Al-‘Oethaymien en de Algerijnse president Bouteflika

Opmerking: Al deze gesprekken zijn te beluisteren op de cassettes: « Fatâwa Al-Akâbir Fî Nâzilat Al-Jazâ’ir » en zijn neergeschreven in het boek van AbdelMalik Ramadhanî: « Fatâwâ Al-‘Oulamâ’ Al-Akâbir Fî mâ Ouhdira min dimâ’ Fîl Jazâ’ir ».

Herinnering: Al-‘Oethaymien zei ons:

و هؤلاء المحكمون للقوانين لا يحكّمونها في قضية معيّنة خالفوا فيها الكتاب و السنة, لهوى أو لظلم, لكنهم استبدلوا الدين بهذه القوانين و جعلوا هذا القانون يحل محل شريعة الله و هذا كفر حتى لو صلوا و صاموا و تصدقوا و حجوا فهم كفار..."

  « Deze mensen die oordelen met uitgevonden wetten door de mensheid, doen dit niet in een particulier geval, waarin zij de Koran en de Soennah tegenspreken door hun passies te volgen en door onrechtvaardigheid, maar zij hebben zeer zeker de religie ingeruild voor deze mensgemaakte wetten. Zij hebben deze wetten in de plaats gezet van de Islamitische wet en dit is ongeloof, zelfs als deze mensen bidden, vasten, zakaat geven en de bedevaart verrichten. Zij zijn ongelovigen. » [Sjarh Ryadh Salihîn 1/508]

كالذين ينحون الأحكام الشرعية في المعاملة بين الناس، ويحلون محلها القوانين الوضعية، فهذا لا شك أنه استبدال بشريعة الله سبحانه وتعالى غيرها، وهو كفر مخرج من الملة، لأن هذا جعل نفسه بمنزلة الخالق، حيث شرع لعباد الله ما لم يأذن به الله، بل ما خالف حكم الله عز وجل، وجعله الحكم الفاصل بين الخلق، وقد سمى الله تعالى ذلك شركاً في قوله تعالى: (أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنْ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَنْ بِهِ اللَّهُ)

  « Het is zoals degenen die de wetten van de Sjari’ah afschaffen in sociale zaken en deze vervangen door uitgevonden wetten. Hierover bestaat geen enkele twijfel dat dit een verwisseling is van de Wet van Allah met een andere wet. En dit is ongeloof die de verrichter ervan buiten de Islam zet, want degene die dit verricht, heeft zich op het niveau van de Schepper geplaatst, wanneer hij wettig maakt voor de dienaren van Allah wat Allah niet heeft toegestaan en nog erger is dat hij zich verzet tegen de Wet van Allah ‘Azza wa djall. En hij heeft een wet gemaakt die beslist tussen de mensen. » [Fiqh Al ‘Ibâda pg. 60]

Nochtans zei hij tijdens de burgeroorlog in Algerije in een gesprek dat dateert van 17 Dhoel Hidja 1420:

السائل: بالنسبة للحاكم الجزائري يا شيخ! الآن الشباب الذين طلعوا من السجون أكثرُهم لا زال فيهم بعض الدَّخَن، حتى وإن طلعوا من السجون وعُفي عنهم، لكن لا زالوا يتكلَّمون في مسألة التكفير، ومسألة تكفير الحاكم بالعين، وأن هذا الحاكم الذي في الجزائر حاكمٌ كافرٌ، ولا بيعة له، ولا سمع ولا طاعة لا في معروفٍ ولا في منكرٍ؛ لأنَّهم يُكفِّرونهم، ويجعلون الجزائر ـ يا شيخ! ـ أرض ـ يعني ـ أرض كفر.

الشيخ: دار كفر؟

السائل: إي، دار كفر، نعم يا شيخ! لأنَّهم يقولون: إنَّ القوانينَ التي فيها قوانين غربية، ليست بقوانين إسلامية، فما نصيحتُكم أولاً لهؤلاء الشباب؟ وهل للحاكم الجزائري بَيْعَة، علماً ـ يا شيخ! ـ بأنَّه يأتي يعتمِر ويُظهرُ شعائرَ الإسلام؟

الشيخ: يُصلِّي أو لا يُصلِّي؟

السائل: يُصلِّي يا شيخ!

الشيخ: إذن هو مسلمٌ.

السائل: وأتى واعتمر هنا من حوالي عشرين يوماً أو شهر، كان هنا في المملكة.

الشيخ: ما دام يُصلِّي فهو مسلمٌ، ولا يجوز تكفيرُه، ولهذا لَمَّا سُئل النَّبِيُّ r   عن الخروج على الحُكَّام قال: (( لا ما صلَّوا ))، فلا يجوز الخروجُ عليه، ولا يجوزُ تكفيرُه، من كفَّره فهذا ... بتكفيره يُريد أن تعودَ المسألة جَذَعاً، فله بيعة، وهو حاكمٌ شرعيٌّ.

  « Vraagsteller : Sjeich, wat betreft de Algerijnse regeringsleider, de jongeren die uit de gevangenis zijn en zelfs degenen die gratie hebben gekregen, stoppen niet met praten over takfier van de Algerijnse regeringsleider. Zij zeggen dat hij een ongelovige regeringsleider is die geen alliantie verdient, noch verdient hij het om naar hem te luisteren, noch om hem te gehoorzamen, zowel in goede als in slechte zaken, want zij beoordelen hem als ongelovige en zij beschouwen Algerije als een land van ongeloof.

Al-‘Oethaymien : Een land van ongeloof ?

Vraagsteller: Ja sjeich, een land van ongeloof, zij zeggen: de wetten die in dat land worden toegepast, zijn wetten van het westen en niet-Islamitische wetten. Wat is uw raad voor deze jongeren? Verdient de Algerijnse regeringsleider alliantie, wetende dat hij de Islamitische rituelen, zoals de ‘oemrah, verricht ?

Al-‘Oethaymien : Bidt hij ?

Vraagsteller : Ja, hij bidt.

Al-‘Oethaymien : Dan is hij moslim !!!

Vraagsteller: Hij heeft zelfs ‘oemrah komen doen gedurende 20 dagen of een maand en hij was in het koninkrijk van Saoedi-Arabië, o sjeich !

Al-‘Oethaymien: Zolang hij het gebed verricht, is hij een moslim en is het niet toegestaan om hem te beschouwen als een ongelovige… Het is daarom dat wanneer men vroeg aan de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) of het toegestaan was om in opstand te komen tegen de staatsleiders, hij (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) antwoordde: « Neen, niet zolang zij bidden. » Het is dus niet toegestaan om in opstand te komen tegen hem en hem te beschouwen als een ongelovige … Men moet alliantie met hem aangaan en het is een wettelijke staatsleider … »

Gesprek dateert van de eerste dag van ramadan 1420:

السائل: شيخنا! ما رأيكم في قولهم أنَّه لا هدنة ولا صلح ولا حوار مع المرتدِّين؟

الشيخ: رأينا أنَّ هؤلاء ليسوا بمرتدِّين، ولا يجوز أن نقول إنَّهم مرتدُّون حتى يثبُت ذلك شرعاً.

السائل: بناءً على ماذا شيخنا؟

الشيخ: بناء على أنَّهم يُصلُّون ويصومون ويحجُّون ويعتمرون ويشهدون أن لا إله إلاَّ الله وأنَّ محمداً رسول الله.

السائل: نعم! نعم يا شيخنا!

الشيخ: فكيف نقول إنَّهم كفار على هذه الحال؟! إنَّ النبيَّ r   قال لأسامة بن زيد لَمَّا قتل الرَّجل الذي ... بالسيف، فشهد أن لا إله إلاَّ الله، أنكر الرسول r   على أسامة، مع أنَّ الرَّجل قال ذلك تعوُّذاً كما ظنَّه أسامة، والقصة مشهورة

  « Vraagsteller: Onze sjeich, wat denkt u over degenen die zeggen dat er geen wapenstilstand, noch vrede is met de afvalligen?

Al-‘Oethaymien: Datgene wat wij denken is dat deze mensen geen afvalligen zijn, en dat het dus niet toegestaan is om te zeggen dat zij afvalligen zijn, zolang dat dit niet wettelijk bevestigd is.

Vraagsteller: Op basis van wat, O sjeich ?

Al-‘Oethaymien: Op basis van het feit dat zij bidden en vasten en de grote en kleine bedevaart doen en dat zij getuigen dat er geen ware godheid is dan Allah en dat Mohammed de Boodschapper van Allah is.

Vraagsteller : Ja sjeich!

Al-‘Oethaymien : Hoe zou men dan durven zeggen over hen dat zij ongelovigen zijn, terwijl zij zo (bidden, vasten, bedevaart doen) zijn?! Zeker de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) had Oesama Ibn Zayd berispt wanneer hij een man had gedood, toen deze man bij het zien van het zwaard getuigde dat er geen ware godheid is dan Allah. De profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) had Oesama berispt, terwijl deze man dit had gezegd om zich te beschermen, zoals Oesama dacht. En dit verhaal is wel gekend. »

السائل: شيخنا! مثلاً عندنا للأسف الشديد مسجد حُوِّل إلى ثكنة عسكرية، تشرب فيها الخمور، وتسمع فيها الموسيقى، وتُعطل فيها الصلاة ويسبُّ فيها الله ورسوله ـ يعني ـ هذا ما حكمه؟

الشيخ: هذا فسوق، فلا يَحلُّ تحويل المسجد إلى ثكنة عسكريَّة؛ لأنَّه تحويل للوقف عن جهته وتعطيل للصلاة فيه.

