Opheldering over de aard van het oordeel in de Islam gebaseerd op de Koran en de authentieke Soennah

Het artikel downloaden in Word

De islam veroordeelt het Nationalisme

Het artikel downloaden in Word

De verplichting om de religie openlijk te praktiseren

 بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

Alle lof aan Allah, moge de zegeningen en de vrede van Allah over onze Profeet Mohammed (salla Allahoe ‘alayhi wa salam), zijn familie, zijn metgezellen en degene die zijn leiding volgen, zijn.

Na het houden van Allah, de Allerhoogste, en Zijn boodschapper (salla Allahoe ‘alayhi wa salam), is het noodzakelijk om te houden van de gekozenen door Allah en de vijanden van Allah te beschouwen als volledige tegenstanders.

Deze tekst is een weerlegging voor degenen die oproepen tot het verrichten van de "hidjra" naar de landen van de Tawaghit waar het onmogelijk is om zijn geloof expliciet te verklaren. Het vrijwillig verlaten van het praktiseren van zijn tawhied door zich te begeven naar een land waar het niet haalbaar is, is ongeloof op zich.

Sjeich Ishâq Ibn ‘Abderrahmân Ibn Hassan Âl Sjeich heeft gezegd:

قال بعض المحققين: ويكفي العاقل قوله تعالى، بعد نهيه عن موالاة المشركين: {يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُحْضَراً وَمَا عَمِلَتْ مِنْ سُوءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَيْنَهَا وَبَيْنَهُ أَمَداً بَعِيداً وَيُحَذِّرُكُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ} الآية [سورة آل عمران آية: 30]. وقد حكى ابن كثير، رحمه الله تعال: الإجماع على أن تارك الهجرة عاص، مرتكب محرماً على ترك الهجرة. ولا يكفي بغضهم بالقلب، بل لا بد من إظهار العداوة والبغضاء، قال تعالى: {قَدْ كَانَتْ لَكُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِي إِبْرَاهِيمَ وَالَّذِينَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُ مِنْكُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ كَفَرْنَا بِكُمْ وَبَدَا بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاءُ أَبَداً حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ} [سورة الممتحنة آية: 4]. فانظر إلى هذا البيان الذي ليس بعده بيان، حيث قال: {وَبَدَا بَيْنَنَا} أي: ظهر؛ هذا هو إظهار الدين، فلا بد من التصريح بالعداوة، وتكفيرهم جهاراً، والمفارقة بالبدن. ومعنى العداوة: أن تكون في عدوة، والضد في عدوة أخرى. كان أصل البراءة: المقاطعة بالقلب واللسان والبدن. وقلب المؤمن لا يخلو من عداوة الكافر، وإنما النزاع في إظهار العداوة: فإنها قد تخفى لسبب شرعي، وهو الإكراه مع الاطمئنان. وقد تخفى العداوة من مستضعف معذور، عذره القرآن. وقد تخفى لغرض دنيوي، وهو الغالب على أكثر الخلق، هذا إن لم يظهر منه موافقة. ودعوى من أعمى الله بصيرته، وزعم: أن إظهار الدين، هو عدم منعهم ممن يتعبد، أو يدرس، دعوى باطلة؛ فزعمه مردود عقلاً وشرعاً.

      « Bepaalde onderzoekers hebben gezegd : « De woorden van Allah zullen voldoende zijn voor een redelijk persoon, nadat Hij het verboden heeft om zich te verenigen met degenen die deelgenoten aan Allah toekennen.: « Op de Dag dat iedere ziel geconfronteerd zal worden met wat zij van het goede verricht heeft en wat zij van het kwade verricht heeft, zal zij wensen dat er een grotere afstand tussen haar en haar (kwaad) zou zijn. En Allah waarschuwt jullie (voor) Hemzelf. » (Soerate 3 vers 30).

En Ibn Kathîr, rahimoehoeAllah, bracht een unanimiteit over het feit dat degene die afstand doet van het emigreren (hidjra) ongehoorzaam en schuldig is aan een zonde door de emigratie (hidjra) te hebben verlaten.

