeningen van Allah over de Profeet Mohammed, zijn familie en degenen die hem gevolgd hebben, zijn.
Ziehier een antwoord op de dubbelzinnigheid van bepaalde vernieuwers die takfier verrichten op degenen die de term "christen" toepassen om de polytheïsten van onze tijd aan te wijzen, die zichzelf toeschrijven aan de religie van Jezus Christus Ibnoe Maryam (‘alayhi salam) door hem te vereren.
Wanneer wij "christenen" (massihiyin) zeggen, is dit om degenen te benoemen die ‘Issa (‘alayhi salam) als godheid hebben genomen. De vertaling van het woord "Massih" in het Nederlands is "Christus"; in het Latijn betekent de term "Christus" een lichaam dat in olie gezalfd is. Inderdaad, bij de geboorte van ‘Issa (‘alayhi salam) was zijn lichaam bedekt met olie. Het is ook één van de betekenissen van de term "Massih".
Imam al-Qoertoebi (rahimahoe Allah) zet in zijn boek " de valse Messias en de terugkeer van ‘Issa" uiteen dat al-Hafidh Aboe al-Hattab Ibn Dihyah 23 verschillen heeft opgesomd over de oorsprong van de term "Massih" in zijn encyclopedie "Majma‘ al-Bahrah".
Wij gaan insja’Allah jullie een overzicht van de verschillen over het onderwerp van haar etymologie voorleggen:
- Ibn ‘Abbaas (moge Allah tevreden met hem zijn) heeft gezegd: « Hij legde zijn hand (in het Arabisch: massaha) niet op een zieke of kreupele, zonder dat deze genas of op een dode, zonder dat hij terug levend werd.» in dit geval is dit een onderwerp (fa'il, of actief deelwoord) in de betekenis van Massih : degene die zijn hand legt op.
- ‘Ata overleverde dat Ibn ‘Abbaas (moge Allah tevreden met hem zijn) heeft gezegd: « Hij werd Massih genoemd omwille van zijn platvoeten.» Met andere woorden, hij had geen hol onder de zolen van zijn voeten. Dit wil zeggen dat deze plaats normaal gezien geen contact heeft met de grond. Als dit hol ontbreekt bij een persoon, zegt men van hem dat hij Raha is (dat hij platvoeten heeft).
- De term "Massih" verwijst ook in de taal naar de helderheid van het geld. Zo was hij fysiek: blank een beetje naar het rode toe, de mooiste teint die er is, brede en robuuste borst in de zin dat zijn lichaam compact en gezet was.
- "Massih" verwijst ook naar het zweet van een paard. De taalkundigen zeggen in vers: « De dekhengsten waren doorsijpelt van Massih » Dit wil zeggen dat zij hebben gezweet.
- Hij overlevert met een overleveringsketen die teruggaat tot Aboe al-Hassan al-Qabissi, dat hij de grote koranlezer, al-Hafidh Aboe ‘Amr ad-Dani, ondervraagd heeft: « Hoe leest men de valse messias Massih? » Hij zei « Zoals men het leest voor de zoon van Mariam, want hij was bedekt geweest (bedekt in de betekenis van gezalfd) door de zegen terwijl dat voor de Dajjâl, het oog is dat bedekt (verpakt of gewist) is. »
Aboe al-Hassan heeft gezegd: « Sommige lezen het als "Missih", en het is een manier van zeggen, wat betreft mezelf, ik spreek het uit op de manier dat ik het jou heb overgeleverd.»
- Ibn Fâris overleverde dat "Massih" ook verwijst naar de geslepenheid en het kwaadaardige, van de stam "Tamsih" (leugenaar, bedrieger). Men zegt dus ook dat hij de Leugenaar (kadhab) is door de term "Timsah" te gebruiken.
- "Massih" is ook de leugenaar en dit is specifiek voor Dajjaal. Hij zal immers liegen door zich voor te doen als Allah, wat een leugen tegen de mensheid is. Het is daarom dat Allah hem gedenigreerd heeft en dat hij hem bedekt heeft met afkeurenswaardigheid.
Na deze korte uiteenzetting over de verschillende betekenissen van de term "Massih", kan men vaststellen dat deze definities verschillend zijn en dat deze term evengoed gebruikt kan worden voor ‘Issa (‘alayhi salam) als voor Dadjâl. In het laatste geval neemt de term een negatieve betekenis aan.