  « Vraagsteller: O sjeich, helaas was er bij ons een moskee die nu omgevormd is in een militaire kazerne, waarin men wijn drinkt en naar muziek luistert en waarin men niet meer het gebed verricht en waar men Allah en Zijn Boodschapper (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) beledigt. Wat is het oordeel hierover?

Al-‘Oethaymien : Dit is een perversie, het is niet toegestaan om een moskee te veranderen in een militaire kazerne … »

Analyse:

Al-‘Oethaymien had voordien zelf verklaard dat degene die oordeelt met mensgemaakte wetten en die de Wet van Allah vervangt door deze wetten, een ongelovige is, zelfs als hij bidt, vast en de bedevaart verricht.

Nochtans gaat hij tegen de Algerijnen totaal het tegenovergestelde van dit zeggen, nl. dat hun taghoet die bidt en die de ‘oemrah verricht, een moslim is, zelfs als hij de Wet van Allah vervangt door deze van de taghoet en zich op het niveau van de Schepper plaatst, wanneer hij wetten maakt.

En Al-‘Oethaymien weet maar al te goed dat datgene wat hij gezegd heeft tegen deze Algerijn dat dit een afschuwelijke leugen is tegenover de Islam en tegenover de moslims. Al-‘Oethaymien had gezegd:

الصحابة رضي الله عنهم قاتلوا مسيلمة وأصحابه، واستحلوا دماءهم وأموالهم مع أنهم يشهدون أن لا إله إلا الله وأن محمداً عبده ورسوله، ويؤذنون، ويصلون وهم إنما رفعوا رجلاً إلى مرتبة النبي

  « De metgezellen (radiya Allahoe ‘anhoem) hebben Moessaylima en zijn aanhangers bestreden en hebben hun bloed en hun rijkdommen wettig gemaakt, ondanks zij getuigden dat er geen ware godheid is dan Allah en dat Mohammed zijn dienaar en boodschapper is, en ondanks zij de gebedsoproep deden en het gebed verrichtten. Maar zij werden bestreden gewoon omdat zij een man verheven hadden tot het niveau van profeet. » [Sjarh Kashf Sjoeboehat pg. 61]

Hij weet dus heel goed dat wanneer een persoon een deelgenoot toeschrijft aan Allah of een wet van Allah verwerpt, dat deze persoon een ongelovige wordt, zelfs als deze persoon bidt!

En hij argumenteert met de hadith van Oesâma, terwijl Al-‘Oethaymien zelf gezegd had:

وعلى كل حال فإن حديث أسامة رضي الله عنه ليس فيه دليل على أن من قال : " لا إله إلا الله" وهو مشرك يعبد الأصنام والأموات والملائكة والجن وغير ذلك يكون مسلماً.

  « Om het even wat, de hadith van Oesâma (radiya Allahoe ‘anhoe) is in geen enkel geval een bewijs dat degene die zegt « Er is geen ware godheid dan Allah », terwijl hij een deelgenoot toekent aan Allah en dat hij afgoden, doden, engelen, djins of andere dan deze aanbidt, dat deze persoon een moslim is. » [Sjarh Kashf Sjoeboehat pg. 69]

Wat dan te zeggen over degene die zegt « Er is geen ware godheid dan Allah » en die « zich op het niveau van de Schepper plaatst door wetten te maken » ?!

En kijk naar de valsheid van deze man, wanneer men hem meldt dat men het huis van Allah vervangen heeft door een plaats waar men alcohol consumeert en men Allah beledigt. Hij zou nog gezegd kunnen hebben, dit is « een perversiteit  » !!!!!!!!

Ibn Hazm heeft gezegd:

وَأَمَّا سَبُّ اللَّهِ تَعَالَى - فَمَا عَلَى ظَهْرِ الأَرْضِ مُسْلِمٌ يُخَالِفُ فِي أَنَّهُ كُفْرٌ مُجَرَّدٌ

  « Wat betreft de belediging tegenover Allah, er is geen enkele moslim op de hele oppervlakte van deze aarde die zou tegenspreken dat dit geen ongeloof op zich is. » [Al-Mahalla 12/435]

Antwoord op de dubbelzinnigheid: Al degenen die Allah taghoet heeft genoemd, zijn ongelovig

Dit is een antwoord op het argument van onze tegenstanders die beweren dat wanneer een persoon een taghoet wordt, niet perse een ongelovige wordt, gezien de standbeelden en stenen die buiten Allah worden aanbeden, ook tawaghiet zijn, maar nochtans zijn ze niet ongelovig. En zij beweren dat sommige geleerden de naam taghoet aan bepaalde moslims hebben gegeven!

Antwoord op deze dubbelzinnigheid:

Al-Lâlikâ’î heeft overgeleverd:

عن سليمان بن قيس اليشكري ، وكان من أهل البيت قال : " قلت لجابر بن عبد الله : أفي أهل القبلة طواغيت ؟ قال : لا ، قلت : أكنتم تدعون أحدا من أهل القبلة مشركا ؟ قال : لا "

  « Volgens Soelaymân Ibn Qays Al-Yachkoerî, die deel uitmaakte van Ahloel Bayt, die zei: « Ik had aan Jâbir Ibn ‘Abdillah (radiya Allahoe ‘anhoe) gevraagd: « Zijn er Tawâghît van onder de mensen van de Qibla? Hij antwoordde: « Neen ». Ik vroeg hem toen: « Noemen jullie één van onder de mensen van de Qiblah « moesjrik »? Hij antwoordde: « Neen ». [Bron : Oessoel i’tiqâd nr.1629 en ook in « Ta’dhîm Qadru Salât » van Al-Marwazî nr. 889, en in Musnad van Al-Hârith nr. 35; zijn Sanad is authentiek.]

Dit verhaal van de nobele metgezel Jâbir Ibn ‘Abdillah toont ons duidelijk aan dat de sahaba in geen enkel geval beschouwd hebben dat een moslim een taghoet of een moesjrik kan genoemd worden. Dit toont ons aan dat onze tegenstanders zich verzetten tegen het pad van de sahaba.

Vervolgens zeggen wij dat Allah in 8 verzen in de Koran gesproken heeft over de taghoet:

·         « Er is geen dwang in de godsdienst. Voorzeker, het juiste pad is van dwaling onderscheiden. Daarom hij die de Taghoet verwerpt en in Allah gelooft, heeft een sterke houvast gegrepen, dat onbreekbaar is. Allah is Alhorend, Alwetend.» (Soerate 2 vers 256)

o   « Allah is de Beschermer van de gelovigen, Hij brengt hen vanuit de duisternis naar het licht. Maar de ongelovigen hun beschermer is de Taghoet, zij brengen hen vanuit het licht naar de duisternis; zij zijn de bewoners van het vuur, waarin zij eeuwig zullen verblijven. » (Soerate 2 vers 257)

o   « Heb jij degenen niet gezien aan wie een gedeelte van het Boek was gegeven? Zij geloven in afgoden en de Taghoet en zeggen van de ongelovigen: "Dezen zijn beter geleid op het pad dan de gelovigen."» (Soerate 4 vers 51)

o   « Ken jij niet degenen, die beweren dat zij geloven in hetgeen u is geopenbaard en hetgeen vóór u is geopenbaard? Zij wensen recht te zoeken bij de Taghoet hoewel het hun was geboden, dezen te verwerpen. En Satan wenst hen ver van het rechte pad te doen afdwalen. » (Soerate 4 vers 60)

o   « Zij die geloven, strijden voor de zaak van Allah, maar de ongelovigen strijden voor de zaak van de Taghoet. Strijd daarom tegen de vrienden van Satan; voorzeker, Satans plan is zwak. » (Soerate 4 vers 76)

o   « Zeg: "Zal ik u vertellen over degenen van wie de straf bij Allah erger is dan dit?  Dat zijn zij die Allah heeft vervloekt, zij die Zijn boosheid hebben opgewekt en zij waarvan Hij apen en zwijnen heeft gemaakt en zelfs zij die de Taghoet aanbidden, zeker zij zijn in de slechtste toestand en zijn het verste afgedwaald van het Rechte pad". » (Soerate 5 vers 60)

o   « En voorzeker Wij wekten onder elk volk een boodschapper op, zeggende: "Aanbid Allah en vermijdt de Taghoet." Toen waren er sommigen onder hen die Allah leidde en er waren sommigen die bleven dwalen. Reis daarom op aarde rond en zie wat het einde was van de ontkenners. » (Soerate 16 vers 36)

o   « En zij die vermijden de Taghoet te aanbidden, en zich tot Allah wenden - voor hen zijn er blijde tijdingen. Daarom geef blijde tijding aan Mijn dienaren. » (Soerate 39 vers 17)

Al de tawaghiet in deze verzen duiden op de hoofden van het ongeloof en duiden nooit op een moslim, zij beschrijven ofwel:  

Ø  Satan

Ø  Degene/datgene die/dat aanbeden wordt buiten Allah, hetzij een djinn, een mens, een steen, een boom, een ster enz. …

Ø  Degene die als rechter genomen wordt buiten Allah om geschillen op te lossen of als bron van wetgeving.

Eenmaal dit begrepen is, kan men concluderen dat er twee soorten van tawaghiet bestaan:

o   De taghoet met een ziel en verstand:

Dit soort van taghoet omvat de mensen en de djinn die het aanvaarden om aanbeden te worden buiten Allah en die beweren een gelijke te zijn aan Allah of die genomen worden als wetgevers buiten Allah.

o   De taghoet zonder ziel:

Dit soort van taghoet omvat de stenen, hemellichamen, afgodsbeelden die aanbeden worden buiten Allah en elke wet die tegengesteld is aan de Wet van Allah, zoals de ketterij en de mensgemaakte wetten.

