Nieuw: Werkboekje: Tawhied voor kinderen: Niveau 1

De bezoekers van onze site die geïnteresseerd zijn in het werkboekje: Tawhied voor kinderen: niveau 1, kunnen contact opnemen met ons via de facebookpagina: From The Depths Of Darkness Into Light

Link: https://www.facebook.com/pages/From-The-Depths-Of-Darkness-Into-Light/542398962512118

Je hoeft gewoon een berichtje te sturen naar de admin van deze pagina, en zij zullen dan het werkboekje doosturen in chaa Allah.

MIJLPALEN OP DE WEG VAN DE ISLAM

Door Sayyed Qutb (moge Allah barmhartig zijn met hem)

DE UNIEKE QOERANISCHE GENERATIE

 بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

De verkondigers van de Islam uit elk land en uit elke tijd moeten een bepaald aspect van de islamitische geschiedenis in hun gedachten houden en zij moeten daar diep over nadenken. Dit gaat over de manier waarop de mensen tot de Islam worden uitgenodigd en de manier waarop ze getraind worden.

Eens heeft deze Boodschap een generatie geschapen; de generatie van de metgezellen van de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) die zijn weerga in de islamitische geschiedenis, zelfs in de menselijke geschiedenis, niet heeft gehad. Hierna heeft geen enkele andere generatie dit niveau ooit kunnen bereiken.

Het is waar dat wij hier en daar in de geschiedenis soms mensen van dit kaliber kunnen vinden, maar nooit was er zo’n grote hoeveelheid van zulke mensen in een bepaalde regio als het geval was in de eerste periode van de Islam.

Dit is een duidelijke waarheid van de geschiedenis en wij moeten er diep over nadenken zodat wij het geheim daarvan kunnen doorgronden.

De Koran van deze Boodschap is nog steeds in onze handen en de ahadith van de Boodschapper van Allah (salla Allahoe ‘alayhi wa salam), zijn leiding in praktische zaken en de geschiedenis van zijn heilig leven zijn ook in onze handen, net zoals zij in de handen van de eerste moslimgemeenschap waren, deze geschiedenis kan zich niet meer herhalen. Het enige verschil is de persoon van de Boodschapper van Allah (salla Allahoe ‘alayhi wa salam); maar is dit het geheim?

Als de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) absoluut essentieel voor de verkondigers en uitvoering van deze boodschap zou zijn, dan had Allah de Islam niet tot universele boodschap verheven en het als de religie voor de gehele mensheid gemaakt, noch het de status van de laatste Boodschap voor de mensheid gegeven, noch het als een gids gemaakt voor alle activiteiten van de bewoners van deze planeet, tot het einde der tijden.

Allah heeft zelfs de verantwoordelijkheid genomen om de heilige Koran te beschermen, want Hij weet dat de Islam zelfs na de tijd van de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) ingesteld kan worden en de mensheid tot nut kan zijn. Zodoende riep Allah de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) tot zijn genade terug na drieëntwintig jaar van profeetschap en verklaarde dat deze religie tot het einde der tijden geldig zou zijn. Daarom is de afwezigheid van de boodschapper van Allah (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) niet de ware reden, nog de uitleg, van dit fenomeen.

Wij moeten daarom naar andere redenen zoeken en met dit doel naar de heldere bron kijken waar de eerste generatie moslims hun dorst van lesten. Misschien is er iets met die heldere bron vermengd. Wij moeten naar de manier kijken waarop zij hun opleiding kregen. Misschien zijn er veranderingen opgetreden.

De bron waarvan de metgezellen van de profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) van dronken was de heilige Koran; alleen de Koran, want de ahadith van de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) en zijn onderricht, waren een uitvloeisel van deze bron. Toen iemand aan de moeder der gelovigen; Aisha (radiya Allahoe ‘anha) naar het karakter van de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) vroeg, antwoordde zij: "Zijn karakter was de Koran." (An-Nasa'i) 

De heilige Koran was de enige bron waarvan zij hun dorst lesten en dit was de enige vorm waar zij hun leven naar schikten. Dit was de enige leiding voor hen, niet omdat er geen beschaving, cultuur, wetenschap, boeken of scholen waren. Nee, de Romeinse beschaving, haar cultuur, haar boeken en wetten waren er, die wij tot op de dag van vandaag als basis van de Europese cultuur beschouwen. Ook was de erfenis van de Griekse cultuur aanwezig, haar logica, haar filosofie en haar kunsten, die nog steeds een inspiratiebron voor de Westerse manier van denken zijn. Voorts was de Perzische beschaving aanwezig, haar kunst, haar dichtkunst, haar legendes en religie en manier van regeren. Er waren nog veel andere beschavingen, dichtbij of verafgelegen zoals de Indiase en Chinese culturen, etc. De Romeinse en Perzische culturen bevonden zich in het noorden en zuiden van het Arabische schiereiland, terwijl de joden en de christenen zich in het hart van Arabië hadden gevestigd. Dus kunnen wij aannemen dat deze generatie voor het begrip van hun geloof niet door onwetendheid van cultuur en beschaving alleen op het Boek van Allah vertrouwden, maar dat het allemaal gebaseerd was op een goede uitgedachte strategie en manier van werken. Een voorbeeld hiervan wordt gevonden in de ontevredenheid die de Boodschapper van Allah (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) uitdrukte, toen ‘Oemar (radiya Allahoe ‘anhoe) hem en paar pagina’s van de Torah bracht. De boodschapper van Allah (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) zei: « Bij Allah, zelfs als Moesa vandaag de dag nog onder jullie geleefd zou hebben, dan had hij geen andere mogelijkheid dan mij te volgen.» (Overgeleverd door al-Hafiz Aboe Yala van Himad, van Al-Shoebi, van Jabir)

Uit dit incident wordt duidelijk dat de Boodschapper van Allah (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) doelbewust de bronnen voor leiding voor de eerste generatie moslims, die de basisopleiding ondergingen, beperkte tot de enige bron van leiding (en dat was het Boek van Allah, de Koran). Zijn bedoeling was dat deze groep zichzelf helemaal aan het Boek van Allah zou wijden en hun leven uitsluitend volgens dat onderricht zou ordenen. Daarom was de Boodschapper van Allah (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) ontevreden toen ‘Oemar (radiya Allahoe ‘anhoe) zich tot een andere bron keerde dan de Koran. In feite probeerde de Boodschapper van Allah (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) een generatie te vormen, die een zuiver hart had, een zuivere geest en een zuiver begrip. Hun onderricht was gebaseerd op een methode die werd voorgeschreven door Allah, Die de heilige Koran gaf, gezuiverd van invloeden van alle andere bronnen.