En het is niet voldoende om hen te haten in het hart, maar men moet bovendien deze vijandelijkheid en deze haat uiterlijk kenbaar maken, Allah heeft gezegd: « Er is een goed voorbeeld voor u in Ibrahim en degenen die met hem waren toen zij tegen hun volk zeiden: "Wij hebben niets uitstaande met u en hetgeen u buiten Allah aanbidt. Wij verwerpen u en er is tussen u en ons eeuwige vijandschap en haat ontstaan, tenzij u in Allah, de Enige gelooft.″ »

Kijk naar die duidelijkheid, waarna er geen duidelijkheid is! Wanneer Hij zegt: « tussen u en ons eeuwige vijandschap en haat ontstaan » dit wil zeggen: zullen volgen uit. Dit is de praktijk van de religie! Het is verplicht om deze vijandelijkheid openlijk te verklaren en hen luid en duidelijk als ongelovigen te beoordelen en zich lichamelijk van hen af te zonderen.

En de betekenis van de vijandelijkheid is dat jij aan een kant staat en de andere aan de andere kant. En de oorsprong van deze verloochening is het verbreken van de banden met het hart, de tong en het lichaam.

En het hart van een gelovige kan niet leeg zijn van de vijandelijkheid tegenover de ongelovige. Het onderwerp van het geschil heeft betrekking op het openlijk weergeven van deze vijandelijkheid: het kan zijn dat het verborgen is voor een juridische reden en  die reden is dwang met in het hart zuiver Geloof. Het is ook mogelijk dat deze vijandelijkheid verborgen is door zwakte dat vergeefbaar is en dat de Koran verontschuldigd heeft.

En het kan zijn dat het verborgen is door een materiële reden en het is die reden die betrekking heeft op het merendeel van de mensen, en dit op voorwaarde dat zij ook niet tonen dat zij akkoord zijn [met hun ongeloof].

Wat betreft datgene wat degene zonder inzicht beweert dat de praktijk van de religie het feit is dat men niet verhinderd wordt om aanbiddingen en studies te beoefenen: dit is een foute veronderstelling. En deze veronderstelling is verworpen zowel door de reden als door de Wet. »

[Dourar As-Saniya 8/305]

En de zonen van Sjeich Mohammed Ibn ‘Abdel-Wahhâb hebben gezegd:

وقد سئل أبناء شيخ الإسلام، رحمهم الله تعالى وعفا عنهم: عن السفر إلى بلاد المشركين للتجارة؟ فأجابوا بما حاصله: أنه يحرم السفر إلى بلاد المشركين، إلا إذا كان المسلم قوياً له منعة، يقدر على إظهار دينه، وإظهار الدين تكفيرهم وعيب دينهم، والطعن عليهم، والبراءة منهم، والتحفظ من موادتهم، والركون إليهم، واعتزالهم؛ وليس فعل الصلوات فقط إظهاراً للدين.وقول القائل: إنا نعتزلهم في الصلاة، ولا نأكل

ذبيحتهم حسن، لكن لا يكفي في إظهار الدين وحده، بل لا بد مما ذكر.

   « En de kinderen van Sjeichoel Islam [Mohammed Ibn ‘Abdel-Wahhâb], rahimoehoem Allah, werden ondervraagd over het feit te reizen naar de landen van degenen die deelgenoten toekennen aan Allah met een commercieel doel?

Zij antwoordden wat samengevat is als volgt: het is verboden om te reizen in de landen van degenen die deelgenoten toekennen aan Allah, behalve als de moslim sterk is, gezag heeft en de mogelijkheid heeft om zijn religie uit te oefenen. En de praktijk van zijn religie is het verklaren van ongelovigen van hen (de inwoners van het land), hun religie te bekritiseren, hen te kleineren en de banden met hen te verbreken, zich te behoeden van vriendschap met hen en zich te neigen tot hen; en zich af te zonderen van hen. Het is niet juist alleen het verrichten van de gebeden die gerekend worden als « het praktiseren van de religie ».