De levende tawaghiet voorzien van een verstand zijn ongelovigen en zelfs meer dan dat, zij zijn de leiders van het ongeloof. In tegenstelling tot de tawaghiet zonder ziel, deze kunnen niet beschreven worden als ongelovig of gelovig. Men zegt niet van een steen dat hij gelovig of ongelovig is, noch over een wet dat deze gelovig of ongelovig is.

Hâfidz Al-Hakamî^[1] zegt in Ma‘âridj Al-Qaboûl volume 2 pg. 486-488:

ثم اعلم أن ما عبد من دون الله إما عاقل أو غير عاقل فالعاقل كالآدمي والملائكة والجن وينقسمون إلى قسمين راض بالعبادة له وغير راض بها فالأول كفرعون وإبليس وغيرهما من الطواغيت وهؤلاء في النار مع عابديهم  

« Weet vervolgens dat degene die zich laat aanbidden buiten Allah ofwel intelligent is ofwel niet. Degene die intelligent is, is bijvoorbeeld: de mens, een engel of een djinn en zij splitsen zichzelf op in twee categorieën: degene die het accepteert om aanbeden te worden en degene die het niet accepteert om aanbeden te worden. Bijvoorbeeld farao, Iblies en andere tawaghiet zijn degenen die het accepteren en zij zullen in de hel zijn met hun dienaren. »

Conclusie:

Ø  De levende taghoet voorzien van een verstand, is een ongelovige en zal voor eeuwigheid branden in de hel. Deze taghoet is degene die het accepteert om aanbeden te worden buiten Allah of als gelijke naast Allah geplaatst te worden.

Ø  De onbezielde taghoet kan de naam niet dragen van ongelovig, aangezien hij zielloos is, maar hij zal voor eeuwig in de hel zijn en hij zal als brandstof voor de hel dienen en als bestraffing voor degenen die hem aanbaden.  

Ø  Degenen die aanbeden worden of geplaatst worden als een gelijke aan Allah, maar dit niet accepteren, zij zijn noch een taghoet, noch een ongelovige en zij zullen hiervoor ook niet bestraft worden.

Als men beschouwt dat degene die wetten maakt buiten Allah zich gelijk stelt aan Allah, hij de naam « Tâghoet » verdient, dan blijft er over te weten of hij tot de categorie van de levende taghoet voorzien van een verstand, behoort, of tot de onbezielde taghoet? Natuurlijk maakt hij deel uit van de tawaghiet die verantwoordelijk zijn, want een levenloos iets kan niet oordelen, noch bevelen, noch verbieden en wetten maken is niets anders dan dit alles. Om die reden is de wetgever een verantwoordelijke taghoet en is hij ongelovig en zijn wet is een levenloze taghoet. Deze wet zal een brandstof zijn in de hel en zal dienen als bestraffing voor degenen die hem hebben gediend.

Maar de term taghoet is nooit gebruikt geweest om een moslim of een gelovige aan te wijzen noch in de Koran, noch in de Soennah. De enige mensen die beweren dat deze term taghoet kan wijzen op een moslim in zijn conventionele betekenis zijn bepaalde geleerden van deze tijd, zoals Ibn ‘Oethaymîn of Ibn Bâz, en hun doel is om de mensen in te prenten dat deze regeerders die wetten maken buiten Allah, ook al zijn zij tawaghiet, niet perse ongelovigen zijn.

Wanneer bepaalde selef zeiden dat de taghoet duidt op elke leider in dwaling; wilden zij wijzen op de leiders van het ongeloof en niet op de leiders van de zonden. En als men overlevert van sommige selef dat zij aan bepaalde ketters of onrechtvaardige regeerders de naam “taghoet” hebben gegeven, zonder hen te beoordelen als ongelovigen, dan gaat het hier over de taalkundige betekenis van taghoet en niet over de wettelijk conventionele betekenis van deze term die in de Koran en de Soennah gebruikt wordt. En dit in de hypothese dat de selef de naam taghoet werkelijk hadden gegeven aan dit soort van persoon. Maar het blijft aan hen te bewijzen dat dit plaats gevonden heeft.^[2]

De uitspraken van de geleerden die onze tegenstanders gebruiken als argument

Onze tegenstanders gebruiken dubbelzinnigheden om te laten geloven dat een taghoet niet perse een ongelovige is:

De uitspraak van Mohammed Ibn ‘Abdel-Wahhâb over het smeergeld in een oordeel

Mohammed Ibn ‘Abdel-Wahhâb zegt in Dourar As-Saniyya volume 1 pg. 137:

والطواغيت كثيرة والمتبين لنا منهم خمسة : أولهم الشيطان، وحاكم الجور، وآكل الرشوة، ومن عبد فرضي، والعامل بغير علم .

« Er zijn veel tawaghiet, maar de meest duidelijke tawaghiet zijn voor ons de vijf: de eerste is Satan, de tweede is de onrechtvaardige rechter, de derde is degene die smeergeld accepteert, de vierde is degene die aanbeden wordt en deze aanbidding aanvaart en de laatste is degene die handelt zonder kennis.»

Zij zeggen: Hij heeft degene die smeergeld aanvaardt, degene die handelt zonder kennis, evenals de onrechtvaardige rechter van onder de tawaghiet, hierbij toegerekend, terwijl deze personen geen ongelovigen zijn volgens Ahloel Soennah!

Ons antwoord:

1)      Met betrekking tot het smeergeld:

Mohammed Ibn ‘Abdel-Wahhâb spreekt hierover degene die in ruil voor smeergeld de Wet van Allah verandert, zoals werd vermeld in « Mahâsin At-Ta’wîl » van Al-Qâsimî 6/1999 :

ونقل في اللباب عن بن مسعود والحسن والنخعي أن هذه الآيات الثلاثة عامة في اليهود وفي هذه الأمة فكل من ارتشى و بدل الحكم بغير ما أنزل الله فقد كفر و ظلم و فسق.

  « En er werd opnieuw geschreven in « Al-Loebâb » volgens Ibn Mas‘oed en Al-Hassan [Al Basrî] en An-Nakh‘î dat deze drie verzen de joden evenals deze gemeenschap omvatten: Al wie smeergeld aanvaardt in ruil voor het wijzigen van het oordeel door iets anders dan de Wet van Allah: deze persoon is ongelovig, onrechtvaardig en pervers. »

Maar de mensen van dwaling kunnen niet nalaten te blijven stil staan bij de verwarrende woorden die aanleiding geven tot meningsverschil en tot het wegblijven van de duidelijke en onverwarrende woorden. Allah, alle Glorie is aan Hem, heeft ons de manier van handelen van zulke mensen onthuld in Zijn Boek :

« Hij is Degene Die het boek aan jou heeft neergezonden, met daarin eenduidige Verzen, zij zijn de grondslag van het Boek, andere zijn voor meer uitleg vatbaar. Maar degenen die in hun harten een neiging (tot valsheid) hebben, misbruiken de (Verzen) met meerdere betekenissen om Fitnah te zaaien en de ware betekenis ervan te zoeken. En de uitleg ervan is bij niemand ervan bekend dan bij Allah. En degenen die stevig gegrondvest in kennis staan, zeggen: "Wij geloven er in, alles is van onze Heer, en zij laten zich niet vermanen, behalve de bezitters van verstand." » (Soerate 3 vers 7)

            Terwijl Mohammed Ibn ‘Abdel-Wahhâb in talrijke werken de belangrijkste tawaghiet heeft uiteengezet. Hij zegt in Dourar Saniyya volume 1 pg 161-162 :

والطواغيت كثيرة، ورؤوسهم خمسة الأول : الشيطان، الداعي إلى عبادة غير الله، والدليل قوله تعالى : ( ألم أعهد إليكم يا بني آدم أن لا تعبدوا الشيطان إنه لكم عدو مبين )[ يس 60] .الثاني : الحاكم الجائر، المغير لأحكام الله تعالى، والدليل قوله تعالى : ( ألم تر إلى الذين يزعمون أنهم آمنوا بما أنزل إليك وما أنزل من قبلك يريدون أن يتحاكموا إلى الطاغوت وقد أمروا أن يكفروا به الشيطان أن يضلهم ضلالاً بعيداً )[ النساء 60] الثالث : الذي يحكم بغير ما أنزل الله، والدليل قوله تعالى : ( ومن لم يحكم بغير ما أنزل الله، والدليل قوله تعالى: ( ومن لم يحكم بما أنزل الله فأولئك هم الكافرون ) [ المائدة 44]. الرابع : الذي يدعي علم الغيب من دون الله، والدليل قوله تعالى : ( عالم الغيب فلا يظهر على غيبه أحداً، إلا من ارتضى من رسول فإنه يسلك من بين يديه ومن خلفه رصدا) [الجن 26-27 ]، وقال تعالى : ( وعنده مفاتح الغيب لا يعلمها إلا ّهو ويعلم ما في البر والبحر وما تسقط من ورقه إلا يعلمها ولا حية في ظلمات الأرض ولا رطب ولا يابس إلا ّ في كتاب مبين )[ الأنعام 50] . (ص163) الخامس : الذي يعبد من دون الله، وهو راض بالعبادة والدليل قوله تعالى : ( ومن يقل منهم إني إلهّ من دونه فذلك نجزيه جهنم كذلك نجزى الظالمين )[ الأنبياء 29 ] .

