Het burgerlijk huwelijk
Wat is het burgerlijk huwelijk?
Het burgerlijk huwelijk is een daad die bestaat uit een engagement tussen een man en een vrouw die erkend wordt door de taghoet en zijn wet.
Door dit huwelijk voor het stadhuis te volbrengen, aanvaart en erkent men de instelling van het burgerlijk huwelijk en de wetten die uitgevoerd worden hiervoor.
Hoe verloopt het burgerlijk huwelijk?
Het huwelijk wordt gevierd in een zaal in het stadhuis door de taghoet (burgemeester of schepen), gekleed in een gekleurde sjaal die de staat van ongeloof aanduidt.
Vaak staat er ook in de zaal waar de huwelijken worden volbracht het standbeeld van «Marianne» (taghoet) die de ongelovige republiek/staat voorstelt. Meestal worden er ook wel foto’s opgehangen van de koning en koningin.
De taghoet (de burgermeester) begint met het lezen van de burgerlijke wettekst over het huwelijk. Nadien herinnert hij de echtgenoten aan hun rechten en plichten tegenover elkaar, die Allah nooit heeft toegestaan.
Daarna gaan beide echtgenoten hun akkoord geven dat ze elkaar willen nemen tot man/vrouw. De burgemeester verklaart hierbij « in de naam van de wet » dat ze verenigd zijn door dit burgerlijk huwelijk.
Zo, zijn ze na deze woorden te hebben uitgesproken, wettelijk elkaars echtgenoten volgens de wet van de taghoet. Hierdoor worden ze ook verplicht om hun plichten tegenover elkaar - opgelegd door de taghoet - te respecteren, zo niet, kunnen zij gestraft worden.
Wat houdt het burgerlijk huwelijk in?
1) De goedkeuring van de taghoet
Welk voordeel halen zij eruit het trouwen voor de taghoet en door de taghoet?
Het burgerlijk huwelijk is een persoonlijke en vrijwillige keuze. Er is geen enkele dwang of absolute noodzakelijkheid die hen oplegt om dit te doen. Zij die er dus voor kiezen om voor het stadhuis te trouwen, bewijzen zo dat ze de taghoet niet verwerpen, maar deze juist goedkeuren.
Allah zegt: « En voorzeker Wij wekten onder elk volk een boodschapper op, zeggende: “Aanbidt Allah en vermijdt de taghoet.” Toen waren er sommigen onder hen die Allah leidde en er waren sommigen die bleven dwalen. » (Soerate 16 vers 36)
2) De erkenning van de doordachte/ gesmede wetten
Welk voordeel halen zij eruit om hun huwelijk te laten erkennen door de wetten van de taghoet?
Kunnen zij niet samenleven als een koppel zonder dat hun vereniging erkend wordt door gesmede wetten? Zij die er dus voor kiezen dat hun huwelijk erkend wordt door de wetten van de taghoet, bewijzen heel duidelijk dat zij deze wetten erkennen en zelfs accepteren.
Allah zegt: « Wensen zij het oordeel van onwetendheid? En wie is een betere rechter dan Allah voor een volk dat zekerheid van geloof bezit? » (Soerate 5 vers 50)
En Hij zegt ook: « En wie niet oordeelt volgens hetgeen Allah heeft neergezonden, zij zijn ongelovigen. » (Soerate 5 vers 44)
3) Sjirk in de wetgeving
De voorwaarden van het huwelijk zijn vastgelegd door Allah, de Allerhoogste. Zij maken delen uit van de goddelijke wetten en van de Soennah van de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam). Allah heeft de kinderen van Adam opgelegd om zich over te geven aan deze wetten en de eenheid van Allah in Zijn heerschappij te erkennen, zodat men zichzelf als moslim kan beschouwen.
Een andere wetgeving aanvaarden staat gelijk aan een gelijke aan Allah in Zijn heerschappij te geven, want de enige die de bevoegdheid heeft om wetten te installeren, is Allah, de Allerhoogste, Hij Die de hemelen en de aarde in 6 dagen heeft geschapen.