Zo begrijpen wij dat de betekenis van een woord varieert naar gelang het gebruik ervan, het is een ernstige vergissing om enkel rekening te houden met het "vormaspect" (vorm van een woord) zonder zich te refereren naar het "betekenisaspect" (betekende inhoud van het woord, uitgedrukt idee).
Bijvoorbeeld: Letterlijk betekent het woord "Fisq": uitgang. Maar in het islamitisch taalgebruik, betekent het: de ongehoorzaamheid aan Allah Ta‘ala. Het gaat hier over het totaal ongehoorzaam zijn tegenover Hem, zoals het geval is van de ongelovige of gedeeltelijk, zoals het geval is van de gelovige die een grote zonde pleegt. Bijgevolg zou het dan rechtvaardig zijn dat een persoon beschuldigd wordt van ongehoorzaamheid aan Allah Ta‘ala, omdat hij uit zijn auto stapt of buiten zijn huis is gegaan, als men enkel rekening zou houden met zijn letterlijke betekenis? Natuurlijk niet.
Dit geldt dus ook voor het woord "Christen". Volgens christenspecialisten, is dit woord verschenen in het jaar 325 van de gregoriaanse kalender:
De Romeinse keizer Constantijn van die tijd, wie een zonaanbidder was, had alle priesters en bisschoppen bijeengeroepen tijdens het concilie van Nicea. De aanhangers van de "doctrine" van ‘Issa (‘alayhi salam) debatteerde met de aanhangers van de doctrine van Paulus. Paulus beweerde na het vertrek van ‘Issa (‘alayhi salam) het profeetschap te hebben ontvangen, net zoals Moessaylima beweerde. Vervolgens, aangezien ze het niet eens konden worden over de waarheid van hun religie, loste Constantijn het probleem zelf op. Hij besloot dat de doctrine van Paulus de meest waarachtige was en sinds die dag werd ‘Issa (‘alayhi salam) officieel als goddelijkheid aangenomen en de geloofsgetuigenis, bekend als het christendom, werd opgericht aan het einde van dit concilie.
Ahmad Deedat legt uit in zijn debatten dat de naam christen gegeven werd aan de vijanden van ‘Issa (‘alayhi salam) wie de aanhangers waren van de valse profetie van Paulus, wat aan de basis ligt van het dogma van de triniteit.
Als zijnde moslim, gebruiken wij deze term om degenen te identificeren die zich aansluiten bij Christus door hem te vereren. In geen enkel geval beschouwen wij deze polytheïsten als aanhangers van de "Massih" ‘Issa (‘alayhi salam).
Om jullie aanvullende informatie te verstrekken, hebben wij Sjeich Mohammed Salami over dit onderwerp ondervraagd:
Vraag:
« Wat is het oordeel conform aan de wet wat betreft het feit deze mensen "christenen" (massihiyin) te noemen, is dit wettelijk toegestaan of niet? »
Antwoord van Mohammed Salami
« Wij vinden in de Koran en in de Soennah de uidrukking "Nazarieten" en "mensen van het Boek" terug. Het woord "Nazarieten" (Nassara) is de benaming van de inwoners van een stad Nazareth (Nassira) genoemd in Palestina en het is daar waar de Messias (al-Massih) (‘alayhi salam) geboren is.
Het woord "christenen" (massihiyoen) kan twee betekenissen hebben, waarvan één is: degenen die de Messias als godheid hebben genomen. Het is deze betekenis die in onze tijd gebruikt wordt.
En de tweede betekenis van het woord "christenen" (massihiyoen) heeft toepassing op degenen die werkelijk de Messias (‘alayhi salam) gevolgd hebben en hem goedgekeurd hebben.
Als wij enkel de tweede betekenis in beschouwing nemen, zouden wij zeggen: « Wij zijn ook "aanhangers van de Messias" (massihiyoen), "aanhangers van Mozes" (Moessawiyoen) en "aanhangers van Israël" [= de stam van Abraham] (Isra’iliyoen), evenals dat wij "aanhangers van Mohammed" (Mohammadiyoen) zijn ». Inderdaad wij volgen de doctrine van het geheel van deze profeten, moge de zegeningen en vrede over hen zijn. Dus degenen die hen volgen zijn onze broeders. Het concrete gebruik eist echter van ons dat wij de termen gebruiken die juist begrepen worden.
Her oordeel conform aan het onderwerp van een woord is niet uitsluitend gebaseerd op het woord zelf. Het woord zelf is inderdaad onlosmakelijk verbonden met de onderliggende betekenis. Dit is een redelijke regel waaraan ieder voldoet.