« De tawaghit bestaan uit meerdere soorten en de 5 belangrijkste hiervan zijn:

·      Satan de vervloekte die mensen oproept anderen te aanbidden naast Allah. Het bewijs hiervoor zijn de woorden van de Allerhoogste: « Heb ik jullie, O Kinderen van Adam, niet opgedragen om satan niet te dienen? Voorwaar, hij is voor jullie een duidelijke vijand. » (Soerate 36 - Vers 60)

·         De tiran/dictator die de wetten van Allah verandert (de Islamitische regels). Het bewijs hiervoor zijn de woorden van de Allerhoogste: « Heb jij degenen niet gezien die dachten dat zij geloofden in wat aan jou geopenbaard is en in wat er voor jou geopenbaard? Zij willen volgens de Taghoet (valse beoordelingen) berechten, hoewel hen toch bevolen was er niet in te geloven. En het is zo dat satan hen ver weg wil doen afdwalen. » (Soerate 4 - Vers 60)

·         Een persoon die regeert volgens andere wetten dan die zijn neergedaald door Allah. Allah heeft gezegd: « En wie niet oordeelt met wat Allah geopenbaard heeft: zij zijn de ongelovigen! » (Soerate 5 - Vers 44)

·         Een persoon die beweert de kennis van al-ghaib (onwaarneembare) te delen met Allah. Het bewijs is de volgende verklaring van Allah: « Hij bezit de schatten van het onwaarneembare en niemand kent die, behalve Hij. … » (Soerate 6 - Vers 59)

·         Een persoon die aanbeden wordt met zijn eigen toestemming, in plaats van Allah. Het bewijs staat in de volgende vers van Allah, de Allerhoogste: «En wie van hen zegt: Voorwaar, ik ben een Allah (god) naast Hem (Allah), die vergelden wij daarop met de hel. Zo vergelden Wij de onrechtplegers. » (Soerate 21 - Vers 29) [Einde citaat]

Het is uitgesloten dat de sjeich hier praat over de moslim taghoet, want hij vermeldde deze 5 soorten van tawaghiet nadat hij de manier van de verwerping van de taghoet had gegeven, hij zei:

فأما صفة الكفر بالطاغوت : فأن تعتقد بطلان عبادة غير الله، وتتركها، وتبغضها، وتكفر أهلها، وتعاديهم،

« Wat betreft de manier waarop men de taghoet moet verwerpen, moet men overtuigd zijn van de ongeldigheid van de aanbidding van een andere dan Allah, men moet ermee stoppen, men moet deze haten en men moet deze uit de Islam verbannen evenals zijn aanhangers en men moet afstand nemen van hen. » [Dourar As-Saniyaa 1/161]

Vervolgens zegt hij op dezelfde pagina juist voor hij de 5 belangrijkste tawaghiet vermeldt:

والطاغوت : عام في كل ما عبد من دون الله، فكل ما عبد من دون الله، ورضي بالعبادة، من معبود، أو متبوع، أو مطاع في غير طاعة الله ورسوله، فهو طاغوت ؛ والطواغيت كثيرة، ورؤوسهم خمسة .

« En de taghoet omvat alles dat aanbeden wordt buiten Allah. Dus al datgene dat aanbeden wordt buiten Allah en tevreden is met deze aanbidding, of het nu een aanbedene is, iemand die gevolgd wordt, is of iemand die gehoorzaamd wordt in de ongehoorzaamheid aan Allah en Zijn Boodschapper: deze persoon is een taghoet. En er zijn veel soorten van tawaghiet, maar de belangrijkste zijn er 5 … »

             Zie je hoe Mohammed Ibn ‘Abdel-Wahhâb de 5 tawaghiet vermeldde als zijnde aanbedenen buiten Allah, wiens aanhangers men moet verbannen uit de Islam! Denkt men nu echt dat Mohammed Ibn ‘Abdel-Wahhâb, nadat hij de term taghoet heeft gedefinieerd en de manier waarop men deze taghoet moet verwerpen en verplichting tot hem te verbannen vanuit de Islam, dat hij ons vervolgens als voorbeeld gaat geven datgene wat hij gedefinieerd heeft: voorbeelden die geen betrekking hebben op zijn definitie, die niet uit de Islam moeten verbannen worden, zonder ons de minste uitleg te geven ?!

En hij zegt in Dourar As-Saniyya volume 1 pg. 125, zie Oessoel Thalatha :

والطواغيت كثيرة، ورؤسهم، خمسة، إبليس لعنه الله، ومن عبده وهو راض، ومن ادعى شيئاً من علم الغيب، ومن دعا الناس إلى عبادة نفسه، ومن حكم بغير ما أنزل الله

« Er zijn veel tawaghiet, maar er zijn 5 belangrijkste soorten: Iblies, moge Allah hem vervloeken, degene die het accepteert om aanbeden te worden, degene die beweert kennis te hebben van het ongeziene, degene die de mensen uitnodigt om hem te aanbidden en degene die oordeelt met iets anders dan de Wet van Allah. »

Waarom laat men deze zeer duidelijke woorden achterwege om stil te blijven staan bij een verwarrende uitspraak, die aanleiding geeft tot meningsverschil en waarop men een fundament en een principe bouwt: « Niet elke taghoet is een ongelovige » ?!

De conclusie is getrokken en dat is dat alles dat Allah als taghoet heeft genoemd in de Koran, een leider is van ongeloof en dat deze bestemd is voor de hel. Als deze taghoet voorzien is van verstand is hij eveneens ongelovig. De rechter die de Wet van Allah verandert of die oordeelt op basis van een gewijzigde wet; is een taghoet van onder de grootste van onder de tawaghiet.

Sjeich ‘Abder-Rahmân Ibn Qâsim heeft gezegd in « Al-Hâchya ‘Alâ Al-Oessoel Ath-Thalatha » pg. 168 :

جميع من حكم بغير ما أنزل الله، سواء كان بالقوانين, أو بشيء مخترع وهو ليس من الشرع, أو بالجور في الحكم فهو طاغوت من أكبر الطواغيت.

« Al degene die niet oordeelt volgens de Wet van Allah, of hij nu oordeelt volgens de mensgemaakte wetten of uitgevonden wetten die geen deel uit maken van de Islamitische wet of die oordeelt met tirannie, is een taghoet van onder de grootste tawaghiet. »

Al-‘Oethaymien en zijn ommezwaai met betrekking tot de mensgemaakte wetten  

Al-‘Oethaymien werd ondervraagd:

  (228) وسئل: هل هناك فرق في المسألة المعينة التي يحكم فيها القاضي بغير ما أنزل الله وبين المسائل التي تعتبر تشريعاً عاماً؟  

   
فأجاب بقوله : نعم هناك فرق فإن المسائل التي تعتبر تشريعاً عاماً لا يتأتى فيها التقسيم السابق وإنما هي من القسم الأول فقط ، لأن هذا المشرع تشريعاً يخالف الإسلام إنما شرعه لاعتقاده أنه أصلح من الإسلام وأنفع للعباد كما سبقت الإشارة إليه.  

« Is er een verschil tussen een particulier geval waarin de rechter niet volgens de Wet van Allah oordeelt en het geval dat bestaat uit een algemene wetgeving?»

Hij antwoordde: « Ja er is een verschil tussen het geval dat bestaat uit een algemene wetgeving, dit sluit niet aan bij het voorgaande geval. Dit maakt enkel deel uit van de eerste categorie (van de grote vorm van ongeloof) want degene die datgene wettig maakt dat in tegenspraak gaat met de Islam, doet dit enkel uit de overtuiging dat datgene wat hij wettig gemaakt heeft, beter is dan de Islam of voordeliger is voor de burgers.… » (Majmoû‘ al-Fatâwâ volume 2 vraag 228)

En hij zei:

الحكم بغير ما أنزل الله ينقسم إلى قسمين : القسم الأول: أن يبطل حكم الله ليحل محله حكم آخر طاغوتي، بحيث يلغي الحكم بالشريعة بين الناس، ويجعل بدله حكم آخر من وضع البشر كالذين ينحون الأحكام الشرعية في المعاملة بين الناس، ويحلون محلها القوانين الوضعية، فهذا لا شك أنه استبدال بشريعة الله سبحانه وتعالى غيرها، وهو كفر مخرج من الملة، لأن هذا جعل نفسه بمنزلة الخالق، حيث شرع لعباد الله ما لم يأذن به الله، بل ما خالف حكم الله عز وجل، وجعله الحكم الفاصل بين الخلق، وقد سمى الله تعالى ذلك شركاً في قوله تعالى:     (أَمْ لَهُمْ شُرَكَاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنْ الدِّينِ مَا لَمْ يَأْذَنْ بِهِ اللَّهُ) 

« Oordelen met iets anders dan de Wet van Allah bestaat uit twee soorten:

Ten eerste: Dat hij de Wet van Allah afschaft en deze vervangt door een andere wet van de taghoet op zo’n manier dat hij de Wet van de Sjari’ah annuleert tussen de mensen en een andere uitgevonden wet in de plaats zet. Het is zoals degenen die de wetten van de Sjari’ah afschaffen in sociale zaken en deze vervangen door uitgevonden wetten. Hierover bestaat geen enkele twijfel dat dit een verwisseling is van de Wet van Allah met een andere wet. En dit is ongeloof die de verrichter ervan buiten de Islam zet, want degene die dit verricht, heeft zich op het niveau van de Schepper geplaatst, wanneer hij wettig maakt voor de dienaren van Allah wat Allah niet heeft toegestaan en nog erger is dat hij zich verzet tegen de Wet van Allah ‘Azza wa djall. En hij heeft een wet gemaakt die beslist tussen de mensen. Allah heeft dit « sjirk » genoemd in het vers « Hebben zij (de afgodendienaren) dan medegoden, die hun een godsdienst hebben voorgeschreven welke Allah verboden heeft? » » (Fiqh Al-‘Ibâda pg. 60)

En hij zei:

الذي فهم من كلام الشيخين: أن الكفر لمن استحل ذلك وأما من حكم به على أنه معصية مخالفة: فهذا ليس بكافر؛ لأنه لم يستحله، لكن قد يكون خوفاً أو عجزاً، أو ما أشبه ذلك ، وعلى هذا فتكون الآيات الثلاث منزلة على أحوال ثلاث:

1- من حكم بغير ما أنزل الله بدلاً عن دين الله، فهذا كفر أكبر مخرج عن الملة؛ لأنه جعل نفسه مشرعاً مع الله عز وجل , ولأنه كاره لشريعته.