Deze generatie dronk daarom uitsluitend uit deze bron en verwierf een unieke plaats in de geschiedenis. Later raakte andere bronnen daarmee vermengd. De bronnen, die door latere generaties gebruikt werden, waren de Griekse filosofie en logica; de oude Perzische legendes en ideeën; de joodse geschriften en tradities; de christelijke theologie en ook aspecten van andere godsdiensten en beschavingen. Deze vermengden zich met de toelichtingen op de heilige Koran en met de scholastisch theologie, zoals zij ook met de jurisprudentie en zijn principes werden vermengd. Latere generaties, na deze generatie, kregen hun opleiding uit deze gemengde bron, en zodoende is een generatie zoals deze, nooit opnieuw opgestaan.

Wij kunnen dus zonder terughoudendheid zeggen, dat de voornaamste reden van het verschil tussen de eerste unieke en befaamde groep moslims en de latere moslims is dat de zuiverheid van de eerste bron van islamitische leiding gemengd werd met talloze andere bronnen, zoals wij hierboven hebben aangeduid.

Er is een andere fundamentele reden, die het verschil heeft helpen bewerkstelligen. Dat verschil is de manier waarop deze unieke generatie leerde.

De mensen van de eerste generatie benaderden de Koran niet om cultuur en informatie te krijgen of om er plezier aan te beleven. Niemand kwam tot de Koran om meer kennis te verkrijgen voor uitsluitend de kennis zelf, of om een wetenschappelijk of juridisch probleem op te lossen of om een tekortkoming in zijn begrip op te lossen. Nee, zij keerden tot de Koran om te ontdekken wat de almachtige Schepper aan hem had voorgeschreven, en voor de groep waarin hij leefde, voor zijn eigen leven en voor het leven van de groep. Zij benaderden het om meteen in de praktijk te brengen, zoals een soldaat op het slagveld het "Dagelijks verslag" leest, zodat hij weet wat hem te doen staat. Zij lazen per keer niet veel verzen, want zij begrepen dat dit een ondragelijke last van verplichtingen en verantwoordelijkheden op hun schouders zou leggen. Zij lazen ten hoogste tien verzen, leerden ze uit hun hoofd en handelden ernaar. Wij weten dit uit een overlevering, die door Abdoelah bin Mas'oed is verteld.

Dit inzicht, het inzicht dat de instructie er is om naar te handelen, opent de deuren van de geestelijke vervulling en kennis. Als zij de Koran hadden gelezen om er alleen over te praten, ervan te leren en informatie te krijgen, dan waren deze deuren niet geopend. Bovendien werd het handelen gemakkelijk, de last van de verantwoordelijkheden werd licht en de Koran werd een onderdeel van hun persoonlijkheid, vermengde zich met hun leven en karakter, zodat zij de levende voorbeelden van het geloof; een geloof wat niet verborgen was in het verstandelijk vermogen of boeken, maar dat zichzelf tot uitdrukking bracht in een dynamische beweging, die de voorwaarden en de gebeurtenissen en de levensloop veranderde.

Waarlijk, deze Koran opent haar schatten niet, behalve voor degene die het met deze geest accepteert, de geest die kennis heeft en daar ook naar wil handelen. Het is niet gekomen om een boek met een intellectuele inhoud te zijn, of een literair werk, of een boek met geschiedkundige verhalen, hoewel het al deze aspecten bezit. Het kwam om een manier van leven te zijn, een manier die aan Allah is gewijd. Daarom heeft Allah, de Allerhoogste, het in gedeeltes verkondigt, om het met tussenpozen te lezen:

« En (de openbaring) de Koran hebben Wij in gedeelten verdeeld, om hem aan de mensen met tussenpozen voor te dragen en Wij hebben hem als een neerzending neergezonden. » (Interpretatie van het vers 106 van Soerate 17)

De Koran is niet in een keer naar beneden gekomen, maar kwam volgens de noden van de islamitische gemeenschap, elk keer als zij nieuwe problemen had, volgens de ontwikkeling van de ideeën en concepten, volgens de vooruitgang van het algemene maatschappelijke leven, en volgens de nieuwe uitdagingen in het praktisch dagelijks leven van de islamitische gemeenschap. Een vers of een paar verzen werden onder bijzondere omstandigheden en bij speciale gebeurtenissen geopenbaard, en zij beantwoorden de vragen, die in de gedachten van de mensen gerezen waren, zij legden de aard van een bepaalde situatie uit en schreven een manier voor om er mee om te gaan. Deze verzen konden hun fouten corrigeren, ofwel in hun begrip ofwel in hun optreden, en zij brachten hen dichter tot Allah en legden hen de wijsheid van bepaalde aspecten van het universum uit in het licht van bepaalde eigenschappen van Allah. Zij realiseerden zich dus duidelijk, dat elk moment van hun leven onder de voortdurende leiding van de almachtige Allah stond en dat Hij hun richting gaf en dat zij het levenspad onder de bescherming van Allah’s genade afliepen. Omdat zij zich bewust waren van de voortdurende relatie met Allah werden hun levens gevormd volgens de heilige manier van leven, die door Hem geïnstrueerd was.

Onderricht, dat in daden werd omgezet, was zodoende de manier van de eerste groep moslims. De manier van de latere generaties was onderricht voor academische discussies en vermaak. En zonder twijfel is dit de tweede belangrijke factor die voor het verschil tussen de eerste unieke islamitische generatie en de latere generatie zorgde.

Er is nog een derde reden in de geschiedenis van de moslims werkzaam, waar wij ook naar moeten kijken.