Wat betreft degene die zegt: wij zonderen ons af van hen in het gebed en wij eten geen vlees dat zij hebben geslacht: Dit is goed, maar het is niet voldoende om te zeggen dat men de religie praktiseert, maar men is verplicht om te doen wat wij hebben vermeld. » [Dourar As-Saniyya 8/413]

Hammad ibn ‘Atiq heeft gezegd:

وقال الشيخ العلامة، حمد بن عتيق: وأما مسألة إظهار الدين، فكثير من الناس قد ظن أنه إذا قدر أن يتلفظ بالشهادتين، وأن يصلي الصلاة ولا يرد عن المساجد، فقد أظهر دينه، وإن كان ببلد المشركين؛ وقد غلط في ذلك أقبح الغلط. قال: ولا يكون المسلم مظهرا للدين، حتى يخالف كل طائفة بما اشتهر عنها، ويصرح لها بعداوته؛ فمن كان كفره بالشرك فإظهار الدين له، أن يصرح بالتوحيد والنهي عن الشرك، والتحذير منه؛ ومن كان كفره بجحد الرسالة، فإظهار الدين عنده التصريح عنده، بأن محمدا رسول الله؛ ومن كان كفره بترك الصلاة، فإظهار الدين عنده بفعل الصلاة. ومن كان كفره بموالاة المشركين، والدخول في طاعتهم، فإظهار الدين التصريح بعداوته وبراءته منه، ومن المشركين.

  « Wat betreft de kwestie van het praktiseren van de religie: Veel mensen denken dat zolang men iemand de 2 geloofsgetuigenissen van het Geloof laat uitspreken, het gebed laat verrichten en niet buitengesloten wordt van de moskeeën, dat men zijn religie beoefent, zelfs als men zich bevindt in een land van de moesjrikien. En ze hebben zich vergist wat betreft dit onderwerp en hebben een afschuwelijke fout begaan.

Dan zegt hij: Een moslim zal zijn religie niet uitgeoefend hebben zolang hij niet alle strekkingen die gekend zijn in zijn religie, tegenspreekt en zolang dat hij niet openlijk zijn vijandelijkheid tegenover hen heeft verklaard aan hen.

Degene van wie het ongeloof bestaat uit het toeschrijven van een deelgenoot aan Allah: zijn religie uitoefenen bij hem, zal eruit bestaan het openlijk oproepen tot de Tawhied en het verbieden van het toekennen van deelgenoten aan Allah en hiertegen waarschuwen.

Degene van wie het ongeloof veroorzaakt is door het verwerpen van het profeetschap van Mohammed: zijn religie uitoefenen bij hem, zal eruit bestaan het openlijk verklaren dat Mohammed de boodschapper van Allah is.

Degene van wie het ongeloof veroorzaakt is door het verlaten van het gebed: zijn religie uitoefenen bij hem, zal eruit bestaan het gebed te verrichten.

Degene van wie het ongeloof veroorzaakt is door het zich verenigen met degenen die deelgenoten toekennen aan Allah en hen gehoorzamen: zijn religie uitoefenen bij hem, zal eruit bestaan het openlijk verklaren van zijn vijandelijkheid en zijn breken met hen en ook met degene die deelgenoten toekennen aan Allah. » [Dourar As-Saniyya 12/418]

En hij zegt:

فإنه قد بلغني أن بعض الناس يقول: إن في الأحساء من هو مظهر دينه، لأنه لا يرد عن المساجد والصلاة، وأن هذا عندهم هو إظهار الدين،... فيا عباد الله أين عقولكم؟ فإن النّزاع بيننا وبين هؤلاء، ليس هو في الصلاة، وإنما هو في تقرير التوحيد والأمر به، وتقبيح الشرك والنهي عنه، والتصريح بذلك، كما قال إمام الدعوة النجدية: أصل دين الإسلام وقاعدته أمران: الأمر الأول: الأمر بعبادة الله وحده لا شريك له، والتحريض على ذلك، والموالاة فيه، وتكفير من تركه. الأمر الثاني: الإنذار عن الشرك في عبادة الله وحده لا شريك له، والتغليظ في ذلك، والمعاداة فيه، وتكفير من فعله. هذا هو إظهار الدين يا عبد الله بن حسين.

     « Men heeft mij gezegd dat er mensen in El Ahsâ zijn die beweren dat als er zich daar mensen  bevinden die hun religie beoefenen, aangezien zij niet verstoten zijn van de moskeeën en van het gebed, en dit is voor hen het praktiseren van de religie! …

Oh dienaren van Allah, waar is jullie verstand gebleven?! Het doel van het conflict tussen hen en ons is helemaal niet het gebed, het is niets anders dan de definitie van Tawhied en het feit van het te bevelen. En de verstoting van sjirk en het feit het te verbieden en het openlijk te verklaren!