Wie is er dus beter geplaatst dan Allah om regels te legitimiseren voor zijn schepselen? De Schepper of de schepping zelf?
Zo is degene die een huwelijk accepteert - dat niet gebaseerd is op de wetten van de islamitische wetgeving – een polytheïst bij Allah.
Allah zegt: « Zoeken zij een godsdienst anders, dan die van Allah, terwijl al hetgeen in de hemelen en op aarde is zich willens of onwillens aan Hem moet onderwerpen? En tot Hem zullen zij worden teruggebracht. » (Soerate 3 vers 83)
Allah heeft het huwelijk geldig gemaakt volgens Zijn eigen wetten, dus het accepteren van het trouwen voor het stadhuis, is gelijk aan het accepteren om te trouwen volgens een andere godsdienst dan die van Allah.
Allah zegt: « En wie een andere godsdienst zoekt dan de Islam, het zal van hem niet worden aanvaard en hij zal in het Hiernamaals onder de verliezers zijn. » (Soerate 3 vers 85)
En Hij zegt ook: « En bestrijdt hen, totdat er geen vervolging meer is en de godsdienst alleen voor Allah wordt. …» (Soerate 2 vers 193)
De profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) heeft gezegd: « Degene die de godsdienst verandert, vermoord hem!» (al Boechaarie)
Één van de voorwaarden opdat een daad van aanbidding geldig wordt, is het opvolgen van de goddelijke wet en het voorbeeld van de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam). Allah heeft ons bevolen om ons vast te houden aan deze zaken, de koran en de Soennah van de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam). Dit is de pure godsdienst (al-hanifiya), deze van de profeet Ibrahim (‘alayhi salam) en niet die van de taghoet.
Allah zegt: « Zeker, de godsdienst die bij Allah geaccepteerd wordt, is de islam. » (Soerate 3 vers 19)
4) De aanvaarding van het gebruik van het oordeel van de taghoet
Het burgerlijk huwelijk omvat het accepteren van het gebruik van het oordeel van de taghoet, voor het scheiden in het geval van een geschil.
Dus om niet meer gehuwd beschouwd te worden door de taghoet en zijn wetten, moet elke koppel die wenst te scheiden tijdens een geschil, gebruik maken van het oordeel van de taghoet. Als zij geen advocaten nemen om te scheiden en niet naar de rechtbank gaan, blijven zij gezien als een getrouwd koppel. En dit kan natuurlijk voor veel problemen zorgen, zoals het verdelen van de goederen, het hoederecht van de kinderen, eigendommen, schulden, …
Allah zegt: « O, jij die gelooft, gehoorzaam Allah en Zijn boodschapper en degenen, die onder u gezag hebben. En indien jij over iets twist, verwijs het naar Allah en Zijn boodschapper, als jij gelooft in Allah en de laatste Dag. Dit is beter en uiteindelijk het beste. » (Soerate 4 vers 59)
Het vragen van een oordeel is een daad van aanbidding, die aan niemand anders dan Allah mag gewijd worden. Allah toont ons aan dat degene die gebruik maakt van het oordeel van de taghoet, d.w.z. van degene die met andere wetten werkt dan die van Allah, komende van sjaytan, niet gelovig is.
« Maar neen, bij uw Heer, zij zullen geen gelovigen zijn, voordat zij u (profeet) tot rechter maken over al hun geschillen en in hun hart geen aarzeling vinden aangaande hetgeen jij oordeelt en zij zich geheel en al onderwerpen. » (Soerate 4 vers 65)
En Hij zegt ook: « Ken jij niet degenen, die beweren dat zij geloven in hetgeen u is geopenbaard en hetgeen vóór u is geopenbaard? Zij wensen recht te zoeken bij de (taghoet) opstandelingen hoewel het hun was geboden, deze te verwerpen. En Satan wenst hen ver van het rechte pad te doen afdwalen. » (Soerate 4: 60)
5) Het verrichten van een daad van aanbidding op een niet prijzenswaardige plaats
Dus een daad van aanbidding wordt verricht op een plaats waar de polytheïsten een ander dan Allah aanbidden.