Als iemand ten tijden van de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) moslim werd, maakte hij zichzelf onmiddellijk los van de djahiliyyah. Als hij in de islamitische kring stapte, begon hij een nieuw leven en scheidde zichzelf volledig af van het oude leven van onwetendheid over de Goddelijke wet. Hij keek naar zijn daden van zijn leven in onwetendheid met angst en wantrouwen en met een gevoel, dat deze onzuiver waren en dat ze niet door de Islam getolereerd konden worden! Met dit gevoel keerde hij zich tot de Islam voor de nieuwe leiding en als de verleiding hem op een moment overwon en zijn oude gewoontes aantrekkelijk voor hem werden, of hij nalatig werd om de verplichtingen van de Islam uit te voeren, werd hij rusteloos en kreeg hij een schuldgevoel en voelde hij de noodzaak zich te reinigen van het verleden en keerde dan tot de Koran terug en vormde zichzelf volgens deze leiding.

Zodoende ontstond er een breuk tussen de huidige Islam van de moslim en zijn vroegere djahiliyyah en die breuk was weloverwogen en het resultaat was dat alle bindingen met de djahiliyyah afgesneden werden en dat hij zich volledig op de Islam richtte, hoewel er een bepaald niveau van geven en nemen met de polytheïsten bestond met betrekking tot commerciële activiteiten en dagelijkse bezigheden; maar relaties op basis van onderling begrip is één ding, en dagelijkse handel is iets anders.

Het verwerpen van de djahiliyyah omgeving, van zijn gewoontes en tradities, zijn ideeën en concepten, kwam voort uit de vervanging van het polytheïsme door het concept van de islamitische kijk op de wereld, door de opname in de nieuwe islamitische gemeenschap onder een nieuw leiderschap, waarbij alle banden en bindingen gewijd werden aan deze nieuwe gemeenschap en aan het nieuwe leiderschap.

Dit was het verlaten van gebaande wegen en het begin van een nieuwe reis, een reis, die vrij was van de druk van de waarden, concepten en tradities van de djahili maatschappij.

De moslims ondergingen geen last, behalve de martelingen en onderdrukking, maar zij hadden in het diepste van hun hart al besloten, dat zij het met gelatenheid zouden verdragen en er was geen druk vanuit de djahili- gemeenschap, die enig effect op hun voortdurende standvastigheid had.

Ook tegenwoordig zijn wij door de djahiliyyah omgeven, en deze is van dezelfde aard als in de tijd van de eerste moslims, misschien nog een beetje erger. Onze hele omgeving, het geloof van de mensen en hun ideeën, hun gewoontes en kunst, hun regels en wetten, dit alles is djahiliyyah zelfs in die mate, dat we het als islamitische cultuur, islamitische bronnen, islamitische filosofie en de islamitische manier van denken beschouwen, terwijl zij ook door de djahiliyyah gevormd zijn.

Dit is dan ook de reden waarom de ware islamitische waarden nooit ons hart bereiken, waarom onze gedachten nooit door de islamitische concepten verlicht worden en waarom er geen groep mensen onder ons opstaat, die hetzelfde kaliber hebben als de eerste generatie moslims.

Het is daarom voor de islamitische beweging nodig, dat wij ons in de vroegste fasen van ons onderricht en onze opvoeding onszelf bevrijden van de invloeden van de djahiliyyah, waarin wij leven en waarvan wij profiteren. Wij moeten naar de zuivere bron terugkeren waaruit die mensen hun leiding kregen, de bron die vrij van alle vermenging en vervuiling is.

Wij moeten ernaar terugkeren en daaruit ons begrip van de aard van het universum halen, de aard van het menselijk bestaan en de relatie daartussen met het perfecte, ware wezen, Allah de allerhoogste. Hieruit moeten wij ook ons concept van het leven, onze principes voor regering, politiek, economie en alle andere aspecten van het leven halen.

We moeten ons ernaar terugkeren met een gevoel dat het om voorschriften gaat, die onze gehoorzaamheid en daadkracht aanspreken, en niet voor academische discussies en vermaak.

We moeten ernaar terug keren om ons af te vragen wat voor persoon het ons vraagt te zijn, en wij moeten vervolgens zo zijn. Tijdens dit proces zullen wij ook de kunstzinnige schoonheid, de fantastische verhalen, de beschrijvingen van de Dag des Oordeels, de intuïtieve logica en allerlei andere nuttige zaken, in de Koran ontdekken, die academici en literaire mensen in de Koran zoeken. Wij kunnen van al deze andere aspecten genieten, maar dit is niet het voornaamste doel van onze studie. Het voornaamste doel is weten wat voor soort leven van ons gevraagd wordt door de Koran, welke kijk de Koran ons op het gehele universum wil laten hebben: Wat de aard van onze kennis over Allah is, hetgeen de Koran ons onderwijst, het soort moraal en de manieren die er door gestimuleerd worden en welke soort grondwettig systeem het van ons op deze aarde vraagt op te richten.

Wij moeten onszelf uit de klauwen van de djahili-maatschappij bevrijden, van de djahili concepten, van de djahili-tradities en van het djahili-leiderschap. Het is onze missie om geen compromis met de praktijken van djahili-maatschappij te sluiten en daar ook niet trouw aan te zijn. De djahili-maatschappij is door zijn djahili karakteristieken het niet waard om compromissen mee af te sluiten. Ons doel is om eerst onszelf te veranderen zodat wij later de maatschappij kunnen veranderen.

Ons belangrijkste oogmerk is om de gebruiken van deze maatschappij te veranderen. Ons doel is om het djahili systeem bij de wortels te veranderen, dit systeem dat fundamenteel van de Islam verschilt en door macht en onderdrukking ons ervan weerhoudt om het soort leven te leiden wat de Schepper van ons eist.

Onze eerste stap zal zijn, dat we onszelf boven de djahili- maatschapij verheffen met al zijn normen en waarden. Wij zullen onze eigen normen en waarden niet veranderen en niet met de djahili-maatschappij onderhandelen. Nooit! Zij en wij volgen verschillende wegen, en als wij maar één stap in hun richting doen, verliezen wij ons doel uit het oog en raken hopeloos verdwaald.

Wij weten, dat wij hierdoor moeilijkheden en beproevingen zullen ondervinden en wij moeten grote offers brengen. Maar als wij de voetstappen van de eerste generatie moslims volgen, door middel van wie Allah Zijn systeem heeft opgericht en het de overwinning over de djahiliyyah heeft gegeven, dan zijn wij niet meer de meesters van onze eigen wil.