Het is zoals dat wat de imam van de oproep van Nadj heeft gezegd: het fundament van de islam en zijn basis zijn 2 zaken: het eerste is het bevelen van het aanbidden van enkel en alleen Allah zonder hierin deelgenoten toe te kennen, de volledige motivatie hierin, het zich verenigen ervoor en degene die dit verlaat uit de islam te verbannen. En het tweede is het waarschuwen tegen het toekennen van deelgenoten aan Allah in de aanbidding; enig zonder deelgenoot, de ernst ervan te benadrukken, zich af te zonderen van dit en degene die het verricht uit de islam te verbannen. Dit is het praktiseren van zijn religie, oh dienaren van Allah! » [Dourar As-Saniyya 12/473]

Sjeich Mohammed Ibn ‘Abdellatîf Âl Sjeich zegt:

فغلطتم في إظهار الدين، وظننتم أنه مجرد الصلوات الخمس، والأذان والصوم وغير ذلك، وأنكم إذا جلستم في بعض المجالس الخاصة، قلتم: هؤلاء كفار، هؤلاء مشركون، وليس معهم من الدين شيء، وأنهم يعلمون أنا نبغضهم، وأنا على طريقة الوهابية، وتظنون أن هذا هو إظهار الدين، فأبطلتم به وجوب الهجرة. فليس الأمر كما زعمتم، فإن الله سبحانه ذكر في كتابه المرادَ من إظهار الدين، وأنه ليس ما توهمتم، فقال لنبيه صلى الله عليه وسلم: {قُلْ يَا أَيُّهَا الْكَافِرُونَ لا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ} [سورة الكافرون آية: 1-2] إلى آخر السورة؛ فأمره أن يقول لهم: إنكم كافرون، وإنه بريء من معبوداتهم، وإنهم بريئون من عبادة الله، وهو قوله: {وَلا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ} [سورة الكافرون آية: 3]، وقوله: {لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ} [سورة الكافرون آية: 6]: تصريح بالبراءة من دينهم الذي هو الشرك، وتمسك بدينه الذي هو الإسلام؛ فمن قال ذلك للمشركين ظاهراً، في مجالسهم ومحافلهم وغشاهم به، فقد أظهر دينه.

      « Jullie hebben zich vergist wat betreft het beoefenen van de religie en jullie dachten dat dit juist het verrichten van de 5 gebeden was en de oproep tot het gebed en de vasten enz. En als jullie zeggen tijdens bepaalde speciale zittingen dat degenen daar ongelovigen en polytheïsten zijn en dat zij geen enkele religie hebben en dat zij weten dat wij hen haten en dat wij van de wahhabistische strekking zijn: jullie denken dat dit « het beoefenen van de religie » is!

En zo hebben jullie het bevel om te emigreren (hidjra) afgeschaft. En het is niet zoals jullie beweren, want voorwaar Allah heeft in Zijn Boek vermeld wat bedoeld wordt met de uitdrukking « het beoefenen van de religie » en het is niet zoals jullie zich hebben voorgesteld. Hij zegt tegen Zijn profeet (salla Allahoe ‘alayhi wa salam): « Zeg: oh jullie ongelovigen! Ik aanbid niet wat jullie aanbidden.» tot het einde van de Soerate. Hij heeft hem bevolen te zeggen: « Jullie zijn ongelovigen.» En dat hij breekt met hun afgoden en dat zij hebben gebroken met de aanbidding van Allah wanneer hij zegt: « En jullie aanbidden niet wat ik aanbid. » En de woorden: « voor jullie, jullie godsdienst en voor mij, mijn godsdienst. » Dit hier is een verklaring van zijn verbreking met hun godsdienst, wat het toekennen van deelgenoten aan Allah is. En dat hij zich vastklampt aan zijn godsdienst, wat de islam is. Degene die dit zegt tegen degenen die openlijk deelgenoten aan Allah toekennen of het nu in hun bijeenkomsten is of op hun feesten: deze persoon heeft zijn religie uitgeoefend. » [Dourar As-Saniya 8/433]