De islam beschouwt het huwelijk als een daad van aanbidding waarvoor het individu beloond zal worden.
De profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) heeft gezegd: « Dat hij die wenst Allah te ontmoeten, trouwt met deugdzame vrouwen.» (Ibn Majah in zijn boek over het huwelijk)
« Wanneer de dienaar trouwt, dan heeft hij de helft van zijn religie volbracht, laat hem dus Allah vrezen in de andere helft. » (At Tabarâni (rahimahoellâh) in Al Moe’djam oel Awsat)
Wat dan te zeggen over degenen die kiezen om te trouwen in het stadhuis, om een daad van aanbidding te vervullen in het stadhuis en Allah te benaderen?
Het stadhuis is een plaatst waar de tawaghit worden vertegenwoordigd, zoals de burgemeester, het standbeeld van Marianne, enz.
Het is een plaats waar men foto’s van personen die aanbeden worden (koning, president, …), ophangen en waar men zijn wetten uitvoert, waar de polytheïsten hun feesten vieren, zoals de verkiezing van hun heer[1] die wetten uitvaardigt, …
Het is authentiek overgeleverd door Thâbit ibn Dahhâk: « Een man kwam bij de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) en zei dat hij een wens had uitgesproken waarin hij een kameel wilde offeren op een plaats dat Buwanah noemt. De profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) vroeg hem: “Bevinden zich er op deze plaats afgoden van de pré – islamitische periode, die aanbeden werden?” De man antwoordde: ‘Neen’
De profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) ging verder: ‘Worden er op die plaats feesten georganiseerd?’ De man antwoordde: ‘Neen’.
De profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) concludeerde dan: ‘Respecteer je wens, want je mag enkel de wens die ongehoorzaamheid aan Allah inhoudt, niet nakomen of de wens die iets bevat dat je niet bezit.” (Sahih Aboe Dâwoed)
Het is dus niet toegestaan voor de moslims (monotheïsten) om een daad van aanbidding te verrichten op zo een plaats, ook al is hij oprecht voor Allah, want hij bevindt zich in een situatie zoals de polytheisten die verschillende soorten van aanbiddingen voor anderen dan Allah deden.
Bij gevolg is het niet toegestaan om te trouwen - ook al doe je het om alleen dichter bij Allah te komen en voor niemand anders - op een plaats waar de mensen zoeken om dichter bij iets anders te komen dan Allah.
6) Het huwelijk in de naam van een ander dan Allah
De menselijke wetten zijn van de taghoet, want ze spreken het oordeel van Allah tegen. Deze tawaghit zijn geïnstalleerd geweest om de wetten van Allah te vervangen in hun eigen wetten.
Tijdens het burgerlijk huwelijk, leest de burgemeester de wetten betreffende het huwelijk voor om zo de echtgenoten aan hun rechten en plichten te herinneren. Nadien wordt er een wederzijds akkoord van de echtgenoten gevraagd, waarop de burgemeester hen dan in de naam van de wet (tawaghit) verklaart tot man en vrouw.
Allah zegt: « En Hij heeft u reeds in het Boek (Koran) geopenbaard, dat wanneer jij hoort dat Allah's tekenen worden verloochend en bespot, jij niet (eerder) met hen samen zult zijn, dan dat zij zich met een ander onderwerp bezig houden, anders zou jij hun gelijk zijn. Voorzeker, Allah zal de hypocrieten en de ongelovigen allen tezamen in de hel bijeenbrengen. » (Soerate 4 vers 140)
Opmerkingen:
Is het huwelijk voor Allah gelijk aan het huwelijk voor de taghoet (stadhuis, afgoden, …)?
Is het huwelijk volgens de wetten van Allah gelijkwaardig aan het huwelijk volgens de wetten van de mensen?
Is het huwelijk in de naam van Allah gelijkwaardig aan het huwelijk in de naam van de wetten van de mensen?
Is het huwelijk op een plaats vrij van sjirk gelijkwaardig aan het huwelijk in het huis van de taghoet?
De antwoorden zijn evident.