Het is daarom gewenst dat wij ons ten alle tijden bewust zijn van de aard van onze manier van handelen, de aard van onze positie en de aard van de weg die wij moeten gaan om de onwetendheid te verlaten, zoals de unieke generatie van de metgezellen van de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) zich heeft onderscheiden.

[Bron: Mijlpalen op de weg van de Islam pg. 19 – 31)

 Het schijnbare en het geïnterpreteerde (Dhâhir/ Moe’awwal)

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

Alle lof aan Allah, moge de zegeningen en de vrede van Allah over onze Profeet Mohammed (salla Allahoe ‘alayhi wa salam), zijn familie, zijn metgezellen en degene die zijn leiding volgen, zijn.

Na het houden van Allah, de Allerhoogste, en Zijn boodschapper (salla Allahoe ‘alayhi wa salam), is het noodzakelijk om te houden van de gekozenen door Allah en de vijanden van Allah te beschouwen als volledige tegenstanders.

Het schijnbare (Dhâhir)

Definitie:

Taalkundig: datgene wat duidelijk is.

In de technische taalkunde: datgene wat op zich een onmiddellijke betekenis aanwijst, terwijl het ook het bestaan van een andere betekenis toelaat.

Voorbeeld:

De woorden van de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam): « Verricht de wassing na het eten van kameelvlees. »

De onmiddellijke betekenis van « wassing » is de wassing van de vier lichaamsdelen zoals deze is onderwezen in de Wetgeving en niet de gewone wassing of traditionele wassing.

Wij hebben dus een vermelding met twee betekenissen, de ene is evident en de andere niet. Wij noemen de evidente betekenis « Dhâhir ».

Vraag: Hoe kan men weten dat de betekenis evident is ?

Antwoord: De evidente betekenis is datgene dat onmiddellijk bij je opkomt.

De toepassing van het schijnbare (Dhâhir)

Het is verplicht om de schijnbare (onmiddellijke) betekenis te gebruiken, tenzij er een bewijs bestaat dat ons uitnodigt om de vermelding in een andere betekenis te nemen. Dit is het pad van de Selef en de meeste redelijke methode en het meest conform aan de onderwerping.

En dit is geldig zowel voor de wettelijke teksten als de teksten die de Eigenschappen van Allah en de Dag des Oordeels behandelen. Allah heeft Zichzelf talrijke eigenschappen toegeschreven die wij in zijn onmiddellijke betekenis moeten aannemen. En men moet deze niet interpreteren. Wanneer wij de Woorden van Allah Ta ‘ala lezen (Interpretatie van Zijn Woorden): « En er zal enkel het Aangezicht van uw heer overblijven. » (Soerate 55 vers 27), zeggen wij dat de onmiddellijke betekenis van het vermeldde is dat Allah een gezicht heeft. Wij bevestigen dus dit kenmerk.

Dit is hetzelfde in de wetgevende teksten: in de aanbiddingen, in de relaties tussen mensen, enz …

Eerste voorbeeld: « Er is geen huwelijk zonder voogd. » Bepaalde mensen zeggen dat het huwelijk onvolledig is zonder voogd en zeggen dat het huwelijk geldig is !!

 
Dit begrip verzet zich tegen de schijnbare (onmiddellijke) betekenis van de tekst. De onmiddellijke betekenis van de hadith is: « Het huwelijk is niet geldig. » want in de Wetgeving betekent de ontkenning in de eerste plaats het niet-bestaan. Men zal enkel de tweede betekenis (onvolledig huwelijk) nemen wanneer de eerste betekenis onmogelijk is.

Tweede voorbeeld: Elk gebruik van het woord « onrechtvaardigheid » in de figuurlijke betekenis of in een bijlage, moet voldoen aan twee voorwaarden:

 - De eerste voorwaarde is dat het woord gebruikt moet worden in een betekenis dat leunt aan zijn hoofdbetekenis.

- De tweede voorwaarde is het bewijs te leveren dat rechtvaardigt dat men van de werkelijke betekenis naar de symbolische betekenis overgaat, in een duidelijke voorstelling, door aan te tonen dat het gebruik van het woord enkel symbolisch is, ongeacht inhoudelijk of in de vorm, op zo’n manier dat het wijdverspreid is geworden in de werken van de Arabische retoriek.

Met betrekking tot alle verzen waarin er geen vermelding wordt gemaakt dat de bestraffing plaats heeft in het hiernamaals, werd er vanuit gegaan dat de betekenis ervan onrechtvaardigheid was, in werkelijkheid of symbolisch, dit wil zeggen het ongeloof of het mentale polytheïsme. Behalve dat het woord « onrechtvaardigheid » impliceerde dat het een symbolische betekenis heeft, wanneer het betekent ongeloof, dat verwezen wordt naar de bestraffing in de Koran, die gereserveerd is voor hen in het hiernamaals, zo heeft Allah Ta’ala gezegd (interpretatie van Zijn Woorden): « Denk niet dat Allah achteloos is omtrent hetgeen de onrechtvaardigen doen. Hij geeft hun slechts uitstel tot de Dag waarop zij zullen staren.» (Soerate 14 vers 42 )

Wat echter geïmpliceerd is in de uitleg van de Koran, is de echte, fundamentele  betekenis, de ingestelde gemeenschappelijke zin, welke is: « onrechtvaardigheid » van de mens tegenover zijn gelijken, onrechtvaardigheid in zijn sociale en politieke betekenis, welke de ware fundamentele betekenis is. Welke niet gebaseerd is op duidelijke bewijzen, men kan erover getuigen dat dit niet de bedoelde betekenis is. Het is een algemeen gekend in de wetenschap van de fundamenten van het recht (oessoel al-fiqh) dat een woord niet kan worden afgeleid van zijn werkelijke en schijnbare betekenis, tenzij er een teken is die de acceptatie van een andere betekenis dan de symbolische of courante betekenis meer mogelijk maakt.

Dit is de weg van de Selef

De Selef namen de teksten in hun schijnbare betekenis. Het is daarom dat men hen ziet argumenteren met het Boek en met de Soennah in hun schijnbare betekenis en zij interpreteerden deze teksten nooit.

De meest redelijke methode

Want elke persoon die een tekst uit zijn onmiddellijke betekenis haalt, stelt zichzelf bloot aan een gevaar. Het zou immers kunnen zijn dat hij hiervoor ondervraagd zal worden op de Dag des Oordeels en hij zal gevraagd worden: Wat heeft jou geïnformeerd dat de betekenis van de tekst niet zijn onmiddellijke betekenis was?