En hij zegt:

الهجرة من كل بلدة تظهر فيها شعائر الشرك وأعلام الكفر، ويعلن فيها بالمحرمات، والمقيم فيها لا يقدر على إظهار دينه، والتصريح بالبراءة من المشركين وعداوتهم، ومع هذا يعتقد كفرهم، وبطلان ما هم عليه، لكن إنما جلس بين ظهرانيهم، شحاً بالمال والوطن، فهذا عاص، ومرتكب محرماً

      « Het feit te emigreren (hidjra) vanuit elk land waarin de gewoontes van sjirk en de tekenen van koefr duidelijk zijn en waar de geboden worden blootgesteld. En degene die in dit land verblijft, zonder de mogelijkheid te hebben om zijn religie te praktiseren en openlijk te verklaren dat hij met de polytheïsten breekt en dat hij zich afzondert van hen, terwijl hij de volledige overtuiging in zijn hart heeft van hun ongeloof en dat hun religie fout is, maar dat hij bij hen blijft voor het geld of voor zijn land: deze persoon is ongehoorzaam en schuldig aan een zonde. » [Dourar As-Saniya 8/456]

En Sjeich Soulaymân Ibn ‘Abdallah Âl Sjeich werd ondervraagd:

المسألة الثالثة: هل يفرق بين المدة القريبة مثل شهر أو شهرين، والمدة البعيدة؟ الجواب: أنه لا فرق بين المدة القريبة والبعيدة، فكل بلد لا يقدر على إظهار دينه فيها، ولا على عدم موالاة المشركين، لا يجوز له المقام فيها ولا يوماً واحداً، إذا كان يقدر على الخروج منها.

      « De derde vraag: is er een verschil tussen een kort verblijf, zoals één of twee maanden en een lang verblijf [verblijf in het land van ongeloof]? Het antwoord is dat er geen verschil is tussen een kort en lang verblijf: elk land waarin men zijn godsdienst niet kan uitoefenen, noch zich kan afzonderen van degenen die deelgenoten toekennen aan Allah: daarin is het niet toegestaan te verblijven, zelfs niet voor één enkele dag, zolang hij de mogelijkheid heeft om er van weg te gaan. » [Dourar As-Saniya 8/163]

Zijn geloof openlijk uiten is een fundament van de Islam. Een moslim zal nooit een afgodendienaar zich laten toeschrijven tot de islam tegenover hem, omdat hun religie lijnrecht tegengesteld is en het is een verplichting voor hem om de waarheid te herstellen.

Wij kunnen ons terugvinden in situaties waarin de moesjrikien ons aanspreken met deze term “mijn broeder”, of ons vragen stellen over jurisdictie. Het is een verplichting voor de monotheïst om zijn verschil aan te geven door de millat van Ibrahim (‘alayhi salam) toe te passen.

De enige geldige excuses om zijn geloof niet openlijk te uiten, zonder zogezegd akkoord te zijn met de religie van de moesjrikien, zijn er drie:

-          Dwang met een sereen hart over het Geloof.

-          De zwakheid die vergeeflijk is (het geval van de moslims die zich al bevinden in deze gevaarlijke landen en dus hun geloof niet kunnen uiten.)

-          Voor een materiële reden en dit op voorwaarde dat hij hen ook niet toont dat hij akkoord [met hun ongeloof] is. Net als in de Mekkaanse periode waarin de moslims hun eigendommen moesten terughalen. Het was hen toen toegestaan om hun geloof te verbergen. En dit betreft het geval van een familie die al haar eigendommen heeft achtergelaten in zijn land om te vluchten naar een land dat gunstiger is voor haar islam.

Elke persoon die geen betrekking heeft op de hierboven genoemde voorwaarden, bijvoorbeeld degenen die in Europa leven waarin zij vrij heen en weer kunnen gaan, heeft de verplichting om hun tegenstellingen openlijk te getuigen aan de polytheïsten.

En Allah is de Alwetende.