Antwoorden op de valse argumenten en dubbelzinnigheden
Het argument van zij die zeggen dat ze geen belang hechten aan het burgerlijk huwelijk.
Het feit dat ze zeggen dat ze het burgerlijk huwelijk niet erkennen, is geen excuus om het te doen.
Als zij het niet erkennen, waarom gaan ze dan toch gaan trouwen voor het stadhuis. Het is tegenstrijdig met wat ze zeggen. Is het vanaf het moment dat we zeggen dat we een standbeeld niet erkennen, toegestaan om het te smeken of om ervoor te knielen??? Het antwoord is duidelijk, neen … want het zou sjirk zijn. Want geloof bevindt zich in het hart, de tong en de woorden. Dus iedere persoon die knielt of smeekt tot een beeld, heeft sjirk begaan, zelfs als deze persoon het beeld verwerpt en zegt dat hij het niet erkent.
Vervolgens, ik denk dat je zult kunnen antwoorden op de volgende vraag:
Hoe zit het nu met de persoon die afstand neemt van de tawaghit en van de wetten van anderen dan Allah, maar die trouwt voor de taghoet en zijn wetten???
Het argument van degenen die zeggen dat het burgerlijk huwelijk elke misbruik van de scheiding, afschrikt.
Het is opvallend dat de laatste tijd meer en meer personen vragen aan hun toekomstige echtgenoot om te trouwen voor de wet om zo misbruik te vermijden. Onder misbruik verstaan zij dat de man het huwelijk consumeert met haar en haar nadien verlaat.
Om die reden hebben sommige mensen de oplossing gevonden, nl. het burgerlijk huwelijk. Zo hopen zij dat dit hun toekomstige man afschrikt om van hen te scheiden nadat zij het huwelijk hebben geconsumeerd en hen achter te laten zonder zijn verantwoordelijkheden te dragen.
Dit argument is in geen enkel geval geldig. Eigenlijk als je de situatie nader bekijkt, constateer je dat het probleem niets minder is dan een gevolg van de afwezigheid van de vrees voor Allah. Daarbij verliest de islam ook zijn waarde.
Door het vragen naar een burgerlijk huwelijk, roep je eigenlijk op om Allah niet meer te vrezen, maar de Belgische wet. Hierdoor geef je ook niet meer de waarde aan het islamitisch huwelijk. Integendeel, er wordt meer aandacht besteed aan het huwelijk in het stadhuis en voor de taghoet, die zowel de echte moslim als de islam verwerpt.
De voogden (net zoals de vrouwen zelf), die vragen om het huwelijk te volbrengen in het stadhuis, om te vermijden dat er misbruik van de vrouw wordt gemaakt, zou eerder moeten nadenken met welk type van individu zij hun dochters laten trouwen. Als een persoon de wetten van de taghoet meer vreest dan Allah, is het niet de ideale persoon om jouw dochter aan te geven.
Het argument van degenen die zeggen zonder het burgerlijk huwelijk, verliest elke echtgenote haar rechten en is ze niet beschermd.
Door wie of wat wordt de echtgenote beschermd?
Door de menselijke wetten die tegenstrijdig zijn met de wetten van Allah??
Door de taghoet door hen een oordeel te vragen??
Sjeich Soulayman Ibn Sahman werd gevraagd over het onderwerp ‘het vragen naar een oordeel bij de taghoet in een noodgeval’. Hij zei hierover:
“Wij zeggen hun: « Weet dat het vragen van een oordeel aan de taghoet, ongeloof is. Allah herinnert ons eraan in Zijn boek dat ongeloof erger is dan moord.”
Allah, De Allerhoogste, zegt in de Koran: « Fitna is erger dan moord.» (Soerate 2 vers 217) ‘Fitna’ in dit vers slaat op koefr.
Als de nomaden en de mensen van een stad elkaar zouden vermoorden, totdat iedereen en alles geruïneerd is, dan nog zou dit minder erg zijn dan als zij een taghoet op de wereld zouden aanstellen die rechtspreekt over hun geschillen met iets anders dan de wetten vanuit de islamitische wetgeving die we terug vinden in de koran en de Soennah van de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam)”
Daarnaast zeggen wij ook: “Als het vragen van een oordeel aan de taghoet koefr is, wetende dat de verschillen veroorzaakt zijn door materialistische zaken, hoe kan men dan het geloof verwerpen voor materialistische zaken?”