« Wat men begrijpt van de woorden van de twee geleerden is dat het ongeloof betrekking heeft op degene die dit toegestaan maakt. Wat betreft degene die oordeelt met deze wet en dit beschouwt als een zonde, die is geen ongelovige, want hij heeft deze wet niet toegestaan gemaakt, maar het kan zijn dat hij dit doet uit angst of onmacht of door een andere reden. Omwille daarvan zijn deze drie verzen van toepassing op drie verschillende gevallen:

- Degene die oordeelt met een andere wet dan de Wet van Allah door de rechtvaardigheid van Allah in te ruilen, verricht de grote vorm van ongeloof, want hij heeft zich als wetgever naast Allah geplaatst en hij haat de Wet van Allah. » (Fitnatu takfîr)

En hij zei:

"إنّ الذين يحكّمون القوانين الآن و يتركون وراءهم كتاب الله و سنة رسوله صلى الله عليه و سلّم ما هم بمؤمنين, ليسوا بمؤمنين لقول الله تعالى فلا و ربك لا يؤمنون حتى يحكّموك فيما شجر بينهم و لقوله و من لم يحكم بما أنزل الله فألئك هم الكافرون و هؤلاء المحكمون للقوانين لا يحكّمونها في قضية معيّنة خالفوا فيها الكتاب و السنة, لهوى أو لظلم, لكنهم استبدلوا الدين بهذه القوانين و جعلوا هذا القانون يحل محل شريعة الله و هذا كفر حتى لو صلوا و صاموا و تصدقوا و حجوا فهم كفار..."

« Degenen die vandaag de dag oordelen met uitgevonden wetten door de mensheid en het Boek van Allah en de Soennah van de Boodschapper van Allah (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) achter zich laten, zijn geen gelovigen volgens de woorden van Allah Ta‘âlâ: « Neen!... Bij jouw Heer! Zij geloven niet totdat zij jou laten oordelen over datgene waarin zij verschillen van mening. » en de woorden van Allah « En degenen die niet oordelen met datgene wat Allah heeft geopenbaard, zij zijn de ongelovigen. » (Soerate 5 vers 44) Deze mensen die oordelen met uitgevonden wetten door de mensheid, doen dit niet in een particulier geval, waarin zij de Koran en de Soennah tegenspreken door hun passies te volgen en door onrechtvaardigheid, maar zij hebben zeer zeker de religie ingeruild voor deze mensgemaakte wetten. Zij hebben deze wetten in de plaatst gezet van de Islamitische wet en dit is ongeloof, zelfs als deze mensen bidden, vasten, zakaat geven en de bedevaart verrichten. Zij zijn ongelovigen.»  (Sjarh Ryadh Salihîn, volume 1 pg. 508)

Maar op een dag veranderde hij van mening en zei hij:

أما فيما يتعلق بالحكم بغير ما انزل الله فهو كما في الكتاب العزيز ينقسم إلى ثلاثة أقسام كفر وظلم وفسق على حسب الأسباب التي بني عليها هذا الحكم : 

1-     فإذا كان الرجل يحكم بغير ما انزل الله تبعا لهواه مع علمه بأن الحق فيما قضى الله به فهذا لا يكفر لكنه بين فاسق وظالم  

2-     و أما إذا كان يشرع حكما عاما تمشي عليه الأمة يرى أن ذلك من المصلحة وقد لبس عليه فيه فلا يكفر أيضا لأن كثيرا من الحكام عندهم جهل في علم الشريعة ويتصل بهم من لا يعرف الحكم الشرعي وهم يرونه عالما كبيرا فيحصل بذلك المخالف ، 

3-   وإذا كان  يعلم الشرع ولكنه حكم بهذا أو شرع هذا وجعله دستورا يمشي الناس عليه يعتقد انه ظالما في ذلك وان الحق فيما جاء به الكتاب والسنة فأننا لا نستطيعأن نكفر هذا . 

4-     وإنما نكفر : من يرى أن حكم غير الله أولى أن يكون الناس عليه أو مثل حكم الله عز وجل فإن هذا كافر لأنه مكذب لقول الله تبارك وتعالى : ( أليس الله بأحكام الحاكمين ) . وقوله : ( أفحكم الجاهلية يبغون ومن احسن من الله حكما لقوم يوقنون)

« Wat betreft het oordelen met iets anders dan de Wet van Allah, dit kan opgesplitst worden in 3 gevallen, zoals we vinden in het Boek van de Almachtige : ofwel ongeloof, ofwel onrechtvaardigheid ofwel perversiteit. En dit varieert naargelang de oorzaak die hiertoe leidt:  

-        Als de mens oordeelt met iets anders dan de Wet van Allah omwille van zijn passies, wetende dat het oordeel van Allah de waarheid is, dan is hij geen ongelovige maar een perverseling en een onrechtvaardige.

-        Als hij algemeen een wet instelt opdat de mensen deze wet volgen en hij is van mening dat dit zorgt voor welzijn ofwel dat hij slachtoffer is van een manipulatie, dan nog is hij geen ongelovige, want veel gouverneurs zijn onwetend over de Islamitische wet en staan in contact met mensen die zij als geleerden nemen, maar die de religieuze wetten niet kennen, wat er voor zorgt dat er tegenstellingen ontstaan.

-        Als hij de Islamitische wet kent, maar hij regeert met een andere wet of iets wettig maakt naast deze Wet van Allah en een grondwet maakt dat de mensen moeten volgen, maar hij heeft de overtuiging dat deze fout is en dat de waarheid in het Boek van Allah is, dan kunnen we hem hiervoor nog niet als ongelovige beoordelen.

-        Degene die wij als ongelovige beoordelen, is degene die denkt dat de wet van een andere dan van  Allah beter is voor de mensen of gelijkwaardig. Diegene is ongelovig, want hij heeft de volgende verzen van Allah verworpen :  « Is Allah niet de beste der rechters? » en « Is het het oordeel van onwetendheid dat zij willen ? En wie is er beter dan Allah in het oordelen over het overtuigde volk? » (Soerate 5 vers 50) » [Einde van het citaat]

Observeer deze ommezwaai en kijk hoe hij een grens heeft gesteld : « Wij kunnen hem niet als ongelovige beschouwen omwille van die reden.» zonder uit te leggen waarom en om welke reden zijn voorgaande fatawa vals waren en niet toepasbaar?

Wanneer hij zegt: « Wanneer een leider de Islamitische wet kent, maar regeert met een andere dan deze Wet of zaken wettig maakt buiten deze Wet en deze leider maakt een wetgeving dat de mensen moeten volgen. Maar tegelijkertijd heeft deze leider wel de overtuiging dat zijn wetgeving fout is en dat de waarheid in het Boek van Allah ligt.»

Deze bewering is onvoorstelbaar en irreëel. Geen enkele regeringsleider in de wereld zegt dat zijn wetgeving fout is en dat de waarheid ligt in het oordelen volgens de Wet van Allah. Integendeel, alle regeringsleiders beweren dat ofwel zijn wetgeving de Islamitische wetgeving niet tegenspreekt ofwel zeggen ze dat de Islamitische wet geen betrekking heeft op de politiek, maar enkel en alleen op de aanbidding. Wel geef dan eens één enkel voorbeeld van een regeringsleider op deze wereld of in de geschiedenis die al een wet algemeen heeft ingesteld en zijn wetgeving heeft gemaakt en die vervolgens heeft toegegeven van zijn ongelijk over deze wetgeving en dat hij erkend heeft dat de ware Wet, deze van Allah is?

Wat is het verschil tussen hem en degene die zegt « Ik ben een god, aanbid mij. », maar die toegeeft dat hij fout is en die erkent dat Allah de Enige en Unieke ware God is ? Wat zou dit veranderen aan zijn statuut, terwijl hij deze goddeloosheid en dit duidelijk ongeloof pleegt? De joden wisten dat de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) gekomen was van Allah met de waarheid en zij wisten dat zij onrechtvaardig met hem waren door hem vijandig te zijn, nochtans worden zij als ongelovigen beschouwd in de heilige tekst en volgens de unanimiteit.

Als de regeringsleider die zich als gelijke naast Allah stelt in de wetgeving, geen ongelovige is, wanneer wordt hij dan wel een ongelovige ? Al-‘Oethaymien antwoordde toen: « Degene die wij beoordelen als ongelovige is degene die denkt dat de wet van een andere dan Allah beter is voor de mensen of gelijkwaardig. Diegene is een ongelovige want hij heeft het vers van Allah « Is Allah niet de beste van de rechters?» verworpen. »

Al-‘Oethaymien beoordeelt enkel degene die Allah heeft verworpen als ongelovige, en dit is totaal verkeerd en de valsheid van deze uitspraak is evident en volledig gekend bij de moslims. Men had hem dus ondervraagd : « Wat zegt u over degene die niet oordeelt met de Wet van Allah, niet omdat hij Allah ontkent, maar omdat hij Zijn Wet haat ? Is hij een gelovige? » U zult verplicht zijn om « ja » te antwoorden en dan vraagt men u : « Wat doet u dan met de woorden van Allah : « Dat is omdat zij, hetgeen Allah heeft geopenbaard, haten, daarom maakte Hij hun werken vruchteloos. … » (Soerate 47 vers 9)

En als men niet oordeelt met de Wet van Allah door vijandigheid of jaloezie tegenover de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) en tegen de moslims, en niet door de ontkenning van Allah, zoals de joden, is hij dan geen ongelovige volgens u ?