De consensus over het verbod op het eten van het vlees van de afvallige en van de polytheïst

Door Sjeich ‘Abd al-‘Alim Aboe Nakhla

Het artikel downloaden in Word

Tafsier van vers 256 van Soerate 2 al-Baqarah

 Allah - Soebhanahoe wa Ta‘ala - zegt:

« Er is geen dwang in de godsdienst. Waarlijk, de rechte leiding is duidelijk onderscheiden van de dwaling, en hij die de Tâghoet verwerpt en in Allah gelooft: hij heeft zeker het stevigste houvast gegrepen, dat niet breken kan. En Allah is Alhorend, Alwetend. »

Tafsier van Samarqandi (moge Allah Zijn barmhartigheid schenken), hij heeft gezegd: 

  { لاَ إِكْرَاهَ فِي ٱلدِّينِ قَد تَّبَيَّنَ ٱلرُّشْدُ مِنَ ٱلْغَيِّ فَمَنْ يَكْفُرْ بِٱلطَّاغُوتِ وَيْؤْمِن بِٱللَّهِ فَقَدِ ٱسْتَمْسَكَ بِٱلْعُرْوَةِ ٱلْوُثْقَىٰ لاَ ٱنفِصَامَ لَهَا وَٱللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ }

قوله تعالى: { لا إِكْرَاهَ فِي ٱلدِّينِ } يعني لا تكرهوا في الدين أحداً بعد فتح مكة وبعد إسلام العرب { قَد تَّبَيَّنَ ٱلرُّشْدُ مِنَ ٱلْغَيِّ } أي قد تبين الهدى من الضلالة. ويقال: قد تبين الإسلام من الكفر فمن أسلم وإلا وضعت عليه الجزية ولا يكره على الإسلام { فَمَنْ يَكْفُرْ بِٱلطَّـٰغُوتِ } يعني بالشيطان [ويقال: الصنم] ويقال: هو كعب بن الأشرف { وَيُؤْمِن بِٱللَّهِ فَقَدِ ٱسْتَمْسَكَ بِٱلْعُرْوَةِ ٱلْوُثْقَىٰ } [يقول: بالثقة يعني بالإسلام ويقال: فقد تمسك بلا إله إلا الله] { لاَ ٱنفِصَامَ لَهَا } يعني لا انقطاع لها ولا زوال لها ولا هلاك لها. ويقال: قد استمسك بالدين الذي لا انقطاع له من الجنة { وَٱللَّهُ سَمِيعٌ } [بقولهم] { عَلِيمٌ } بهم.

    « Er is geen dwang in de godsdienst. Waarlijk, de rechte leiding is duidelijk onderscheiden van de dwaling, en hij die de Tâghoet verwerpt en in Allah gelooft: hij heeft zeker het stevigste houvast gegrepen, dat niet breken kan. En Allah is Alhorend, Alwetend. »

In Zijn woorden, Verheven is Hij : « Er is geen dwang in de godsdienst! […] » betekent: Dwing niemand, om het even wie, na de overwinning van Mekka en na de bekering van de Arabieren tot de islam. « […] Waarlijk, de rechte leiding is duidelijk onderscheiden van de dwaling. […] » Dit wil zeggen: de leiding is onderscheiden van de (ver)dwaling. Men heeft ook gezegd: De islam is onderscheiden van het ongeloof. Bijgevolg, dat een individu zich bekeert tot de islam, zo niet, dat men hem de belasting (jiziya) toerekent, zonder hem te dwingen tot bekering. « […] en hij die de Tâghoet verwerpt […] » betekent: de duivel (men heeft ook gezegd: de afgoden). Men heeft ook gezegd dat het hier gaat over Ka‘b ibn al-Asjraf. « […] en in Allah gelooft: hij heeft zeker het stevigste houvast gegrepen, […] » : (Er is gezegd geweest: het geloof, dit wil zeggen de islam. Men heeft ook gezegd: is stevig gehecht aan « Er is geen ware godheid behalve Allah».) « […] dat niet breken kan. […] » Betekent: Dit kent geen onvolkomenheid, noch verdwijning, noch verlies. Men heeft ook gezegd : Het grijpt de religie die niet afgescheiden is van het paradijs. « […] En Allah is Alhorend […] » (van wat zij zeggen) « […] en Alwetend. […] » (over datgene wat betrekking heeft tot hen.) »

Vertaald en uitgegeven door http://vanuit-de-duisternis-naar-het-licht.over-blog.com/