Degene die de teksten in hun schijnbare betekenis neemt, beschermt zichzelf tegen de bestraffing en vindt zichzelf in rust terug. De schijnbare betekenis is een bewijs voor hem. Het zal op de Dag des Oordeels zeggen : Oh mijn Heer, dit is Uw woord in het Arabisch, ik heb de schijnbare betekenis aangenomen en ik ken geen andere betekenis dan zijn schijnbare betekenis.

Conform aan de onderwerping

Degenen die interpreteren, hebben een zwakte in de aanbidding. De volledige aanbidding betekent zich onderwerpen aan Hem en zich onderwerpen aan Zijn Woorden, zonder verder te zoeken. Het is daarom dat degenen die interpreteren, afdwalen en zichzelf tegenspreken.

De geïnterpreteerde betekenis (moe’awwal)

Definitie:

Taalkundig: het feit terug te keren.

In de technische taalkunde: het vermeldde nemen in zijn niet-onmiddellijke betekenis.

Uitleg:

« Het feit terug te keren »: de stam Âla betekent terugkeren, dus met de sjadda op de letter waw (awwala) betekent dit:  het woord laten terugkeren naar de gewenste betekenis. Dus er is een relatie tussen de linguïstische en de technische betekenis.

« Het vermeldde nemen in zijn niet-onmiddellijke betekenis. » : dus elke vermelding die niet in zijn onmiddellijke betekenis wordt genomen, wordt « moe’awwal » (het geïnterpreteerde) genoemd.

Deze zin toont ons aan dat « moe’awwal » altijd twee betekenissen heeft: een onmiddellijke en de niet-onmiddellijke betekenis. In tegenstelling tot het woord « Nas », welke enkel één betekenis heeft, nl. mensen/mensheid.

Deze definitie van « moe’awwal » is eigen aan de mensen die na de drie eerste generaties gekomen zijn en het is niet de betekenis dat wij terugvinden in de Koran, noch in de Soennah.

In de Koran en in de Soennah betekent « Ta’wil » (masdar van het werkwoord awwala) niets anders dan de 2 volgende zaken:

1  -     Uitleg

2 - De verwezenlijking van een zaak wanneer het gaat over een discours en de uitvoering wanneer het gaat over een bevel.

« Ta’wil » in de betekenis van « uitleg ».

Voorbeeld: De woorden van de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) over Ibn ‘Abbaas: « Ô Allah, onderwijs hem het begrip en ta’wîl ». Hier betekent ta’wîl « uitleg ».

Het is eveneens gebruikt in deze betekenis door talloze geleerden van tafsier, zoals Mohammed ibn Jarir at-Tabari.

De uitleg van een tekst kan conform zijn aan zijn onmiddellijke betekenis ofwel deze tegenspreken. Maar in het laatste geval, moet men een bewijs voorleggen.

« Ta’wil » in de betekenis van « zich verwezenlijken » (voor een discours) of « uitvoeren, gehoorzamen » (voor een bevel).

Voorbeeld : « Wachten zijn op ta’wîl ? De dag waarop zijn ta’wil zal komen, degenen die dit voordien vergeten waren, zullen zeggen : de boodschappers van onze heren zijn gekomen met de waarheid.» Dit betekent : Wachten zij, deze ongelovigen, niet enkel op de verwezenlijking van datgene wat hen is geïnformeerd geweest? De dag waarop zijn verwezenlijking effectief zal zijn. Degenen die dit voordien hadden verwaarloosd, zullen zeggen: de boodschappers van onze heren zijn gekomen met de waarheid. Dus hier betekent het woord ta’wil de verwezenlijking van datgene waarover zij geïnformeerd zijn geweest.   

En wanneer het woord « ta’wil » gebruikt wordt in het kader van een bevel, dan betekent het gehoorzaamheid en uitvoering van het bevel.

Voorbeeld: Allah Ta‘ala zegt (Interpretatie van Zijn Woorden): « Verricht het gebed » Als een persoon, nadat hij dit vers gehoord heeft, zich recht zet en begint te bidden, zoals het hem werd geboden, dan zal men zeggen dat deze man de ta’wil van de woorden van Allah « Verricht het gebed » heeft verricht.

‘Aicha (radiya Allahoe ‘anha) heeft gezegd: Nadat de volgende verzen werden geopenbaard: « Als de hulp van Allah en overwinning komt. En jij de mensen groepsgewijze ziet binnentreden tot Allah’s godsdienst. Roem dan uw Heer met de lof, die Hem toekomt en vraag vergiffenis van Hem. Voorzeker Hij is Berouwaanvaardend. » (Soerate 110 verzen 1-3) verrichtte de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) geen enkel gebed meer zonder erna te zeggen: « Glorie aan U mijn Heer, Bij uw lof, vergeef mij Allah. » Uit gehoorzaamheid (ta’awwala) aan het vermeldde bevel in de Koran.

Wat betreft de betekenis die wij hierboven gezien hebben, dit is een nieuwe betekenis welke de geleerden van oessoel al-fiqh hebben gegeven. Het is niet afkomstig vanuit de Koran en de Soennah, zoals sjeich Al-Islam Ibn Taymiyyah (rahimahoe Allah) gezegd heeft. Deze vernieuwing heeft geleid tot een groot kwaad en een vervalsing, waarvan enkel Allah de mate kent. Men heeft de verzen die de eigenschappen van Allah behandelen, aangevallen door deze definitie te gebruiken: dit wil zeggen de schijnbare betekenis ontnemen van de vermelding opdat men er een betekenis aan kan geven die deze schijnbare betekenis tegenspreekt.