En als men niet oordeelt met de Wet van Allah door weigering of hoogmoed, zoals Iblies en de farao’s en niet door de ontkenning van Allah, is hij dan geen ongelovige volgens u?

En als men niet oordeelt met de Wet van Allah door bondgenootschap aan te gaan met de joden en de christenen en om hen te gehoorzamen en te behagen, is hij dan geen ongelovige volgens u?

Mohammed Ibn Ibrâhîm Âl-Sjeich heeft 6 gevallen gegeven waarin degene die niet oordeelt volgens de Wet van Allah, de Islam uittreedt, van waar haalt Al-‘Oethaymien dat er slechts 2 gevallen zijn?

Wat doet men dan met degene die niet gelooft dat de wet van een andere dan Allah beter of gelijk is aan de Wet van Allah, maar hij gelooft dat het niet verplicht is om te oordelen met de Wet van Allah en hij gelooft dat men de keuze heeft? Heeft hij dit vermeld?

Mohammed Ibn ‘Abdel-Wahhâb vermelde dat degene die de wet van Allah verandert en degene die regeert volgens de wet van de taghoet, van onder de soorten van de tawaghiet zijn en de grootste van onder hen. Van waar haalt Al-‘Oethaymien dan het tegenovergestelde dat zij moslims, monotheïsten zijn?

Hij, net zoals de andere geleerden van de sultan, hebben de religie van Allah veranderd om de tawaghiet te verdedigen. Moge Allah hen geven wat ze verdienen. Amien.

Al-‘Oethaymien beoordeelde degene die sjirk al-akbar (polytheïsme) verricht uit onwetendheid als moslim (monotheïst)

Al-‘Oethaymien heeft gezegd:

Download de volledige fatwa in word / PDF

Antwoord op deze fatwa van ongeloof:

Allereerst is het belangrijk om de term aanroeping in de Islam te definiëren.

De aanroeping is een smeekbede, een gebed waarin men iets vraagt, een smeekgebed dat men richt enkel en alleen tot Allah, opdat Hij onze noden bevredigt, ons Zijn weldaden toekent, onze zonden vergeeft, ons helpt onze moeilijkheden te overwinnen, ons helpt om onze problemen op te lossen, om onze gebreken te verbeteren, om ons dichter bij Hem te brengen en om ons op het rechte pad te brengen en de innerlijke vrede te vinden.

Het is daarom dat er in een hadith wordt gezegd van an-Nu’mân Ibn Bachir dat de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) gezegd heeft: « Voorwaar de aanroeping is een aanbidding op zich. » (Overgeleverd door at-Tirmidhî)

In dezelfde aard hebben we de hadîth van Anas (radiya Allahoe ‘anhoe): « De aanroeping is het merg van de aanbidding. » Deze hadîth legt de diepe betekenis van het dienaarschap, de onderwerping en de stille overpeinzing dat de aanbidding belichaamt, uit.

Bijgevolg, degene die een andere dan Allah aanroept, pleegt een daad van de grote vorm van sjirk door deze aanroeping, hij zoekt gunsten te krijgen van degene die hij aanbidt buiten Allah opdat deze (afgod) zijn aanroeping aanhoort en hem beloont.

Wij gaan nu in sjaa Allah aantonen dat de  fatwa van ‘Oethaymien duidelijke koefr al-akbar (de grote vorm van koefr) is. De geleerden zijn immers unaniem om te zeggen dat degene die sjirk al-akbar (de grote vorm van sjirk) verricht door onwetendheid, niet het oordeel van moslim kan hebben.

Als bewijs hebben we het volgende vers waarin Allah Ta’ala zegt:  

« En wanneer één van de afgodenaanbidders bescherming bij jullie zoekt, geef hem dan bescherming, zodat hij het Woord van Allah hoort. En breng hem daarna naar een plaats die veilig voor hem is. Dat is omdat zij een volk zijn dat niet weet. » (Soerate 9 vers 6)

In dit vers kunnen we constateren dat Allah deze mensen als moesjrikien heeft gekenmerkt, zelfs alvorens zij de woorden van Allah hebben gehoord en ondanks hun onwetendheid.

Dit is een klaar en duidelijk bewijs dat het zeggen dat elke persoon die sjirk al-akbar heeft gepleegd, zelfs door onwetendheid, een polytheïst (moesjriek) is, niet kan verworpen worden. 

Nochtans zegt ‘Oethaymien in zijn fatwa:

Volgens ‘Oethaymien zou een persoon die een deelgenoot aan Allah in de aanbidding zou toekennen, dit wil zeggen een persoon die polytheïsme pleegt, zoals degene die een andere dan Allah aanroept, zoals de vromen, wali, enz. moslim blijven (dit wil zeggen monotheïst).

Hoe kan een persoon die een daad van aanbidding voor een andere dan Allah verricht, welke sjirk is, moslim m.a.w. monotheïst blijven ?

Zo spreekt ‘Oethaymien met deze uitspraak de basis van de Islam en de consensus tegen.

Onwetendheid inzake sjirk al-akbar is immers nooit een verhindering geweest voor het verrichten van takfier. En de uitspraken van de oude geleerden bevestigen dit.

Ibn Taymiyyah zegt in "Majmou‘ al-fatawa" volume 20 pg. 38:

فاسم المشرك ثبت قبل الرسالة؛ فإنه يشرك بربه ويعدل به ويجعل معه آلهة أخرى ويجعل له أندادا قبل الرسول ويثبت أن هذه الأسماء مقدم عليها وكذلك اسم الجهل والجاهلية يقال‏:‏ جاهلية وجاهلا قبل مجيء الرسول وأما التعذيب فلا‏.‏  

« De naam afgodendienaar is bevestigd, zelfs wanneer geen enkele boodschap hem is bereikt, want hij kent deelgenoten toe aan zijn Heer en heeft hem ervan afgewend. En hij gelooft in ander godheden die hij in concurrentie stelt met Allah, hoewel geen enkele profeet hem is bereikt. »

 Mohammed Ibn ‘Abdel-Wahhaab zegt in "Dourar As Saniyya" volume 1 pg. 522:

فجنس هؤلاء المشركين، وأمثالهم، ممن يعبد الأولياء، والصالحين، نحكم : بأنهم مشركون ونرى كفرهم إذا قامت عليهم الحجة الرسالية  

« En dit soort van moesjrikien, en degene van het soort die de heiligen en de vromen aanbidden, wij beoordelen hen tot moesjrikien, en wij zijn van mening dat zij ongelovigen zijn nadat het bewijs hen is geleverd geweest. »   [Dourar As-Saniyya]

Sjeich ‘Abdel-Latîf ibn Abder-Rahmaan Âl-Sjeich zegt in Minhaj Ta’sîs pg. 99 :

مع أن العلامة ابن القيم رحمه الله جزم بكفر المقلدين لشيوخهم في المسائل المكفرة إذا تمكنوا من طلب الحق ومعرفته، وتأهلوا لذلك. فأعرضوا ولم يلتفتوا. ومن لم يتمكن ولم يتأهل لمعرفة ما جاءت به الرسل فهو عنده من جنس أهل الفترة ممن لم تبلغه دعوة رسول من الرسل. وكلا النوعين لا يحكم بإسلامهم ولا يدخلون في مسمى المسلمين، حتى عند من لم يكفر بعضهم وسيأتيك كلامه. وأما الشرك فهو يصدق عليهم، واسمه يتناولهم وأي إسلام يبقى مع مناقضة أصله؟  

« Terwijl Ibn Al-Qayyim, moge Allah barmhartig zijn met hem, categoriek was in het ongeloof van degenen die blindelings hun heren volgen in goddeloze thema’s, ondertussen zij capabel zijn om de waarheid op te zoeken, te kennen en dat zij bekwaam zijn om deze toe te passen, maar zij wenden zich af en schenken er geen aandacht aan. Wat betreft degenen die niet bekwaam zijn om te kennen wat de boodschappers hebben onderwezen, zijn volgens hem zoals de mensen van Fatrah tot wie de boodschap van geen enkele boodschapper was gekomen. Maar geen enkel van deze 2 categorieën zal beoordeeld worden als moslim en moslim genoemd worden, zelfs volgens de mening van degenen die hen niet het statuut van ongelovige geven. En wij zullen jou bijgevolg enkele uitspraken tonen. Maar wat betreft sjirk, de verrichter ervan verdient en neemt zijn naam. En welke Islam blijft er over ondanks de ongeldigheid van de basis ervan?! »  [Minhaj Ta’sîs]

Er bestaat een consensus (idjma’) over het feit dat degene die een daad van aanbidding aan een andere dan Allah toewijdt, zoals een aanroeping, een gebed, een offer etc … niet als moslim beoordeeld kan worden of deze persoon nu onwetend is of niet.

Vervolgens merken wij op in zijn fatwa dat ‘Oethaymien niet het statuut van polytheïst geeft aan degene die deelgenoten aan Allah toekent, want hij ziet hierin een verhindering voor het verrichten van takfier (mawani‘ at-takfir). Hij zegt immers in zijn fatwa:

Volgens hem is vanaf het moment waarop de onwetende die sjirk al-akbar verricht, bidt, vast, djihaad doet, zakaat betaalt, de bedevaart doet, enz … geëxcuseerd.