Want, niemand kan zichzelf beschouwen als moslim, zolang hij niet van Allah en Zijn boodschapper houdt en Allah en de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) verkiest boven zijn kinderen, ouders, alles en iedereen.
Al zou je al je materiële zaken verliezen, zou het nog altijd niet toegestaan zijn om een oordeel bij de taghoet te vragen opdat je deze zaken zou terug krijgen. En als een persoon zou komen en je zou verplichten om te kiezen tussen het vragen van een oordeel bij de taghoet of het verliezen van al je bezittingen, dan ben je gedwongen om te kiezen voor het laatste. Dus in geen enkel geval is het toegestaan om naar de taghoet te stappen en een oordeel te vragen. En Allah is de Alwetende. (dourar essaniya - hoofdstuk "het oordeel van de afvallige" - pg 275)
En dan ook, moet je weten dat als we de logica zouden volgen van die mensen die het toestaan om hulp te vragen aan de taghoet, dat het mogelijk is door de macht van Allah, dat dit oordeel van de taghoet tegen hun kan gekeerd worden.
Welke bescherming en welk recht zal de echtgenote eigenlijk kunnen krijgen als haar man (die ongelovig is geworden door sjirk te plegen) toch het hoederecht van hun kinderen krijgt toegewezen, omdat hij zich gewoon in een betere financiële toestand bevindt?
Welke bescherming zal de echtgenote krijgen en welk recht zal in het voordeel zijn van de echtgenote, als de taghoet beslist dat zij mee de schulden, die haar man zonder verantwoordelijkheid heeft gemaakt voor zogezegd zijn gezin, moet betalen?
Wij vragen aan die mensen die dit als argument gebruiken om hun vertrouwen volledig in Allah te plaatsen in plaats van in de taghoet.
Allah, De Allerhoogste, zegt: « En voor hem, die zijn vertrouwen in Allah stelt, is Allah toereikend. » (Soerate65 vers 3)
Hij zegt ook : « En toen de mensen tot hen zeiden: "De volkeren hebben zich tegen u verzameld, vrees hen daarom," vermeerderde dit hun geloof en zij antwoordden: "Allah is ons genoeg en Hij is een uitstekende Beschermer. » (Soerate3 vers 173)
Ibn ‘Abbaas (moge Allah tevreden met hem zijn) heeft gezegd: « Allah is voldoende voor ons en Hij is de beste garantie.» (al Boechaarie)
Antwoord voor degene die zeggen dat zonder het burgerlijk huwelijk te volbrengen, de imams hun niet willen laten trouwen.
Je moet weten dat de aanwezigheid van een imam geen verplichting is voor het vieren/uitvoeren van het islamitisch huwelijk.
In de islam is er geen voorwaarde aan het huwelijk verbonden, die zegt dat er een religieuze autoriteit het huwelijk moet uitvoeren, in principe kan elke moslim een islamitisch huwelijk leiden. Dit is bijvoorbeeld wel zo bij de joden en christenen, waarbij de rabbijn, priester, dominee, … het huwelijk leidt.
Waarschuwing tegen de imams die het burgerlijk huwelijk bevelen.
De profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) heeft gezegd:« Hetgeen waarvoor ik het meeste vrees voor mijn oemmah, zijn de imams die dwalen.» (Sahih, l’imam Ahmad, Tirmidhî, Aboe Dâoed, Ibn Mâjah, en Dârimî)
De profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) heeft gezegd: « Hetgeen waarvoor ik het meeste vrees voor mijn oemmah, is de hypocriet die zich goed kan verwoorden (kunst van retorica).» (Sahih, imam Ahmad)
Wij blijven daarom de moslims waarschuwen tegen die imams die het verbieden om te trouwen zonder burgerlijke trouwakte. Erger nog, zij verklaren het islamitisch huwelijk ongeldig als de echtgenoten niet getrouwd zijn voor de wet. Deze imams zijn verheven op het niveau van Allah door het verbieden wat Allah heeft toegestaan. En dit maakt van hen tawaghit, aangezien zij nieuwe condities aan het huwelijk (wat een daad van aanbidding is.) toevoegen. En we weten allemaal dat alleen Allah het recht heeft om dingen toe te voegen of weg te laten in de islamitische wetgeving.