De betekenis van de Eenheid van Allah in de Wetgeving

en de werkelijkheid van het polytheïsme  

die deze Eenheid tegenspreekt 

Allah, Verheerlijkt is Zijn Naam, heeft de schepping geschapen voor één uniek doel: Hem aanbidden zonder enige deelgenoten toe te schrijven aan Hem en geloof te hebben in Zijn Eenheid (Tawhied). Allah Ta‘ala heeft gezegd (Interpretatie van Zijn Woorden): « Ik heb de djinn en de mensen slechts geschapen opdat zij Mij aanbidden. » (Soerate 51 vers 56) Hij heeft de mensen niet geschapen opdat zij Hem gelijken toekennen, noch opdat zij wetten maken, noch opdat zij oordelen met hun wetten in de geschillen tussen de mensen, noch opdat zij wetten vastleggen die Zijn wetten tegenspreken. Allah heeft ons geïnformeerd dat de aanbidding enkel en alleen verschuldigd is aan Hem en dat men Hem enkel kan aanbidden volgens datgene wat Hij wettig heeft gemaakt. En Hij heeft ook verklaard dat het oordeel en de wetgeving enkel tot Hem alleen behoren. Allah Ta‘ala heeft gezegd (Interpretatie van Zijn Woorden): « Het oordeel behoort slechts toe tot Allah. » (Soerate 6 vers 57, Soerate 12 vers 40 et 67)

Hij heeft ons verklaard dat degene die Hem een deelgenoot toekent in de aanbidding, een ongelovige moesjriek is. Hij heeft ons eveneens gemeld dat degene die Hem een deelgenoot toekent in zijn wetgeving ook een ongelovige moesjriek is. Allah Ta‘ala heeft gezegd (Interpretatie van Zijn Woorden): « Hij kent geen partners toe in Zijn oordeel … » (Soerate 18 vers 26) En Allah heeft de naam moesjriek gegeven aan alle andere wetgevers buiten Hem (Interpretatie van Zijn Woorden):  « Hebben zij (de afgodendienaren) dan medegoden, die hun een godsdienst hebben voorgeschreven welke Allah verboden heeft? » (Soerate 42 vers 21)

Ibn Kathîr zegt over dit vers (Tafsîr Ibn Kathîr volume 7 pg. 198):

أي: هم لا يتبعون ما شرع الله لك من الدين القويم، بل يتبعون ما شرع لهم شياطينهم من الجن والإنس، من تحريم ما حرموا عليهم، من البحيرة والسائبة والوصيلة والحام، وتحليل الميتة والدم و القمار، إلى نحو ذلك من الضلالات والجهالة الباطلة، التي كانوا قد اخترعوها في جاهليتهم، من التحليل والتحريم، والعبادات الباطلة، والأقوال الفاسدة.  

« Dit wil zeggen : zij volgen niet datgene wat Allah hen heeft wettig gemaakt als rechtgeleide godsdienst, maar zij volgen datgene wat de duivelse demonen en mensen hen hebben wettig gemaakt, zoals de geboden die zij hen hebben verboden, zoals Al-Bahîra, Al-Sâ’iba, Al-Wasîla en Al-Hâm^[1], en zij volgen datgene wat zij hen hebben toegestaan, zoals het vlees van het kadaver, het bloed, kansspelen en andere soorten van dwaling en valse onwetendheden dat zij hebben uitgevonden in hun heidendom, geboden en toestemmingen, maar ook in hun valse erediensten en in hun corrupte doctrines. »  

Wat betreft de Eenheid van Allah, deze bevat twee belangrijke thema’s:

-      De Eenheid van Allah in Zijn functies, en Zijn functies zijn talrijk, onder meer : Het scheppen, het geven van onderhoud, het geven van leven, het nemen van de dood, oordelen en Wetten opleggen aan Zijn schepping door hen zaken te verbieden en zaken te bevelen en door hen zaken toe te staan. Hij Enkel en alleen, zonder enige deelgenoot, heeft deze functies.

-   De Eenheid in Zijn Rechten, en Zijn recht is aanbeden te worden door hem erediensten en rituelen toe te wijden, die voorgeschreven zijn door Hemzelf, zoals: het gebed, de vasten, de bedevaart, toevlucht zoeken tot de wet van Zijn Boek en de Soennah van Zijn boodschapper tijdens geschillen. Allah heeft gezegd (Interpretatie van Zijn Woorden) : « Het oordeel is slechts aan Allah. Hij beveelt dat jullie niets aanbidden behalve Hem. » (Soerate 12 vers 40) En Allah heeft gezegd (Interpretatie van Zijn Woorden) : « Bij jouw Heer, zij geloven niet totdat zij jou laten oordelen over waar zij over van mening verschillen en dan in zichzelf geen weerstand vinden tegen wat jij oordeelde, en zij aanvaarden (het dan) volledig. » (Soerate 4 vers 65)

« Zal ik dan een andere Rechter dan Allah zoeken, terwijl Hij het is Die het Boek (de Koran) tot hen heeft neergezonden als een uiteenzetting? » (Soerate 6 vers 114) En nog veel andere verzen.

Eenmaal je dit weet, zul je ook begrijpen dat degene die in strijd gaat met Allah in de wetgeving die enkel en alleen toebehoort tot Allah, probeert om de Heerschappij van Allah in te palmen.

Hetzelfde geldt voor degene die wetten instelt of datgene wat Allah verboden heeft, toestaat of datgene wat Allah toegestaan heeft, verbiedt en dat hij deze de mensen oplegt en zich hierin laat gehoorzamen, hij beweert dan het recht van de goddelijkheid te hebben en dit wordt: polytheïsme in het oordeel genoemd.

Ibn Al-Qayyim heeft gezegd:

فصل قال: وهو على ثلاث درجات الدرجة الأولى: رضى العامة وهو الرضى بالله ربا وتسخط عبادة ما دونه وهذا قطب رحى الإسلام وهو يطهر من الشرك الأكبر الرضى بالله ربا: أن لا يتخذ ربا غير الله تعالى يسكن إلى تدبيره وينزل به حوائجه قال الله تعالى: {قُلْ أَغَيْرَ اللَّهِ أَبْغِي رَبّاً وَهُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْءٍ} [ الأنعام: 164 ] قال ابن عباس رضى الله عنهما: سيدا وإلها يعني فكيف أطلب ربا غيره وهو رب كل شيء وقال في أول السورة: {قُلْ أَغَيْرَ اللَّهِ أَتَّخِذُ وَلِيّاً فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ} [ الأنعام: 14 ] يعني معبودا وناصرا ومعينا وملجأ وهو من الموالاة التي تتضمن الحب والطاعة وقال في وسطها: أَفَغَيْرَ اللَّهِ أَبْتَغِي حَكَماً وَهُوَ الَّذِي أَنْزَلَ إِلَيْكُمُ الْكِتَابَ مُفَصَّلاً} [ الأنعام: 114 ] أي أفغير الله أبتغي من يحكم بيني وبينكم فنتحاكم إليه فيما اختلفنا فيه وهذا كتابه سيد الحكام فكيف نتحاكم إلى غير كتابه وقد أنزله مفصلا مبينا كافيا شافيا