Als dit voldoende zou geweest zijn om geëxcuseerd te worden, dan waren de eerste moesjrikien, zoals de “Qoeraisj” in de tijd van de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) de eerste mensen geweest om geëxcuseerd te worden, want zij erkenden Roeboebiyyah (de Heerschappij van Allah). maar ondanks alles heeft de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) hen bestreden en hen niet beoordeeld als moslims, want zij namen bemiddelaars, zoals de standbeelden om hen dichter bij Allah te brengen.

Vandaag de dag kunnen wij zeggen dat degenen die een andere dan Allah aanroept, zoals de ‘wali’, verdienen meer om bestreden te worden voor hun sjirk, want de openbaring is hen voorgelegd, in tegenstelling tot de Qoeraisj. Ondanks dit, geeft ‘Oethaymien niet eens de naam van polytheïst aan deze mensen, hij geeft hen gewoonweg het statuut van moslim.  

Sjeich Mohammed Ibn ‘Abdel-Wahhaab heeft in zijn boek « Onthullingen van de dubbelzinnigheden » gezegd:

« Weet - moge Allah je genadig zijn - dat Tawhied inhoudt dat Allah - zonder tekortkomingen is Hij - alleen wordt aanbeden, en het is de Religie van de Boodschappers waarmee Allah ze zond naar Zijn dienaren. De eerste van hen is Noeh (Noach) vrede zij met hem, Allah zond hem naar zijn volk nadat zij de grenzen overschreden met de vrome personen: Wedd, Soewaa', Yaghoeth, Ya'oeq en Nasr. En de laatste der Boodschappers is Mohammed (salla Allahoe 'alayhi wa salam) en hij was het die de beelden van deze vrome personen heeft gebroken. Allah zond hem naar mensen die gewoon waren aanbiddingen te verrichten, de Hadj te verrichten, aalmoezen gaven en Allah vaak gedachten, maar zij namen sommige schepselen als tussenpersonen tussen hen en Allah, zeggende: “We zoeken door middel van hen toenadering tot Allah en we zoeken hun bemiddeling bij Hem.” - zoals de engelen, 'Issa (Jezus), Maryam (Maria) en andere vrome personen.

Zij zeggen: “We zoeken door middel van hen toenadering tot Allah en we zoeken hun bemiddeling bij Hem.” - zoals de engelen, 'Issa (Jezus), Maryam (Maria) en andere vrome personen. Toen zond Allah Mohammed (salla Allahoe 'alayhi wa salam) die voor hen de Religie van hun voorvader Ibrahim (Abraham) - vrede zij met hem - deed hernieuwen en hen op de hoogte deed stellen dat deze toenadering en geloofsovertuiging de volledige rechten zijn van Allah, die niet toegeschreven kunnen worden aan iemand naast Allah, noch aan een genaderde Engel, noch aan een gezonden Boodschapper, laat staan aan iemand anders.

Deze moesjrikien (polytheïsten) getuigden evenwel dat Allah de Enige Schepper is zonder enige deelgenoot, en dat niemand voorziet behalve Hij, en niemand doet leven en sterven behalve Hij, en niemand de zaken bestuurt behalve Hij, en dat alle hemelen en wat die bevatten en de zeven aarden en wat die bevatten, allen Zijn dienaren zijn en zich bevinden onder zijn bestuur en macht.

Als je het bewijs wilt voor dat dezen tegen wie de Boodschapper van Allah (salla Allahoe 'alayhi wa salam) streed hiervoor getuigden, lees dan de Woorden van de Verhevene: « Zeg (O Mohammed): « Wie voorziet jullie vanuit de hemel en de aarde? Of wie beheerst over het gehoor en het gezichtsvermogen? En wie brengt het levende uit het dode en brengt het dode uit het levende voort? En wie beheert de zaken?' Ze zullen zeggen: 'Allah.' Zeg: 'Zullen jullie (Allah) dan niet vrezen (voor het plaatsen van deelgenoten in de aanbidding naast Hem)? »  (Soerate Yoenoes vers 31)

En Zijn Woorden: « Zeg: 'Aan wie behoort de aarde en wat zich daarin bevindt? Indien jullie weten!' Ze zullen zeggen: 'Het behoort aan Allah!' Zeg: 'Zullen jullie dan niet nadenken? 'Zeg: 'Wie is de Heer van de zeven hemelen en de Heer van de Grote Troon?' Zij zullen zeggen: "Aan Allah." Zeg: "Waarom vrezen jullie (Allah) dan niet?" Zeg: "In Wiens handen is de heerschappij over alles? En Hij beschermt en Hij wordt niet beschermt, als jullie het weten." Ze zullen zeggen: '(Al dat behoort) aan Allah.' Zeg: 'Hoe zijn jullie dan misleid en weg gekeerd van de waarheid? » (Soerate Al-Moe-minoen 23: verzen 84-89) En andere verzen bevestigen dit ook.

Als je tot de conclusie bent gekomen dat zij hiervan overtuigd waren (d.w.z. Tawhied Ar-Roeboebiyyah) en dit hen niet de Tawhied (het monotheïsme) deed binnentreden waar de Boodschapper van Allah (salla Allahoe 'alayhi wa salam) ze naar uitnodigde; en je weet dat de Tawhied die zij ontkenden dat dit Tawhied Al-'Ibadah (d.w.z. Het aanbidden van Allah Alleen) is, die de moesjrikien in onze tijd « Al-I'tiqaad »[1]  noemen. Want zij riepen Allah - zonder tekortkomingen is Hij en Verheven - dag en nacht aan, en er waren onder hen die de Engelen aanriepen vanwege hun goedheid en dichte nadering bij Allah zodat zij voor hem zouden bemiddelen, of ze zouden een vrome persoon aanroepen zoals Al-Laat, of een Profeet zoals 'Issa. En je weet dat de Boodschapper van Allah (salla Allahoe 'alayhi wa salam) ze bestreed vanwege deze Sjirk en ze opriep naar het zuiveren van de aanbidding voor Allah Alleen, zoals Allah de Verhevene zei: « En de moskeeën (gebedsplaatsen) zijn voor Allah (alléén), roep dus niets (in aanbidding) naast Allah aan. » (Soerate Al-Djinn 72 vers 18) En Hij zei: « Voor Hem (Allah) is het Woord van Waarheid (d.w.z. geen enkele ilaah (god) heeft het recht aanbeden te worden, behalve Allah). En degenen die zij naast Hem aanroepen, verhoren hen helemaal niets. » (Soerate Ar-Ra'd 13 vers 14)

De woorden van ‘Oethaymien:

De geleerden van Nadj hebben gezegd:

‘Abdallah ibn Mohammed, rahimahoe Allah, heeft gezegd:

« Degene die zegt dat degene die de sjahada uitspreekt, bidt en vast, niet uit de Islam kan verbannen worden, zelfs als hij een ander dan Allah zou aanbidden, is een ongelovige, en degene die twijfelt over zijn ongeloof is ook een ongelovige, want degene die zo iets zegt, heeft Allah, Zijn Boodschapper en evenals de unanimiteit van de moslims, ontkent, zoals wij hiervoor al hebben vermeld. De bewijzen vanuit de Koran en vanuit de Soennah zijn talrijk en hieraan wordt nog de duidelijke consensus toegevoegd, waarover degene met de minste scherpzinnigheid, helemaal niet twijfelt. Echter het blindelings volgen en de passies maken iemand doof en blind. »  [Bron: Fatawa van de geleerden van Nadjd]

De geleerden van Nadj hebben gezegd:

« Als een persoon Allah aanbidt in de liefde en in de totale gehoorzaamheid, maar hij haat de moesjrikien en hun daden niet en hij toont geen vijandelijkheid tegenover hen, dan heeft hij de taghoet niet verworpen en wordt hij dus niet als moslim beschouwd, zelfs als hij vroomheid toont door Qiyaam al-layl (het nachtgebed) te verrichten of door te vasten.

Hij is eigenlijk zoals degene die bidt in een toestand van jannaba (grote onreinheid) of als degene die vrijwillig vast op een zeer warme dag in Ramadan en overspel pleegt.» [Bron: Dourar as-Saniyya pg. 91-93]

Men kan dus vaststellen dat datgene wat ‘Oethaymien gezegd heeft tegenstrijdig is met de natuurlijke fitra. Hoe kan degene die een andere dan Allah aanbidt, moewahied (monotheïst) blijven bij Allah, zelfs door onwetendheid?

Mohammed Ibn ‘Abdel Wahhaab heeft gezegd: « Een persoon kan ongelovig worden door een uitspraak te doen en dit zelfs in een toestand van onwetendheid. » [Bron : Kashf Sjoubouhat]

Deze uitspraak is waarachtig en conform aan de woorden van de Profeet Mohammed (salla Allahoe ‘alayhi wa salam): « Een man kan een woord zeggen zonder de betekenis ervan te kennen en daarvoor kan hij 70 herfsten naar de Hel gaan. » (Overgeleverd door Moeslim)

Ibn Al-Qayyim heeft gezegd in zijn boek « Tariq al-hijratayn » (De weg van de twee immigraties).

« De Islam is de Eenheid van Allah, zijn aanbidding Alleen, zonder Hem deelgenoten toe te kennen, geloven in Allah en in Zijn Profeet en hem volgen in alles wat hij heeft gebracht. Al wie dit niet heeft vervuld, is geen moslim. Als dit ongeloof niet te wijten is aan het feit dat deze mensen koppig zijn, dan is dit ongeloof te wijten aan hun onwetendheid.»