Allah zegt: « Hebben zij (afgodendienaren) dan medegoden, die hun een godsdienst hebben voorgeschreven welke Allah verboden heeft? » (Soerate 42 vers 21)
Als deze imams vrezen om een boete te krijgen van de taghoet, want de wet van het land verbiedt een imam om een huwelijk uit te vaardigen alvorens het koppel voor de wet is getrouwd, volstaat het om te antwoorden dat in de islam de aanwezigheid van een imam helemaal niet verplicht is bij de islamitische trouw. Om het even welke moslim kan het huwelijk regelen voor een koppel.
Deze angst van deze imams toont ons duidelijk aan voor welk kamp zij gekozen hebben. Door een koppel te weigeren te laten trouwen alvorens ze voor de wet getrouwd zijn, maakt deze imams onderdanig aan de wetten van het land waarin ze wonen, i.p.v. aan de wetten van Allah. Zij volgen dus niet de religie van Ibrahim (alayhi salam), de religie van oprechtheid, maar zij volgen de wetten van de ongelovigen en onderwerpen zich eraan.
« Zeg: "Allah heeft de waarheid gesproken; volg daarom de godsdienst van Ibrahim, de oprechte, hij behoorde niet tot de afgodendienaren. » (Soerate 3 vers 95)
Ondanks het feit dat er zeer veel verzen in de koran spreken over het vermijden van iets te vereenzelvigen met Allah en geen andere wetgeving dan die van Allah te accepteren en dat deze imams deze verzen van ’s morgens tot ’s avonds laat reciteren in hun gebeden, verandert er toch niets in hun handelingen.
At-Tirmidhi heeft overgeleverd in zijn djami’ dat Aboe Hoeraïra overgeleverd heeft dat de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) zei: « Op het einde van de wereld, zal er een volk komen die zaken van de godsdienst zal mengen met wereldse zaken. Hun tongen zijn zoeter dan suiker, maar ze hebben harten van wolven. Allah heeft gezegd: ‘Durven jullie liegen over mij? Durven jullie op te komen tegen mij? Bij mij, Ik zweer dat ik hen een verbazingwekkende beproeving zal sturen. » (at-Tirmidhi en al-baghwidan)
Deze imams met een zachte stem roepen in werkelijkheid op tot het binnentreden van het vuur. De profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) heeft ons nochtans gewaarschuwd tegen deze wolven, verstopt in een mooie verschijning, maar de meerderheid van de mensen blijft luisteren en zich vasthouden aan hun toespraken van sjirk.
Ibn Abi Dounya heeft overgeleverd van Ja‘far Ibn Hamd, van zijn vader, van zijn grootvader, van Ali dat de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) heeft gezegd: « Er zal een tijd komen waarin er niets overblijft van de islam, dan de naam en van de koran, alleen maar de letters. Hun moskeeën zullen vol zijn, maar zonder leider. De ergste soort in die tijd zullen de geleerden zijn die oproepen tot fitnah en naar wie de mensen zullen keren. »
Allah zegt: « Wat betreft zij die niet geloven, zij nemen de taghoet als hun beschermer die hen vanuit het licht naar de duisternis brengt. Dit zijn de mensen van het vuur, waarin zij voor eeuwig zullen verblijven. » (Soerate 2 vers 257)
.
[1] Tawhied ar roeboebiyyah: Eenheid in de Heerschappij à dus Allah is de Enige Heer, Degene die het recht heeft om wetten uit te vaardigen en af te schaffen in Zijn schepping. Iemand die dit recht van Allah ontneemt, plaatst zich op het niveau van Allah.