« Hoofdstuk: En de tevredenheid is op drie niveaus: het eerste niveau is de volledige tevredenheid, dit wil zeggen tevreden zijn met Allah als Heer en boos worden dat een andere dan Hem aanbeden kan worden. En dit is het hart van de Islam en het is het hart dat zich zuivert van de grote vorm van sjirk. Tevreden zijn met Allah als Heer, betekent niemand anders nemen dan Allah als heer, die hem leidt en aan wie hij zijn behoeftes vraagt: Allah heeft gezegd (Interpretatie van Zijn Woorden): « Zeg: "Zal ik een andere Heer dan Allah zoeken, terwijl Hij de Heer van alle zaken is?"  » (Soerate 6 vers 164) En Ibn ‘Abbâs heeft gezegd dat de Heer de Meester en de God is, dit wil zeggen: Hoe zou ik een andere Heer dan Hem vragen, terwijl Hij de Heer is van alle dingen? En Allah zegt in het begin van deze Soerate (Interpretatie van Zijn Woorden): « Zeg: Zal ik iemand anders dan Allah, de Schepper van de hemelen en de aarde, als Beschermer nemen? » (Soerate 6 vers 14) Dit wil zeggen : een andere aanbedene, een andere redder, een andere bron van hulp en toevlucht dan Hem ? dit is een alliantie die liefde en gehoorzaamheid inhoudt. Vervolgens zegt Allah in het midden van deze Soerate (Interpretatie van Zijn Woorden): « Zal ik dan een andere Rechter dan Allah zoeken, terwijl Hij het is Die het Boek (de Koran) tot hen heeft neergezonden als een uiteenzetting? » (Soerate 6 vers 114) Dit willen zeggen: Zou ik een andere dan Allah nemen die oordeelt tussen mij en jullie, bij wie wij vragen om onze geschillen op te lossen, terwijl Zijn Boek de Meester der boeken is? Hoe zouden wij tot een ander boek dan Zijn Boek toevlucht zoeken, terwijl Hij elke zaak gedetailleerd en voldoende uitgelegd, neergezonden heeft? »

Vervolgens zegt hij:

هذه المسألة أصل التوحيد وأساسه وكثير من الناس يبتغي غيره حكما يتحاكم إليه ويخاصم إليه ويرضى بحكمه وهذه المقامات الثلاث هي أركان التوحيد: أن لا يتخذ سواه ربا ولا إلها ولا غيره حكما

« En deze kwestie is de basis van het monotheïsme en haar fundament zelf. En veel mensen willen een andere dan Hem als rechter op wie zij beroep doen en bij wie zij hun geschillen gaan voorleggen en van wie zij zijn oordeel accepteren. En deze drie graden zijn de pijlers van het monotheïsme : niets of niemand anders dan Hem nemen als Heer, noch als Redder, noch als Rechter. » [Madârij As-Sâlikîn 1/181-182]

En Ibn Taymiyyah heeft gezegd:

وَقَدْ قَالَ تَعَالَى : { قُلْ أَفَغَيْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّي أَعْبُدُ أَيُّهَا الْجَاهِلُونَ } وَقَالَ تَعَالَى : { أَغَيْرَ اللَّهِ أَتَّخِذُ وَلِيًّا اطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ يُطْعِمُ وَلَا يُطْعَمُ } وَقَالَ : { أَفَغَيْرَ اللَّهِ أَبْتَغِي حَكَمًا وَهُوَ الَّذِي أَنْزَلَ إلَيْكُمُ الْكِتَابَ مُفَصَّلًا } . فَلَوْ لَمْ يَكُنْ هُنَاكَ غَيْرُهُ لَمْ يَكُنْ الْمُشْرِكُونَ أَمَرُوهُ بِعِبَادَةِ غَيْرِ اللَّهِ وَلَا اتِّخَاذِ غَيْرِ اللَّهِ وَلِيًّا وَلَا حَكَمًا فَلَمْ يَكُونُوا يَسْتَحِقُّونَ الْإِنْكَارَ فَلَمَّا أَنْكَرَ عَلَيْهِمْ ذَلِكَ دَلَّ عَلَى ثُبُوتِ غَيْرٍ يُمْكِنُ عِبَادَتُهُ وَاِتِّخَاذُهُ وَلِيًّا وَحُكْمًا وَأَنَّهُ مَنْ فَعَلَ ذَلِكَ فَهُوَ مُشْرِكٌ بِاَللَّهِ كَمَا قَالَ تَعَالَى : { فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إلَهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ } وَقَالَ : { لَا تَجْعَلْ مَعَ اللَّهِ إلَهًا آخَرَ فَتَقْعُدَ مَذْمُومًا مَخْذُولًا } وَأَمْثَالُ ذَلِكَ .

« En Allah heeft gezegd (Interpretatie van Zijn Woorden): « Zeg: Bevelen jullie mij een andere dan Allah te aanbidden? O jullie onwetenden! » en « « Zeg: Zal ik iemand anders dan Allah, de Schepper van de hemelen en de aarde, als Beschermer nemen? Het is Hij die voedt en Hij wordt niet gevoed. » en « Zal ik dan een andere Rechter dan Allah zoeken, terwijl Hij het is Die het Boek (de Koran) tot hen heeft neergezonden als een uiteenzetting? » Als er echt niets anders dan Hem zou bestaan, dan zouden de polytheïsten niet bevolen zijn geweest om geen andere dan Allah te nemen als Redder en Rechter. Dan zouden zij het niet verdiend hebben om berispt te worden! Maar Allah wanneer Allah hen berispt heeft, bewijst dit dat er anderen dan Hem bestaan die kunnen aanbeden worden en genomen worden als Redder en Rechter en dat degene die dit doet, een polytheïst is, zoals Allah Ta’ala ook zegt (Interpretatie van Zijn Woorden): « Aanroep geen andere god buiten Allah aan, anders zullen jullie tot degenen behoren die gestraft zullen worden. » En Allah zegt ook (Interpretatie van Zijn Woorden) : « Stel geen andere god naast Allah, anders zullen jullie jullie vernederd en verlaten terugvinden. » (Soerate 17 vers 22) » [Majmû’ Al- Fatâwâ 2/329-330]

De profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) heeft gezegd: « Polytheïsme is dat je een schepsel als gelijke aan Allah plaatst, terwijl Hij jou geschapen heeft. » (Overgeleverd door Al-Boechaarie)

En Allah heeft gezegd (Interpretatie van Zijn Woorden): « Ken daarom geen deelgenoten toe aan Allah, terwijl jullie (het) weten. » (Soerate 2 vers 22) en « … en stelt medegoden naast Allah, om de mensen van Zijn weg af te leiden. Zeg: "Geniet door uw ongeloof voor een wijle, u behoort zeker tot de bewoners van het Vuur." » (Soerate 39 vers 8)

Ibn Taymiyyah heeft in Majmû’ Al-Fatâwâ, volume 1 pg. 88 gezegd:

اعْلَمْ رَحِمَكَ اللَّهُ أَنَّ الشِّرْكَ بِاَللَّهِ أَعْظَمُ ذَنْبٍ عُصِيَ اللَّهُ بِهِ . قَالَ اللَّهُ تَعَالَى : { إنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ } وَفِي الصَّحِيحَيْنِ أَنَّهُ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ { سُئِلَ : أَيُّ الذَّنْبِ أَعْظَمُ ؟ . قَالَ : أَنْ تَجْعَلَ لِلَّهِ نِدًّا وَهُوَ خَلَقَكَ } . وَالنِّدُّ الْمِثْلُ . قَالَ تَعَالَى : { فَلَا تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَادًا وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ } . وَقَالَ تَعَالَى : { وَجَعَلَ لِلَّهِ أَنْدَادًا لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلًا إنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ } . فَمَنْ جَعَلَ لِلَّهِ نِدًّا مِنْ خَلْقِهِ فِيمَا يَسْتَحِقُّهُ عَزَّ وَجَلَّ مِنْ الْإِلَهِيَّةِ وَالرُّبُوبِيَّةِ فَقَدْ كَفَرَ بِإِجْمَاعِ الْأُمَّةِ

« Weet, moge Allah jou barmhartig zijn, dat de ergste zonde waardoor men Allah ongehoorzaam is, het geven van een deelgenoot aan Allah is. Allah heeft gezegd (Interpretatie van Zijn Woorden): « Voorwaar, Allah vergeeft het niet dat men Hem een deelgenoot toekent en Hij vergeeft al hetgeen dat anders is dan dit aan wie Hij wil. » En in de twee authentieke verzamelingen van ahadith is overgeleverd dat de Profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam) ondervraagd werd over de ergste zonde. Hij zei: « Dat men een gelijke aan Allah geeft, terwijl Hij jou geschapen heeft. » En « de gelijke » dit wil zeggen: « de gelijkaardige » en Allah heeft gezegd (Interpretatie van Zijn Woorden): « Ken daarom geen deelgenoten toe aan Allah, terwijl jullie (het) weten. » (Soerate 2 vers 22) en Allah heeft gezegd (Interpretatie van Zijn Woorden): « … en stelt medegoden naast Allah, om de mensen van Zijn weg af te leiden. Zeg: "Geniet door uw ongeloof voor een wijle, u behoort zeker tot de bewoners van het Vuur."» (Soerate 39 vers 8) En dus degene die een schepsel als gelijke aan Allah plaatst in datgene dat enkel tot Allah behoort, in de Goddelijkheid of in de Heerschappij, hij is een ongelovige volgens de unanimiteit van de moslimgemeenschap. »

Zijn woorden hebben betrekking op degene die een schepsel gelijk stelt aan Allah, wat dan te zeggen over degene die zichzelf als gelijke stelt aan Allah? En zoals wij voordien hebben gezien, maken “de Eenheid in het Oordeel en in de Wetgeving”, deel uit van de Eenheid van Allah.

Van zodra iemand een andere wetgever dan Allah aanstelt, of een functie van wetgever aan een andere dan Allah toekent en de regering en de Islam van elkaar scheidt, of die de wetgeving toeschrijft aan het volk en die het volk aanwijst als bron van de Wet, is diegene een polytheïst en staat buiten de oevers van de Islam.

En de landen die zich hieraan schuldig maken, zijn talrijk, wij zullen 2 voorbeelden geven:

-  Marokko:

De grondwet stipuleert:

      *  Artikel 1: Marokko is een grondwettelijke, democratische en sociale monarchie.

     *  Artikel 2: De soevereiniteit behoort toe aan de Natie, die deze direct uitvoert per referendum en indirect via de grondwettelijke instellingen.

     *  Artikel 4: De wet is de opperste uitdrukking van de wil van de Natie. Iedereen moet zich hieraan onderwerpen. De wet heeft geen terugwerkende kracht. 

        *  Artikel 5: Alle Marokkanen zijn gelijk voor de wet.

-  Algerije:

De grondwet stipuleert:

       *  Artikel 6: Het volk is de bron van alle macht. De soevereiniteit behoort enkel en alleen toe tot het volk.

    *  Artikel 7: De wetgevende macht behoort tot het volk.Het volk voert haar soevereiniteit uit via instellingen. Het volk voert dit uit via het referendum en door de verkozen vertegenwoordigers. De president van de republiek kan direct toevlucht nemen tot de uitdrukking van de wil van het volk.

     *  Artikel 42: Het recht om politieke partijen op te richten wordt erkend en gewaarborgd. Dit recht kan echter niet worden ingeroepen om de fundamentele vrijheden, de waarden, de fundamentele componenten van de nationale identiteit, de nationale eenheid, de veiligheid en de integriteit van het nationale grondgebied, de onafhankelijkheid van het land en de soevereiniteit van het volk en het democratische en republikeinse karakter van de staat aan te tasten. In overeenstemming met de bepalingen van deze Grondwet, kunnen politieke partijen niet gebaseerd worden op basis van religie, taal, ras, geslacht, of op corporatistische of regionale basis.  

    *  Artikel 98: De wetgevende macht wordt uitgeoefend door een parlement, samengesteld door 2 kamers, de Nationale Volksvergadering en de Raad van de Natie. Het parlement ontwikkelt en stemt soeverein over een wet.