Door al deze bewijzen te lezen, merkt men goed op dat er een consensus over dit onderwerp bestaat en dat de Koran en de Soennah hierover duidelijk zijn. ‘Oethaymien wist dit maar al te goed, maar als hij takfier zou verricht hebben op de onwetenden, die het fundament van de religie niet hebben verwezenlijkt, zou hij takfier moeten gedaan hebben op de meerderheid van de mensen, zoals op degenen die anderen dan Allah aanroepen of op degenen die oordelen op basis van andere wetten dan deze van Allah. En dan zou het eveneens ook verplicht zijn geweest voor hem om zijn koning te verwerpen. Maar ja, dan zou hij meteen ook zijn hoog salaris van paleisgeleerde verloren hebben!

Zulke mensen hebben het wereldse verkozen boven het hiernamaals. Moge Allah hem toekennen wat hij verdient.

Amien

Belangrijke oproep van Sjeich Aboe Nasr al dinn Anuaymi Foudail (Hafidahoe Allah Ta'ala)

Op volgende link kan men de video bekijken:

http://www.des-tenebres-vers-la-lumiere.com/article-rappel-important-de-cheykh-abou-nasr-al-dinn-anuaymi-fudail-hafidahoum-allah-ta-ala-113798855.html

Onderstaande tekst is de vertaling van de woorden van sjeich Aboe Nasr al dinn Anuaymi

Het begin van de Islam 

In de Naam van Allah, de Meest Barmhartige, de Meest Genadevolle

Allah heeft in werkelijkheid Zijn boodschappers gezonden naar de moesjrikien die andere afgoden aanbaden naast Allah.

De boodschappers hebben hen dus opgeroepen tot de Islam, de religie van Tawhied.

De eerste boodschap dat zij allen predikten was het bevel om enkel en alleen Allah te aanbidden en de verwerping van alles dat aanbeden wordt buiten Allah. Zoals Allah, de Allerhoogste, heeft gezegd:

« En voorzeker. Wij hebben aan iedere gemeenschap een Boodschapper gezonden (die zei:) "Aanbid Allah en houd afstand van de Taghoet." »  (Soerate 16 vers 36)

De taghoet houdt alles in wat de moesjrikien aanbidden buiten Allah (Azza wa djal) zoals de djinn, mensen, stenen, bomen en andere zaken.

Bijgevolg was het eerste dat degenen die de oproep van de Boodschappers hadden ontvangen, de verwerping van alles dat aanbeden werd buiten Allah en het geloof in Allah, de Unieke, zoals degenen die de bestraffing van Allah zullen proeven, zullen zeggen:

Allah Ta’ala zegt:

 « Maar nadat zij Onze straf hadden gezien, kon hun geloof hen niet meer baten. Dit is Allah's wet die haar loop neemt ten opzichte van Zijn dienaren en zo gingen de ongelovigen verloren.»  (Soerate 40 vers 85)

In werkelijkheid zullen diegenen het ware geloof benaderen en zij zullen het geloof dat van hen gevraagd werd, benaderen, maar dan zal het te laat zijn.

Zoals het volk van Noeh (‘alayhi salam). Zij aanbaden naast Allah Wadd, Soewa’, Taghoeth, Ya’oewq en Nasr.

Terwijl Noeh (‘alayhi salam) hen aanspoorde om enkel en alleen Allah te aanbidden en alles wat aanbeden werd buiten Allah, te verwerpen.

Van onder degenen die zich onderwierpen aan de Islam, was het eerste wat zij deden de valse afgoden die buiten Allah werden aanbeden, verwerpen. En dit door het geloof met het hart, door woorden en door daden.

Wat betreft onze Boodschapper van Allah (salla Allahoe ‘alayhi wa salam), Allah heeft hem gestuurd naar de mensen die sjirk pleegden. Zij schreven deelgenoten toe aan Allah en namen bemiddelaars tussen hen en Allah. Zij dachten dat deze bemiddelaars hen voordeel konden brengen of hen konden schaden. En zij richtten zich tot hen in hun aanbidding. Zij dachten dat zij door deze te aanbidden, zichzelf dichter bij Allah brachten, in de overtuiging dat zij op het juiste pad waren en op de religie van Ibrahiem (‘alayhi salam).

Zij namen deelgenoten naast Allah die voor hen wettig maakten in de religie, wat Allah had verboden. De boodschapper van Allah spoorden hen aan tot de getuigenis van Lâ ilâha illaallah, maar het merendeel van hen waren hoogmoedig en zeiden: « Heeft hij van vele goden één God gemaakt? Dit is voorzeker iets eigenaardigs. »  (Soerate 38 vers 5)

En van onder hen waren er enkelen die geloofden en bij wie hun geloof zachtjes toenam.

Het eerste wat degene doet die zich vasthecht aan de Islam, is getuigen dat er geen ware godheid is buiten Allah en dat Mohammed Zijn boodschapper is. Met deze getuigenis verwerpt men zijn vorige religie, die gebaseerd is op sjirk.

Door zich zo vast te hechten aan de nieuwe religie, deze religie die leert dat er geen ware godheid is buiten Allah in zijn fundament en in zijn realiteit: met geloof (hart), woorden (tong) en daden (lichaam).

En er is geen twijfel over dat een persoon dacht dat hij op de waarheid was tijdens deze voorgaande periode in sjirk en onwetendheid, voordat hij leerde wat de Islam is.

Dus wanneer men begrijpt dat de Islam de ware religie van Allah is, zal men datgene wat men voordien aanbad, als waardeloos beschouwen.

En door zijn toetreding tot de Islam, gelooft men dat men van het valse naar de Waarheid is gekomen.

Dit houdt noodzakelijkerwijze in dat men gelooft dat alle andere religies vals zijn en dat de ware religie de Islam is. Er is geen ware godheid buiten Allah alleen.

De verwerping van de taghoet was de oproep van alle boodschappers, welke bestaat uit het geloof in de ongeldigheid van alles dat aanbeden wordt naast Allah, zich ervan te verwijderen, het te haten en takfier te verrichten op al wie een andere dan Allah aanbidt en al wie Allah, de Unieke, verwerpt.

De verwerping van de taghoet is de verloochening van alles dat aanbeden wordt, met uitzondering van Allah en takfier verrichten op zijn aanbidders.

En dit middels het geloof in het hart, de woorden en de daden, de ontkenning van datgene dat aanbeden wordt, van de aanbidding ervan en van zijn aanbidders.

En van onder de valse afgoden van vandaag hebben wij: graven, bomen, stenen, waterbronnen, monumenten. Deze zaken nemen zij als aanbiddingsobjecten, terwijl de aanbidding enkel tot Allah behoort.

Er zijn ook gouverneurs, regeringsleiders, geleerden die wetten maken naast Allah. En zij maken wetten, doctrines, methodologiën waarvoor Allah geen enkele toestemming heeft gezonden. Zij maken datgene halaal wat Allah haraam heeft gemaakt en haraam wat Allah halaal heeft gemaakt. Zij plaatsen hun wetten en systemen in de plaats van de wet van Allah.

En van onder de doctrines, die degenen die oproepen tot splitsing, wettig gemaakt hebben, met als doel de Islam te vernietigen, hebben we:

-       De doctrine van degenen die de mening staande houden dat men geen takfier kan/mag doen op degenen die onwetend zijn over Tawhied, want zij bevestigen Tawhied en schrijven zichzelf toe tot de Islam.

-       De doctrine die gepredikt wordt door de volgelingen van Al-Albani, Bin Bâz, Oethaymin en anderen. Deze verrichten geen takfier op degenen die wetten maken buiten Allah en op degenen die hun wetgevingen volgen.

-       De doctrine van de pseudo-djihadisten die de mening staande houden dat takfier op de moesjrikien geen deel uitmaakt van de basis van de religie.

-      …

De Islam kan niet geldig zijn zonder de verwerping van datgene wat de gouverneurs en hun aanhangers hebben wettig gemaakt, de wetten die niet toegestaan zijn door Allah.

Noch kan de Islam geldig zijn zonder de verwerping van de doctrines die de predikers van dwaling hebben ingesteld, welke in tegenspraak zijn met Tawhied en datgene wat het inhoudt m.b.t. het geloof van takfier op de ongelovigen.

De Islam is dat je Allah, de Unieke, aanbidt, zonder Hem deelgenoten toe te schrijven, noch in de aanbidding van Allah, noch in het oordeel (zoeken), noch in het bondgenootschap.

Allah Ta’ala heeft gezegd:

 « Zeg: "O lieden van de Schrift, kom tot een gelijkluidend woord tussen ons en jullie: dat wij niemand dan Allah aanbidden en dat wij niets naast Hem tot deelgenoot maken en dat wij elkaar niet als heren naast Allah plaatsen." Als zij zich dan afwenden, zeg dan: "Getuig dat wij ons (aan Allah) overgegeven hebben". » (Soerate 3 vers 64)

 « En voorzeker. Wij hebben aan iedere gemeenschap een Boodschapper gezonden (die zei:) "Aanbid Allah en houd afstand van de Taghoet." En er zijn er onder hen die Allah leidde en er zijn er die Hij tot de dwaling veroordeelde. Reis dus op de aarde rond en zie hoe het einde was van de loochenaars. »  (Soerate 16 vers 36)

« En zij die vermijden valse goden te aanbidden, en zich tot Allah wenden - voor hen zijn er blijde tijdingen. Daarom geef blijde tijding aan Mijn dienaren, » (Soerate 39 vers 17)

« Er is geen dwang in de godsdienst. Waarlijk, de rechte leiding is duidelijk onderscheiden van de dwaling, en hij die de Tâghoet verwerpt en in Allah gelooft: hij heeft zeker het stevigste houvast gegrepen, dat niet breken kan. En Allah is Alhorend, Alwetend. »  (Soerate 2 vers 256)

De religie is niet enkel de hoop of de simpele uitspraak, maar de religie is Tawhied van Allah d.m.v. uitspraken en daden.