In de anekdote over de Banoe Jadhima, heeft men overgeleverd dat de Boodschapper van Allah (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) hen Khalid Ibn al-Walid had gestuurd. Zij begonnen te zeggen: « Saba’na, saba’na ! » omdat ze niet in staat waren om te zeggen: « Wij zijn bekeerd tot de Islam. » (Aslamna). Khalid doodde hen toen. Toen de Boodschapper van Allah dit te horen kreeg, zei hij: « O Allah, ik ben onschuldig voor U van de daad die verricht werd door Khalid! » [Zie Sahieh al-Boechaarie, hoofdstuk: De militaire expedities (al-maghazi)]
Wat nodig was, was de betekenis overwegen die bevestigd is door het gebruik, gezien zij dachten dat zij voor het accepteren van de religie van Tawhied uit de aanbidding van de afgoden gingen.
Men vindt geen moslim terug die de waarheid van de religie van de "Nazarieten" (Nassara) van deze tijd kent evenals de waarheid van de religie van de Messias (Massih) (‘alayhi salam), buiten datgene wat in de Koran en in de Soennah voorkomt. Zij (de moslims) herkennen het toebehoren aan de religie van de Messias (Massih), in het tegengestelde geval, zouden zijn afvalligen (moertaddien) van de islam zijn. Zij verwijzen enkel met de term "massihiyoen" naar degenen die afgoderij plegen, wat conform is aan het bevestigend gebruik.
Hetzelfde telt voor het woord "Israël", want Israël is niets anders dan Yaqoeb (‘alayhi salam) van wie de joden de nakomelingen zijn, die voor dat zij verworpen hebben, moslims waren. Dus als wij het liedje “Ik, ik haat Israel” (Ana akrah isrâ’îl) in beschouwing nemen, moet men begrijpen dat het hier gaat over Israel, de welgekende staat, en het is absurd om te zeggen dat wat in dit geval met “Israël” de profeet Yaqoeb bedoeld wordt.
En Allah is de Alwetende. »
Fatwa van de Sjeich in het Arabisch:
جد في الكتاب والسنة إسم (النصارى وأهل الكتاب)، وكلمة (النصارى) نسبة إلى قرية تسمى ناصرة بفلسطين وفيها ولد المسيح عليه الصلاة والسلام .
كلمة (المسيحيون) يراد بها معنيان، أحدهما: المؤمنون بألوهية المسيح، وهو المستعمل في واقعنا .
والثاني: أتباع المسيح الحقيقيون الذين يرضى المسيح عليه السلام بهم .
لو نظرنا للمعنى الثاني فقط لقلنا: نحن أيضا مسيحيون وموسويون وإسرائيليون كما أننا محمديون، لأننا على عقيدة هؤلاء الأنبياء جميعا عليهم الصلاة والسلام، وأتباعهم هم إخواننا، لكن العرف والواقع يفرض علينا أن نستعمل مصطلحات تفهم عنا .
الحكم الشرعي في الكلام لا يبنى على مجرد اللفظ وإنما يربط اللفظ بالمعنى المقصود، وهذا أمر معقول يقرّ به كل البشر .
وفي خبر بني جذيمة أن رسول الله أرسل اليهم خالد بن الوليد فقالوا: صبأنا، صبأنا، ولم يحسنوا أن يقولوا: أسلمنا، فقتلهم خالد، فلما بلغ ذلك رسول الله صلى الله عليه وسلم قال: «اللهم إني أبرأ إليك مما صنع خالد». رواه البخاري
وكان الواجب اعتبار المعنى المقصود الذي بني على العرف، حيث كانوا يقصدون التحول من عبادة الأوثان إلى دين التوحيد .
لا نجد مسلما يعرف حقيقة دين النصارى اليوم وحقيقة دين المسيح عليه السلام كما جاء في الكتاب والسنة ثم يقول أنهم على دين المسيح، وإلا كان مرتدا عن الإسلام، وإنما يقصد بتسمية (المسيحيون) عابديه، كما هو متداول هذا اللفظ في العرف .
ومثلها لفظة (إسرائيل)، فإسرائيل هو يعقوب عليه السلام، واليهود أبناؤه، كانوا مسلمين ثم كفروا، فلو نظرنا مثلا إلى أغنية: أنا أكره إسرائيل، فالمغني يقصد إسرائيل الدولة المعروفة ولا يُعقل أن يقصد النبي .
والله أعلم
